Λένε πως η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση αποτυπώνει μια ιδέα που γεννήθηκε, μεγάλωσε και συμπληρώνει σήμερα 94 χρόνια ζωής. 94 χρόνια ΠΑΟΚ. Για το τώρα, το πριν, το μετά και το πάντα!
Πόσο εύκολο είναι να εξηγήσεις γιατί εκεί που τελειώνει η λογική, ξεκινάει ο ΠΑΟΚ; Πώς γίνεται μια ιδέα να αγαπιέται τόσο αγνά και ρομαντικά ενίοτε και αυτοκαταστροφικά; Και πώς γίνεται ο δικός τους ΠΑΟΚ να μην χάνει ποτέ; Και αυτό το Bizim ΠΑΟΚ κάπου το πήρε το αυτί σου...
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά...
Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών. Σαν σήμερα, πριν από 94 χρόνια, μία παρέα Κωνσταντινουπολιτών έδωσε σάρκα και οστά στο όραμά της, ιδρύοντας τον ΠΑΟΚ. Από τα σοκάκια της Πόλης και τα καράβια της προσφυγιάς. Μια ομάδα που μπολιάστηκε με το... καλημέρα με τον πόνο. Τον ξεριζωμό. Με αλησμόνητες πατρίδες που 'ζωντάνευαν' από διηγήσεις γεμάτες μνήμες και εκφράστηκαν μέσα από την ιδέα του ΠΑΟΚ.
Μέσα από το μαύρο και το άσπρο για να θυμίζει το πένθος για τις χαμένες πατρίδες σε απόλυτο contrast με το αισιόδοξο λευκό, ένα παράθυρο στο μέλλον. Η ελπίδα για έναν αγώνα που δεν τελειώνει ποτέ, για την αναμονή της νίκης. Με πρώτο έμβλημα, το τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο. Τα φύλλα ήταν πράσινα και πάνω από το καθένα ήταν χαραγμένα τα αρχικά της λέξης ΠΑΟΚ. Έμπνευση του αείμνηστου Κώστα Κοεμτζόπουλου που πήρε την ιδέα από το πακέτο τσιγάρων που κάπνιζε...
Μια ιδέα περήφανη που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Σαν κληρονομιά, σαν ηθική υποχρέωση απέναντι σε εκείνους που σε έσφιξαν από το χέρι και σε έβαλαν μέσα στην Τούμπα. Απέναντι στους παππούδες τους, σε εκείνους τους ανθρώπους του μόχθου που 'μάτωσαν' για να την χτίσουν πέτρα - πέτρα, αντιλαμβανόμενοι την ανάγκη να αποκτήσουν το δικό τους, μεγαλύτερο και καλύτερο σπίτι. Απέναντι στους ανθρώπους του τσιμέντου, σε εκείνους που μεγάλωσαν, ακούγοντας με την σειρά τους το αλησμόνητο και βαθιά χαραγμένο στη μνήμη: «Θείο θα με βάλεις μέσα;».
Μια ιδέα που 'φωλιάζει' από την 6η Σεπτεμβρίου του 1959 στην Τούμπα, περιοχή που επιλέχθηκε καθώς φιλοξενούσε τους περισσότερους πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και εξελίχθηκε σε έναν τόπο λατρείας και μυσταγωγίας. Εκεί όπου γεννήθηκαν οι 'μύθοι', εκεί όπου συναντώνται τόσες διαφορετικές κοινωνικές συνιστώσες και γίνονται «ένα». Από εκεί που τα έζησαν όλα σε στιγμές και αρκούσε μια μόνο 'σπίθα' κάθε φορά για να ξαναγεννηθούν. Οι δικές τους στιγμές συνέθεσαν ιστορίες και βιώματα, κι ας μην μεταφράστηκαν ποτέ ανάλογα σε τίτλους.
Ο 'δικός' τους ΠΑΟΚ ήταν πολλά περισσότερα από αυτό. Φούσκωναν τα στήθη τους κάθε φορά που άκουγαν πως είναι ευχή και κατάρα για ένα σύλλογο όπως ο ΠΑΟΚ να «γεννά» κόσμο από τον κόσμο του. Το θεωρούσαν ως μια 'κατάκτηση'. Η δουλειά είχε γίνει σωστά. Και τα μάτια τους όσο πληγωμένα κι αν φάνταζαν, ήταν πάντα περήφανα. Και ταξιδιάρικα. Με ΠΑΟΚ και εκδρομές γιατί έτσι έμαθαν από παιδιά. Και το dna σου -ξέρεις- δεν μπορείς να το αρνηθείς. Γεννήθηκε και γιγαντώθηκε σε συνοικίες και σε δρόμους, κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, έχουν δώσει μια υπόσχεση πως θα είναι αιώνια πιστοί. Κι ας το 'πλήρωσαν' ακριβά. Ο πιο ταξιδιάρικος λαός έμελλε να γίνει πιο φτωχός πριν από μερικά χρόνια αλλά αναμφίβολα εκείνα τα έξι κασκόλ έδωσαν ένα άλλο χρώμα στον ουρανό.
Όπως άλλο χρώμα δίνει στην ταυτότητα του συλλόγου η διαφορετικότητα που τους χαρακτηρίζει. Μια ιδέα τόσο αντισυμβατική δεν γινόταν από το να αναζητά ακόμη την ληξιαρχική πράξη «γέννησης» του συλλόγου ή απλά να μην 'χωρά' σε μια και μόνο ημέρα. Για το τυπικό της υπόθεσης, η 12η Απριλίου έχει καθιερωθεί βάσει καταστατικού του ΑΣ ως η ημέρα εορτασμού του Δικεφάλου, αν και η μέρα έγκρισης του καταστατικού του είναι η 20ή Απριλίου 1926.
Ο ΠΑΟΚ, όμως, δεν είναι για να εξισορροπεί. Κινείται πάντα από το άσπρο στο μαύρο. Και σε μια εποχή που όλα είναι δρόμος δεν μπορεί παρά να θυμάται και να στέκεται αλληλέγγυος. Το χρωστά στην ιστορία του. Σε μια σταθερά φιλοσοφίας με πιστεύω τον άνθρωπο, τις αξίες και τα ιδανικά. Χωρίς καμία έκπτωση της ιδέας του. Να μην φοβάται αλλά να στέκεται με ψηλά το κεφάλι απέναντι σε όσα η ζωή αποφασίσει να του φέρει στο δρόμο του. Και μέχρι στιγμής μπορεί να υποστηρίζει πως υπήρξε απόλυτα συνεπής απέναντι στην ιστορία του. Και αυτό είναι η κατάκτησή του. Η φλόγα παραμένει ζωντανή 94 χρόνια μετά..
