«Στον έβδομο ουρανό όλοι αδέρφια…» (vids)

Είναι μια τέτοια μέρα από αυτές που δεν μπορείς να ξεχάσεις. Που κάθε χρόνο σου έρχεται στο μυαλό και ξαναζείς κάθε λεπτό, ξέρεις που ήσουν και τι έκανες ακριβώς την εκείνη στιγμή. Και στα αυτιά σου αντηχεί και πάλι το σύνθημα «Και σήκωσε το, το *** δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω». Ναι σαν σήμερα η «μικρή» για πολλούς Ελλάδα, μια χώρα που όντως ήταν αποτελούσε μικρή κουκίδα στον ποδοσφαιρικό χάρτη των Εθνικών ομάδων της Ευρώπης, κατάφερε να «υποτάξει» για δεύτερη φορά σε εκείνη τη διοργάνωση τη διοργανώτρια Πορτογαλία και να ανέβασε στον 7ο ουρανό όλους τους Έλληνες. Σαν σήμερα λοιπόν πριν από 16 ολόκληρα χρόνια, ο Θοδωρής Ζαγοράκης, σήκωνε με καμάρι στον ουρανό της Λισαβώνας, το τρόπαιο του Euro…

Τι να πρωτογράψει κανείς σε μια τέτοια μέρα. Για τον Ότο Ρεχάγκελ που έμελλε να μπει στις καρδιές των Ελλήνων για πάντα, μιας και ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε την Εθνική στην κορυφή της Ευρώπης και σε ένα απ’ τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «θαύματα» της ιστορίας. Για τον Άγγελο Χαριστέα που απ’ τα μια στιγμή στην άλλη έγινε το αγαπημένο παιδί σε όλη την Ελλάδα, τον αρχηγό τον Θοδωρή Ζαγοράκη που ήταν ο MVP της διοργάνωσης, τον Καραγκούνη, τον Μπασινά, τον Τσάρα, τον Βρύζα, τον Δέλλα, τον Καψή, τον Κατσουράνη και όλους όσους κατέθεσαν την ψυχή τους γι’ αυτή την τεράστια επιτυχία.

Για την Ελλάδα, ήταν μόλις η δεύτερη παρουσία σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και πρώτη μετά από 24 χρόνια. Δεν είχε καν νίκη σε Euro ενώ ήταν η πρώτη εμφάνιση σε μεγάλη διοργάνωση μετά την επώδυνη εμπειρία του Μουντιάλ του 1994, με τον απολογισμό των 3 ηττών σε ισάριθμα ματς με Αργεντινή, Βουλγαρία και Νιγηρία, καθώς και των 0-10 τερμάτων. Με τέτοια στατιστικά και background ακόμη και η νίκη στην πρεμιέρα επί της Πορτογαλίας έμοιαζε ήδη ως μεγάλη επιτυχία…

Η καλή μέρα απ’ τους… ομίλους φαίνεται

Από τις 12 Ιουνίου μέχρι ττην 4η Ιουλίου του 2004, το συγκρότημα του Ότο Ρεχάγκελ είχε μεγάλα σχέδια και όλα ξεκίνησαν από νωρίς. Απ’ το πρώτο κιόλας παιχνίδι της διοργάνωσης εκεί που η Ελλάδα πήρε την πρώτη νίκη της σε τελική φάση Euro κόντρα στους Πορτογάλους. Η Εθνική έκανε το… τέλειο παιχνίδι και υποχρέωσε τους Ίβηρες να παραδεχτούν μετά το τέλος του ματς πως έχασαν δικαιότατα στην πρεμιέρα. Ο Γιώργος Καραγκούνης άνοιξε το δρόμος προς τη νίκη με ένα δεξί ευθύβολο σουτ έξω από την περιοχή και το 2-0 ήρθε με την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Μπασινά (το είχε κερδίσει ο Σεϊταρίδης από τον Κριστιάνο Ρονάλντο στην ολοκλήρωση μίας υποδειγματικής κόντρας). Ο πιτσιρικάς τότε Κριστιάνο Ρονάλντο πέτυχε το γκολ της… παρηγοριάς στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων.

Τέσσερις μέρες αργότερα οι Ισπανοί μπήκαν… αγριεμένοι στο «Ντο Μπέσα» και ξεκίνησαν το «σφυροκόπημα». Ο Μοριέντες άνοιξε το σκορ για τους Ισπανούς, ωστόσο οι παίκτες του Ότο Ρεχάγκελ είχαν άλλα σχέδια. Ο Τσιάρτας, που είχε περάσει ως αλλαγή, έβγαλε διαγώνια μπαλιά-διαβήτη 40 μέτρων για τον Χαριστέα, ο οποίος έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Κασίγιας, καθιστώντας πλέον την Εθνική ως το μεγάλο φαβορί για την πρόκριση στην επόμενη φάση.

Στο τρίτο και τελευταίο ματς των ομίλων, παραλίγο να έχουμε πολλά… εμφράγματα. Η αδιάφορη βαθμολογικά Ρωσία μόλις στο 20’ του αγώνα ήταν μπροστά στο σκορ με 2-0 και οι σκέψεις πως δεν θα πάρουμε την πρόκριση έζωναν όλους τους Έλληνες. Όμως ο Ζήσης Βρύζας ήταν ο «λυτρωτής» με το γκολ του στο 43′, καθώς το αποτέλεσμα αυτό σε συνδυασμό με τη νίκη της Πορτογαλίας με 1-0 επί της Ισπανίας έστελνε την Ελλάδα στα προημιτελικά, απέναντι στην κάτοχο του τροπαίου, Γαλλία.

Γάλλοι, Τσέχοι και τελικός…

Και αφού η Ελλάδα πέρασε στα προημιτελικά, το όνειρο άρχισε να εκφράζεται πλέον ανοικτά. Μπορούμε ναι μπορούμε… Τη σκέψη και τα όνειρα όμως αντίκρουαν τα μεγάλα ονόματα της Γαλλίας. Ζιντάν, Ανρί, Βιεϊρά, Λιζαραζού, Τρεζεγκέ, Μπαρτέζ. Τεράστιοι ποδοσφαιριστές και μια ομάδα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Κι όμως την ώρα το αγώνα όλοι είναι ίδιοι, και οι Έλληνες βλέπουν στα μάτια τους Γάλλους. Τι και αν σε λένε Ανρί, ο Δέλλας είναι εκεί... Ο Θοδωρής Ζαγοράκης με μια μαγική ντρίμπλα «έσβησε» τον Λιζαραζού από τη δεξιά πλευρά και έβγαλε υποδειγματική σέντρα για τον Χαριστέα ο οποίος κάρφωσε τον Φαμπιάν Μπαρτέζ. Γκολ – ποίημα το οποία θα μνημονεύεται για πολλά, πάρα πολλά χρόνια ακόμη.

Επόμενο ραντεβού την 1^η Ιουλίου… Αντίπαλος η Τσεχία η οποία έπαιζε με διαφορά το καλύτερο ποδόσφαιρο στη διοργάνωση. Νέτβεντ, Κόλερ, Μπάρος, Γιανκουλόφσκι και η λίστα γράφει… Η Τσεχία είχε 4 νίκες σε ισάριθμα ματς στη διοργάνωση και φάνταζε πλέον το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Κι όμως η Ελλάδα είχε άλλη άποψη. Ο τραυματισμός του Νέντβεντ στο πρώτο μέρος και οι κραυγαλέες ευκαιρίες που έχασαν οι Κόλερ, Μπάρος στην επανάληψη έμελλαν να κολλήσουν το παιχνίδι στο 0-0. Οι καρδιές χτυπούσαν τόσο δυνατά σε κάθε φάση των Τσέχων που στην πραγματικότητα «μύριζε» τέρμα. Κι όμως το παιχνίδι πήγε στην παράταση και εκεί η Ελλάδα είχε το άστρο. Έβγαλε κάποιες ευκαιρίες και έδειχνε πως θα μπορούσε να πάρει το παιχνίδι. Ήταν μάλιστα και ένα παιχνίδι στο οποίο υπήρχε το ασημένιο τέρμα. Πρακτικά αν κάποια ομάδα έβαζε ήταν μπροστά στο ημίχρονο της παράταση θα έπαιρνε την πρόκριση. Και κάπως έτσι φθάνουμε στο τελευταίο δευτερόλεπτο του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης. Την εκτέλεση ανέλαβε ο Τσιάρτας και τότε ειπώθηκαν τεράστιες δημοσιογραφικές ατάκες με την πιο γνωστή απ’ όλες «γκολ και φύγαμε για τελικό». Ο Τσιάρτας μέτρησε τα βήματα του, εκτέλεσε και μέσα απ’ την μικρή περιοχή ο Δέλλας κάρφωσε τη μπάλα στα δίχτυα του Τσεχ. Η Ελλάδα στον τελικό. Κανείς δεν το πίστευε, κανείς δεν το περίμενε και όμως ήταν γεγονός. Οι Τσέχοι έπεσαν ξεροί στον αγωνιστικό, δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως είχε συμβεί, όμως ο «Θεός Δέλλας» είχε κάνει το θαύμα του και η Ελλάδα ήταν στον τελικό.

Ένα deja vu με φόντο το τρόπαιο

Ο τελικός έμοιαζε πολύ με επανάληψη του αγώνα της πρεμιέρας. Ο τελευταίος αγώνας της διοργάνωσης ήταν και πάλι ανάμεσα σε Πορτογαλία και Ελλάδα. Κάτι τέτοιο δεν είχε ξανασυμβεί στις 11 προηγούμενες διοργανώσεις. Δυστυχώς για τους Ίβηρες και ευτυχώς για εμάς το σενάριο ήταν το ίδιο με αυτό της 12ης Ιουνίου: Νίκη της Ελλάδας με τη διαφορά πως τώρα ήρθε και το βαρύτιμο τρόπαιο! Ο Άγγελος Χαριστέας «σκότωσε» τους Πορτογάλους μέσα στο σπίτι τους, με το τέρμα του στο 57′ να είναι αρκετό για να ανεβάσει την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης και να μπει στο Πάνθεον της ιστορίας! Μια παραμυθένια ιστορία, η οποία θα είναι για πάντα στις καρδιές μας και κάθε χρόνο τέτοια μέρα θα μνημονεύουμε τα επιτεύγματα αυτής της Εθνικής.

«Στον έβδομο ουρανό όλοι αδέρφια…»

Γειά σου ρε Ελλάδα! Σ’ ευχαριστώ! Δεν περιγράφω άλλο…