«Ένιωσα ότι πνίγομαι όταν έχασα τον μπαμπά μου. Τον θάνατο του πατέρα μου δεν μπορούσα να τον τουμπάρω. Έγινε ξαφνικά και πόνεσε πολύ. Χωρίς καθόλου σημάδια», ανέφερε...
Ακολουθεί ένα μέρος της συνέντευξης του Θανάση Αντετοκούνμπο στην εφημερίδα Documento...
Για τον θάνατο του πατέρα του:
«Ένιωσα ότι πνίγομαι όταν έχασα τον μπαμπά μου. Τον θάνατο του πατέρα μου δεν μπορούσα να τον τουμπάρω. Έγινε ξαφνικά και πόνεσε πολύ. Χωρίς καθόλου σημάδια. Τίποτα. Απλώς έφυγε.
Δεν θα άντεχα να τον βλέπω να υποφέρει. Ποτέ. Ποτέ. Αλλά αυτή είναι η ζωή. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Μέχρι εκείνη την ημέρα, ένιωσα όπως οι μεγάλος ομάδες, όταν έχουν μάθει να κερδίζουν με την αύρα τους. Ό,τι και να συμβεί, στο τέλος θα νικήσουμε. Έτσι έλεγα. Είναι πολύ δύσκολο φίλε».
Για τον Γιάννη:
«Ο Γιάννης θα σπάσει φράγματα που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Ήδη πηδάει τους στόχους τρεις τρεις. Και τοποθετεί τον πήχη πάρα πολύ ψηλά. Ακόμα δεν έχει φτάσει πουθενά. Σε δύο χρόνια θα φανεί η δουλειά του. Τον ξέρω καλύτερα απ'ότι ξέρω τον εαυτό μου».
Για όσους τον κριτικάρουν και τονίζουν πως παίζει στην Εθνική λόγω του Γιάννη, ανέφερε:
«Η μάνα μου είναι περήφανη για μένα; Ο Γιάννης; Ο Κώστας; Ο Άλεξ; Ο Φράνσις; Οι φίλοι μου; Αυτό με ενδιαφέρει εμένα. Στην ζωή δεν μας χαρίζεται τίποτα. Να σου το πω αλλιώς. Αν κάποιος σου χαρίσει μία Ferrari, στοιχηματίζω ότι δεν θα έχεις πια σε έναν χρόνο. Πρέπει να αντέξεις για να την υποστηρίξεις. Να πληρώσεις φόρους, τέλη, ασφάλεια. Αν δεν μπορείς, θα χαθείς».
Για την παρουσία του στο γήπεδο:
«Μέσα στο γήπεδο κάνω μία δουλειά που δεν την κάνει κανένας. Δεν χρειάζομαι ούτε σαράντα μπάλες, ούτε χρόνο συμμετοχής. Δεν είμαι 2,10, δεν έχω δέκα χρόνια εμπειρίας στην Ευρωλίγκα. Δεν βλέπω την γη ούτε κοιτάζω τον αδερφό μου. Ξεκίνησα στα 16 και στα 19 έκανα προπόνηση με τα μίνι και τις παγκορασίδες για να μάθω τα βασικά. Μπάλα έπαιζα μέχρι τότε. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω στην άμυνα και στην επίθεση. Ένας τυπάκος από το πουθενά είμαι εγώ. Και όμως, είμαι εδώ! Στην Εθνική και στο ΝΒΑ».
Για τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας:
«Αν δεν αγαπάς τον συνάνθρωπό σου, δεν είσαι άνθρωπος. Άσχετα με το χρώμα του δέρματος ή την εθνικότητα. Κοίταξέ με λίγο. Μόνο η αγάπη σε κάνει άνθρωπο. Και η σκέψη. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι πολιτικό ζώον. Αν βγάλεις από μέσα του την πολιτική, είναι σκέτο ζώον! Νοιάζομαι για το κοινό συμφέρον. Απαγορεύεται να είναι κάποιος απολιτίκ. Δεν θα φτάσουμε έτσι ψηλά ως κοινωνία. Πρέπει όλοι να συνεισφέρουμε στο κοινό καλό, ιδίως όσοι έχουμε φωνή.
Γιατί να μην έχει δικαίωμα ένα κοριτσάκι που έχει ταλέντο στη ζωγραφική; Ή που δεν έχει καμία ιδιαίτερη δεξιότητα; Πώς είναι δυνατόν να μην θεωρείται Έλληνας κάποιος που γεννήθηκε εδώ, πήγε σχολείο και πανεπιστήμιο εδώ, πήρε την ελληνική παιδεία; Βγαίνω εκτός εαυτού τώρα. Όπου πηγαίνω λέω ότι είμαι Έλληνας με καταγωγή από τη Νιγηρία. Εγώ ξέρω ποιος είμαι. Έλληνας είμαι. Οι περισσότεροι περιμένουν την υπηκοότητα και την ιθαγένεια, παλεύουν για το αυτονόητο δικαίωμά τους. Μάχονται. Τόσος κόσμος περιμένει».
Πηγή:sportfm.gr
