Για τρεις περίπου περιόδους, το ματς του Παναθηναϊκού με τη Μακάμπι ήταν τόσο παρόμοιο με προηγούμενα των «πράσινων», που έμοιαζε... μαγνητοσκοπημένο. Η ομάδα του Εργκίν Αταμάν έβρισκε λύσεις στην επίθεση, έστω και με μπάσκετ αλάνας σε πολλές περιπτώσεις, όμως δεν μπορούσε με τίποτα να το κάνει δύσκολο για την αντίπαλό του στην άμυνα, δεχόμενη διαρκώς καλάθια προπονητικού διπλού, από ανενόχλητους παίκτες μέσα στη ρακέτα της. Όλα έδειχναν γκέλα ή έστω καρδιοχτύπι μέχρι την κόρνα της λήξης, όμως η εικόνα άλλαξε άρδην στα τελευταία δέκα λεπτά.
Μάλιστα, η αλλαγή σκηνικού ήρθε από μια πεντάδα που σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται στα χαρτιά ως αμυντικό... τείχος. Κι όμως, ένα σχήμα με Σορτς, Σλούκα, Ναν, Όσμαν και Γιούρτσεβεν ήταν τελικά αυτό που έκανε τη διαφορά, γεγονός που δείχνει ότι τα αμυντικά ζητήματα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός δεν είναι μόνο τακτικά. Σίγουρα, το «τριφύλλι» έχει ζητήματα στελέχωσης στα μετόπισθεν και πολλές φορές οι παίκτες του παρουσιάζουν κάκιστο συντονισμό, όμως η άμυνα σε πολλές περιπτώσεις είναι και θέμα πάθους, αυταπάρνησης, ενέργειας και διάθεσης για το κάτι παραπάνω. Στοιχεία που οι πέντε προαναφερθέντες έδειξαν στο φινάλε του αγώνα, και ας μην είναι κανείς τους γνωστός ως defensive stopper.
Η ανελέητη πίεση του Σορτς πάνω στην μπάλα, η απίστευτη διάθεση του Σλούκα να τα δώσει όλα σε κάθε κατοχή και η πρωτοφανής μαχητικότητα του συνήθως ράθυμου Γιούρτσεβεν, ήταν τα στοιχεία που εν τέλει έδωσαν στον Παναθηναϊκό την ώθηση για το ροζ φύλλο. Το επιμέρους 31-19 του δεκαλέπτου είναι κολακευτικό για τους φιλοξενούμενους, οι οποίοι ξεκίνησαν ξανά να σκοράρουν όταν πλέον το παιχνίδι είχε κριθεί και είδαν ένα ματς που πάλευαν στα ίσα για τρία δεκάλεπτα να μετατρέπεται σε πανηγυρική ήττα στο τέταρτο.
Στον Τούρκο σέντερ αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω, καθώς ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής των νικητών και εμφάνισε ένα πρόσωπο διαφορετικό από αυτό που μας είχε συνηθίσει. Όχι μόνο λόγω των στατιστικών του, καθώς έχουν υπάρξει και άλλες φορές που τα νούμερά του ήταν καλά. Η μεγάλη διαφορά ήταν πνευματική, καθώς για πρώτη φορά από τη μέρα που φόρεσε την πράσινη φανέλα, ο Ομέρ Γιούρτσεβεν έμοιαζε να ζει την κάθε στιγμή του αγώνα με όλη του την ψυχή.
Ο κάτοχος ασημένιου μεταλλίου στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ πάλευε «σκυλίσια» για κάθε επιθετικό ριμπάουντ, με αποτέλεσμα να μαζέψει συνολικά 8 (!), πολλά από τα οποία έδωσαν πολύτιμους πόντους στους γηπεδούχους. Ακόμη και στην άμυνα, που δεν είναι το φόρτε του ούτε πιθανότατα θα γίνει, κατάφερε στο δεύτερο ημίχρονο να βοηθήσει, κυρίως λόγω της διάθεσής να μπει δυναμικά στις φάσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι κέρδισε 6 φάουλ και έκανε 4, γεγονός που δείχνει ότι δεν δίστασε καθόλου να παίξει μπασκετικό... ξύλο.
H φάση που αποτύπωσε ξεκάθαρα την ψυχολογική ανάταση του Γιούρτσεβεν ήρθε περίπου τρία λεπτά πριν το φινάλε, όταν πήρε την ασίστ του Σορτς, κάρφωσε και στη συνέχεια πανηγύρισε στήθος με στήθος με τον Αμερικανό γκαρντ, βγάζοντας μία κραυγή που... κρατούσε για καιρό. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά την απόκτησή του από τον Παναθηναϊκό, αυτή ήταν η μάλλον η πρώτη φορά που πανηγύρισε τόσο έξαλλα και συνδέθηκε τόσο έντονα με τους συμπαίκτες του αλλά και τον κόσμο.
Λίγα λεπτά αργότερα, πήγε στον πάγκο καταχειροκροτούμενος και έλαβε τα «αρχηγικά» συγχαρητήρια του Κώστα Σλούκα. Ο Τούρκος έχει επικριθεί έντονα και πολλές φορές δίκαια, όμως είναι και συγκλονιστικά άτυχος, καθώς οι γύρω του συγκυρίες τον αναγκάζουν συνέχεια να βγει μπροστά ως βασικός σέντερ, ενώ δεν αποκτήθηκε γι' αυτόν τον ρόλο. Αυτό ακριβώς που έγινε και τώρα, δηλαδή, μετά τον τραυματισμό του Ρισόν Χολμς. Στο «τριφύλλι» ελπίζουν η εμφάνιση αυτή να είναι το έναυσμα έτσι ώστε να ανεβάσει τα στάνταρ του, καθώς, με όλες τις αδυναμίες του, ο Γιούρτσεβεν δεν είναι ο παίκτης που βλέπαμε τους τελευταίους μήνες.
Πέρα από τον τελευταίο, οι Κέντρικ Ναν και Τζέντι Όσμαν έβαλαν μαζί 42 πόντους από τους 99 της ομάδας τους, και κουβάλησαν το σκοράρισμα όταν οι άμυνες δεν έβγαιναν με τίποτα. Ο Τούρκος φόργουορντ ήταν ο κορυφαίος των «πράσινων» στο πρώτο ημίχρονο, ενώ ο MVP της Euroleague είχε ένα πολύ καλό διάστημα στο παιχνίδι κατά τη διάρκεια του τρίτου δεκαλέπτου, όταν πήρε από το «χέρι» την επίθεση του Παναθηναϊκού και τον κράτησε μπροστά σε ένα καθοριστικό διάστημα που η Μακάμπι έμοιαζε να έχει το μομέντουμ. Πολύ ουσιαστική ήταν και η συμβολή του «X-factor» Τι Τζέι Σορτς, που έκανε την κορυφαία του ευρωπαϊκή εμφάνιση με το «τριφύλλι» και πρόλαβε σε 15 λεπτά να μετρήσει 13 πόντους και 6 ασίστ, λειτουργώντας για πρώτη φορά αρμονικά στην ίδια πεντάδα με Ναν και Σλούκα.
Φυσικά, μία εντός έδρας νίκη επί της Μακάμπι, που βρίσκεται στο κάτω μισό της βαθμολογίας, δεν αποτελεί λόγο για υπερβολικό ενθουσιασμό. Ο Παναθηναϊκός, όμως, οφείλει να κρατήσει την εικόνα του στο τέταρτο δεκάλεπτο ως οδηγό για το πώς πρέπει -και μπορεί- να αγωνίζεται. Ακόμη κι αν οι παίκτες του υστερούν σε αμυντικά προσόντα, μπορούν να ισορροπήσουν την έλλειψη αυτή με πάθος, ενέργεια και υπερπροσπάθεια, όπως ακριβώς έκανε η ομάδα που το 2024 ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης. Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι μία μεμονωμένη νίκη, αλλά η καθιέρωση αυτής της νοοτροπίας ως μόνιμης αγωνιστικής ταυτότητας. Κάτι που θα φανεί άμεσα, καθώς το πρόγραμμα δυσκολεύει αισθητά. Εκεί θα φανεί αν το πάθος του τέταρτου δεκαλέπτου ήταν μια αναλαμπή ή το πρώτο δείγμα μιας νέας αγωνιστικής ταυτότητας.
Πηγή: sport-fm.gr
