Πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε στην Hellenic Tennis Masters Academy οπού συνομιλήσαμε με τον ζωντανό θρύλο του Ελληνικού τένις Νικόλα Κελαΐδη. Mας μίλησε για το παρελθόν το παρόν και το μέλλον τού ελληνικού και κυπριακού τένις αλλά και για τις ευκαιρίες που μπορούν να έχουν οι νεαροί αθλητές της ακαδημίας για εξέλιξη στο αγαπημένο τους άθλημα.
Άλλη μια χρονιά που έρχεστε στην Κύπρο και την Hellenic Tennis Masters Academy για να βοηθήσετε στην εξέλιξη των νεαρών ταλέντων και να τους μάθετε τα μυστικά του τένις.
«Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Υπάρχει μια συνεχής διάθεση να βελτιωνόμαστε μέσα από αυτή τη συνεργασία με τα νεαρά παιδιά της ακαδημίας –τόσο εμείς οι ίδιοι σαν άνθρωποι όσο και η ακαδημία σαν μια υπόσταση. Η ακαδημία είναι σαν μια δομή που προσφέρει πολλαπλές υπηρεσίες στο τένις, μπορείτε να βρείτε εδώ άτομα όλων των ηλικιών και επιπέδων να προπονούνται, από μικρά παιδάκια, ενήλικες μέχρι και πρωταθλητές».
Από την πρώτη μέρα δημιουργίας της ακαδημίας πώς βλέπετε την εξέλιξή της; Μέσα από τα παιδιά που συναντάτε, βλέπετε περιπτώσεις που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον;
«Αν εξαιρέσουμε τα δύο χρόνια της πανδημίας, έρχομαι κάθε χρονιά, κάποτέ ποιο τακτικά και κάποτε μια φορά τον χρόνο –ανάλογα–, η εξέλιξη οφείλω να ομολογήσω είναι σημαντική, εξόφθαλμη. Βλέπουμε πολλά παιδιά που παίζουν καλό τένις, από τα δεκαπέντε μέχρι και τα δεκαεννιά, βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο. Η δουλεία μας βέβαια είναι να τους φέρουμε σε θέση οπού μετά, βασισμένοι στη θέληση και τη σκληρή δουλεία θα αλλάξουν επίπεδο και θα κατευθυνθούν αν είναι δυνατό στο επαγγελματικό τένις. Στόχος της ακαδημίας είναι να φέρει το παιδί σε ένα σημείο που να μπορέσει να αναζητήσει άλλους πλέον παράγοντες για να προχωρήσει».
Σε ποιους παράγοντες αναφέρεστε;
«Είναι πολλά πράγματα που κάνουν έναν πρωταθλητή να ξεχωρίζει. Η προπόνηση ναι μεν παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, στη συνέχεια όμως μπαίνουν στην εξίσωση η θέληση, η διατροφή, το καλό πρόγραμμα. Κάθε λεπτομέρεια παίζει σημαντικό ρολό στον να ξεχωρίσεις σε πολύ υψηλό επίπεδο».
Στο παρελθόν λέγαμε ότι ένας αθλητής για να διακριθεί, πόσω μάλλον στο τένις που είναι ένα πολύ εξειδικευμένο άθλημα θα πρέπει να φύγει από την Κύπρο, συμμερίζεστε αυτήν την άποψη;
«Δεν είναι υποχρεωτικό να φύγουν από την Κύπρο τα παιδιά, υπάρχουν ακαδημίες που λειτουργούν καλά. Μία από αυτές είναι και η Hellenic Tennis Masters Academy. Αυτός ο μύθος σιγά σιγά καταρρίπτετε από ακαδημίες σαν τη δικιά μας. Ο Γιάννος (Χατζηγεωργίου) στην Tennis Masters Academy κάνει εξαιρετική δουλειά. Το θέμα για μένα είναι με το Εθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης (τένις) που έχει παύσει πλέον, στο οποίο υπήρχε πολλή δραστηριότητα εκεί, και είναι σοβαρό θέμα για το τένις στην Κύπρο. Για να είναι σε υψηλότερο επίπεδο από ό,τι σήμερα πρέπει να επαναλειτουργήσει ούτως ώστε οι καλύτεροι να προπονούνται με τους καλύτερους και να ανεβάζουν το επίπεδό τους».
Το μεγάλο «μπαμ» στο κυπριακό τένις έγινε με το φαινόμενο Μάρκος Παγδατής. Είναι, θεωρείτε, τα επιτεύγματα του Μάρκου ένα μεγάλο βαρίδι για τον επόμενο επίδοξο πρωταθλητή;
«Μπορεί να επαναληφθεί, γιατί όχι, υπάρχουν πολλά παιδιά. Οι ακαδημίες στην Κύπρο είναι γεμάτες με παιδιά που ονειρεύονται αυτό το πράγμα. Είναι πολύ μεγάλο κρίμα που ένας τέτοιος άνθρωπος είναι στην Κύπρο και δεν τον «χρησιμοποιεί» η ομοσπονδία. Ένας από τους καλυτέρους παίχτες στον κόσμο, πήγε τελικό Australian open, ημιτελικά Wimbledon. Χάνει καθαρά το κυπριακό τένις, που ο Μάρκος δεν είναι κάπου π.χ. στο Εθνικό Κέντρο Τένις –που αναφερθήκαμε νωρίτερα– να προπονεί τους κορυφαίους και να μοιράζεται τις εμπειρίες του μαζί τους. Δεν γίνεται να μην μπορεί να υπάρξει συνεννόηση. Ο Μάρκος είναι γεννημένος αθλητής πρωταθλητής και θα βοηθήσει πολύ. Τώρα για να δούμε άλλο Μάρκο, ποτέ δεν ξέρεις, πρέπει ο επόμενος με το αντίστοιχο ή και μεγαλύτερο ταλέντο να είναι και τυχερός να μην τραυματιστεί, και να κρατήσει φυσική κατάσταση και να προσαρμοστεί σε αυτή την άγρια ομορφιά του τένις, στα ταξίδια, στη μοναξιά, στον ανταγωνισμό».
Ας πάμε λίγο πίσω στην Αλεξάνδρεια, εκεί που ξεκινήσατε με τον πάτερα σας δειλά-δειλά το τένις. Για εσάς πώς ήταν αυτά τα πρώτα χρόνια;
«Ήταν άλλες εποχές, από τις πιο όμορφες εποχές και περιόδους της ζωής μου. Έμαθα τένις στην Αίγυπτο, οι συνθήκες ήταν οι καλύτερες. Η Αίγυπτος ήταν ιδανικός προορισμός τότε για να εξελιχθείς σαν αθλητής μιας και ήταν πολλοί οι κάλοι παίκτες που έκαναν προπόνηση εκεί. Ο πατέρας μου ήταν πάντα δίπλα μου, με καθοδηγούσε. Οι συνθήκες ήταν πολύ καλές».
Ποια ήταν η αφορμή για να ανεβείτε στην Ελλάδα; Πού βρισκόταν η αντισφαίριση στην Αθήνα του 1965;
«Η κατάσταση ζωής, ήταν η αφορμή για να προχωρήσουμε , αφού ο ελληνισμός της Αιγύπτου χανόταν. Έβλεπες ότι δεν είχες μέλλον και έπρεπε να πας κάπου άλλου. Έτσι, πήραμε αυτήν την απόφαση να επιστρέψουμε στις ρίζες μας. Αυτό έγινε στα 16 μου χρόνια. Στην Αθήνα υπήρχε κάτι έτοιμο, υπήρχε ο όμιλος αντισφαίρισης Αθήνας –πολύ γνωστός σύλλογος. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάω εκεί. Προσαρμόστηκα αμέσως και μου έδωσαν τις δυνατότητες και τη βοήθεια να αναπτυχθώ. Δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένο το τένις τότε στην Ελλάδα. Οι πρώτοι ιστορικοί σύλλογοι έγιναν η βάση του τένις στην Ελλάδα κι έτσι μπόρεσα και εγώ να κάνω το όνειρό μου –που πάντα ήταν να παίξω τένις– πραγματικότητα».
Αφού καθιερωθήκατε στο τένις ο κόσμος ξεχώρισε τις κόντρες σας με τον Νίκο Καλογερόπουλο. Πόσο εύκολο είναι να αντιμετωπίζεις συχνά έναν αντίπαλο και τι θυμάστε από αυτές τις μονομαχίες;
«Παραμένουμε φίλοι μέχρι και σήμερα. Βρεθήκαμε στην Ελλάδα πριν λίγο καιρό, επέστρεψε στην Κόστα Ρίκα, και είναι λίγο δύσκολο να έχουμε καθημερινή επαφή, όμως υπάρχει άμιλλα και σεβασμός με τον Νικόλα. Οι πολλοί αγώνες που δώσαμε μάς βοήθησαν πολύ να εξελιχθούμε.
Το τένις είναι άθλημα που τακτικά παίζεις με τους ίδιους παίχτες αρκετές φορές σε μια χρονιά. Οι 50 του κόσμου υποχρεωτικά θα ξανασυναντηθούν, το ίδιο και εγώ με τον Νίκο. Ήμασταν οι μόνοι στην Ελλάδα, οι καλύτεροι. Έψαχνες να βρεις τρόπο να νικήσεις στο ατομικό, στο οποίο υπήρχαν πολύ ωραίοι αγώνες, αλλά στις αποστολές ήμασταν μια ομάδα, μαζί στα διεθνή τουρνουά, συμπαίκτες στα διπλά».
Αγωνιστήκατε και στα τέσσερα γκραντ σλαμ. Πώς ήταν αυτές οι εμπειρίες πριν τόσα πολλά χρόνια; Ήταν το ίδιο εύκολα τα ταξίδια με σήμερα; Πείτε μας μια ωραία ιστορία.
«Δεν είχε πολλή διαφορά με το σήμερα. Εμένα μου άρεσε πολύ να ταξιδεύω, ακόμα και σήμερα ταξιδεύω (γέλια). Η μοναδική διαφορά ήταν ότι τότε υπήρχαν λίγα και συγκεκριμένα τουρνουά ενώ οι αθλητές του σήμερα έχουν πολλές επιλογές για το πού θα ταξιδέψουν. Ωραίες ιστορίες είναι πάρα πολλές, περνούσαμε ωραία τότε».
Ακολούθησαν τα πρώτα σας βήματα στην προπονητική και η συνεργασία με την εθνική γυναικών Ελβετίας, πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
«Είχα όνειρο να γινώ προπονητής σε επαγγελματικό επίπεδο, και οι συνθήκες το έφεραν. Χρειαζόταν προπονητή η εθνική γυναικών Ελβετίας. Το δέχτηκα και έμεινα. Αντιλαμβάνεσαι πως έχεις απέναντί σου κάτι εξαιρετικό και μπορείς να μπεις στο πετσί του ρόλου. Η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη ώστε να βοηθήσεις. Πρέπει να δεις, να σκεφτείς όπως ο αθλητής, γιατί έχεις παίξει και εσύ και άρα ήσουν στη θέση του. Υπήρξε αμοιβαίος σεβασμός και εξαιρετική συνεργασία με τεράστιες προσωπικότητες όπως η Μαρτίνα Χίγκινς, φοβερή αθλήτρια και τεράστιο ταλέντο, εμπειρίες ζωής…».
Φαινόμενο Ρότζερ Φέντερερ:
«Κανείς δεν περίμενε να κυριαρχήσει. Ο Φέντερερ δεν ήθελε να έρθει στο Εθνικό Κέντρο Τένις και δεν ήταν από τους καλυτέρους τα πρώτα χρόνια. Αυτό είναι τρανό παράδειγμα. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα φτάσει κάποιος. Εσύ σαν προπονητής δίνεις ό,τι μπορείς και ό,τι έχεις για να εξελιχθεί ο κάθε αθλητής. Στην περίπτωσή του ήταν μια απίστευτη εξέλιξη μιας μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους όλων των εποχών».
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς αρχίζει να κερδίζει ολοκληρωτικά στη συζήτηση GOAT; Ή δεν θα μπορέσουμε να το πούμε ποτέ αυτό;
«Είναι συνεχής κουβέντα. Προσπαθούν να βάλουν παραμέτρους βάσει αυτών ποιος είναι ο καλύτερος κ.λπ. Αλλιώς παιζόταν και αλλιώς παίζεται πλέον το άθλημα, και αλλιώς θα παίζετε από ό,τι φαίνεται τα επόμενα χρόνια . Πρέπει να ληφθεί υπόψη η σειρά, τα τρόπαια. Πολλά είναι αυτά που παίζουν ρόλο».
Είναι μέρος της επιτυχία του Τζόκοβιτς η ειλικρίνειά σε ό,τι αφορά το κυνήγι των ρεκόρ στους στόχος του;
«Είναι σημαντικός παράγοντας στο να κερδίζει. Προσπαθείς να κερδίσεις με βάση αυτό που λες και τους στόχους που βάζεις. Τον βοηθάει αυτό, θέλει να το επαληθεύσει. Είναι φαινόμενο, εφτάψυχος. Αν δεν υπήρχε συντήρηση, δεν θα γινόταν αλλιώς, η φυσική του κατάσταση, πώς τρώει. Όλα αυτά που λέγαμε και νωρίτερα, όλοι αυτοί οι παράγοντες για να κατακτήσεις την κορυφή για πολλά χρόνια . Είναι όλα κομμάτι της επιτυχίας του. Παράδειγμα προς μίμηση για όλα τα παιδιά».
Ένα σχόλιο για τον Στέφανο Τσιτσιπά που είχατε την ευκαιρία να δείτε τα πρώτα του βήματα στην Γλυφάδα;
«O Στέφανος έκανε θαύματα. Ποτέ δεν περίμενα από τόσο νωρίς να είναι τόσο κάλος. Όταν είσαι 20 χρονών το να βρίσκεσαι στους πρώτους δέκα είναι τεράστιο επίτευγμα. Αυτό με εξέπληξε. Αν γινόταν αργότερα δεν θα ήταν το ίδιο. Το παιδί έχει καταφέρει πράγματα που λίγοι κατάφεραν. Δείχνει μια ευθεία γραμμή η πορεία του. Αλλά ο χρόνος περνάει. Πρέπει να είναι γύρω του κατάλληλοι άνθρωποι να τον συμβουλέψουν για το τι χρειάζεται, πώς να εξελιχθεί, πώς να ανεβεί επίπεδο».
Η σχέση με τον πατέρα του Στέφανου μοιάζει ιδιαίτερη… Πώς θυμάστε εσείς την αντίστοιχη δικιά σας συνεργασία με τον πατέρα σας; Μπορεί να κάνει αλλαγές στην ομάδα του ο Στέφανος; Ποσό εύκολο είναι να αλλάξει τον πατέρα του;
«Εγώ είχα και τη σχέση παίκτη προπονητή με τον με τον γιο μου που έπαιζε μαζί με τον Στέφανο. Ο Στέφανος όμως το ήθελε πολύ να γίνει τενίστας, το έβλεπες από τότε, ο γιος μου ήθελε να πάει πανεπιστήμιο και έπρεπε να μπει ξανά στο κανάλι του πρωταθλητισμού αργότερα στην Αμερική, άλλο σταυροδρόμι. Στη σχέση αυτή πρέπει να ξεχωρίσεις τον πατερά με τον προπονητή, πώς είσαι εντός γηπέδων όταν προπονείς πια έναν σταρ, έναν υψηλού επιπέδου αθλητή. Εγώ έπρεπε να απομακρυνθώ και να κλείσω πόρτες μεταξύ εμένα και του πατέρα μου. Είχα τρομερή σχέση με τον πατερά μου. Δεν είχαμε θέματα. Το ίδιο και ο Στέφανος. Η επιτυχία τους είναι τεράστια. Γιατί να σπάσεις την ομάδα όταν έχει πετύχει τόσα πολλά; Mε τον καιρό όμως αλλάζουν οι άνθρωποι και μπορεί στην πορεία να χρειαστούν αλλαγές. Η εξέλιξή του είναι το ποιο σημαντικό, η ομάδα πρέπει να ενισχυθεί παραπάνω, όχι να αποδυναμωθεί».
Σημείο-κλειδί για να κερδίσει ο Τσιτσιπάς ;
«Η κατανόηση του αγώνα στη διάρκειά του. Είναι και η αναμονή μέσα στον πόντο πολύ σημαντική. Δεν είναι απλή η τακτική ‘να κάνω ένα χτύπημα να βρω την κατάλληλη στιγμή να φθείρω τον αντίπαλο στα ράλι’. Αυτό χρειάζεται ως προς το παιχνίδι του να εξελίξει, πρέπει να είναι πιο ‘επιθετικός’».
Τι έχει ο Τζόκοβιτς περισσότερο;
«Στο μυαλό είναι το κλειδί. Έχει καταφέρει πνευματικά να είναι άτρωτος, παράδειγμα ο τελικός με τον Στέφανο στο Παρίσι όπου ο σέρβος ήταν πίσω με 2-0 και δεν αγχώθηκε καθόλου».
Το φαινόμενο Αλκαράζ:
«Είναι διαστημικά κάποια πράγματα που κάνει αλλά μετά κάνει και πολλά αβίαστα λάθη. Έχει κάποια σκαμπανεβάσματα που πρέπει να εξαλειφθούν. Ο Αλκαράζ κάνει θαύματα. Κάνει πράγματα που άλλοι στην ηλικία του δεν μπορούν να κάνουν. Πρέπει να βρει την ισορροπία του και μόνο μπροστά μπορεί ν πάει».
Μήνυμα στους Κύπριους φίλους του τένις:
«Καταρχάς πρέπει να εκτιμήσουμε την Κύπρο και τις δυνατότητες που υπάρχουν για να εξελιχθεί κανείς εδώ. Η Tennis Masters Academy είναι η πιο αποδοτική ακαδημία και μέσα από αυτήν τα παιδιά μπορούν να μάθουν το τένις από όλες τις πτυχές. Εύχομαι να είμαστε εδώ για πολλά χρόνια ακόμα και να τα λέμε για το τένις αλλά και τη ζωή γενικότερα».
Συνέντευξη στον Λοΐζο Νικολάου
