Λίγο η απαραίτητη μιζέρια της σύγχρονης εποχής , λίγο η γκρίνια για τ’ ότι τίποτα δεν πάει καλά στον κόσμο γενικότερα, λίγο τα κόμπλεξ ότι είμαστε αλλιώς και όχι σαν τους πολλούς, λίγο η εξιδανίκευση του παρελθόντος και τους παικταράδες της τότε εποχής, λίγο ότι το ποδόσφαιρο θέλει και αλητεία, ακόμη και η επιθυμία για να καταστούμε αντί-συστημικοί…. ποτέ μα ποτέ δεν μου έκατσε τούτη η περίεργη μούρη που μοιάζει με σκίτσα για κόμικς.
...
