Οι νίκες της Τρίτης έκρυψαν κάτω από το χαλί προβλήματα που είχαν διαφανεί από την πρεμιέρα. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι στη δεύτερη αγωνιστική της Ευρωλίγκας, αλλά περισσότερο από την ήττα προβλημάτισε η εικόνα. Αμφότεροι είναι φανερό πως δεν είναι έτοιμοι, ίσως ούτε και στο 50%. Χρειάζονται χρόνο, μια πολυτέλεια που όμως δεν υπάρχει σε αυτό το αδυσώπητο καλεντάρι που υποχρεώνει τις ομάδες να χτίζονται όχι φυσιολογικά, μέσα από τις προπονήσεις, αλλά μέσα από τα παιχνίδια, με κίνδυνο απρόσμενες ή φυσιολογικές ήττες, σαν αυτές της Παρασκευής και της Πέμπτης αντίστοιχα.
Το έργο για Εργκίν Αταμάν και Γιώργο Μπαρτζώκα είναι ήδη δύσκολο και γίνεται δυσκολότερο υπό αυτές τις συνθήκες. Όμως εκείνοι έστησαν τις ομάδες τους, εκείνοι καλούνται να βρουν και τις λύσεις. Το μόνο βέβαιο είναι πως οι 36 αγωνιστικές που απομένουν και τα δεδομένα τεράστια περιθώρια βελτίωσης προσφέρουν έναν τόσο αισιοδοξίας, αρκεί αμφότεροι να διαγνώσουν τα προβλήματα και να δώσουν τις λύσεις.
Το ίδιο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό αλλά σε μεγεθυντικό φακό
Δεν χωρά αμφιβολία πως ο Παναθηναϊκός έχει το πιο ποιοτικό ρόστερ στην Ευρώπη. Όμως αυτό δεν θα είναι αρκετό, όσο δεν λύνει αλλά-απεναντίας-βλέπει να γιγαντώνεται το διαπιστωμένο από πέρσι αμυντικό του πρόβλημα. Οι «πράσινοι» ήταν η καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας όταν την κατέκτησαν το 2024, πέρσι ήταν μόλις η ένατη στην κατάταξη με 115,7 πόντους ανά 100 κατοχές, αλλά φέτος μετά από δύο αγώνες-και μάλιστα αμφότερους στην έδρα του-δέχεται 124,7 πόντους ανά 100 κατοχές.
Η αναμέτρηση με την Μπάγερν είχε στείλει τα προμηνύματα και κόντρα στην πολύ πιο ποιοτική Μπαρτσελόνα, που βρέθηκε και σε καταπληκτική μέρα, οι αδυναμίες στα μετόπισθεν εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα. Με αργές περιστροφές, κακή επικοινωνία στα μετόπισθεν, πενιχρή πίεση στην μπάλα και αμέτρητα χαμένα ριμπάουντ, ο Παναθηναϊκός δεν είχε την απαίτηση να κερδίσει ακόμη και σε ένα παιχνίδι που έβαλε 96 πόντους.
Σχήματα που δεν έχουν τουλάχιστον έναν (για να μην πούμε δύο) εκ των Γκραντ, Χουάντσο ή έστω Καλαϊτζάκη μοιάζει αδύνατο να σταθούν αμυντικά, αφού από το πρώτο πικ η άμυνα ξεχαρβαλώνεται και ο αντίπαλος εκτελεί συνήθως ανενόχλητος. Μοιραία η Μπαρτσελόνα εκτέλεσε 34 τρίποντα (όσα και δίποντα) ευστοχώντας σαν σε προπόνηση στα 16. Την ίδια στιγμή, ο Παναθηναϊκός μετά από δύο αγωνιστικές στην Ευρωλίγκα είναι η δεύτερη χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης στο αμυντικό ριμπάουντ κερδίζοντας μόλις το 50,7% των κατοχών μετά από άστοχες προσπάθειες των αντιπάλων.
Η αιμορραγία στα μετόπισθεν επηρεάζει και την επίθεση. Προκαλεί εκνευρισμό στους παίκτες, δεν επιτρέπει να βρεθεί ρυθμός, τα μεγάλα σερί σπανίζουν, ενώ οι 12 πόντοι στο ανοιχτό γήπεδο στα δύο πρώτα ματς στο ΟΑΚΑ είναι ελάχιστος αριθμός για μια ομάδα που έχει στη μηχανή της τον Σορτς και τον Όσμαν.
Το ζήτημα του Παναθηναϊκού αυτή τη στιγμή μοιάζει διττό. Αφενός μεν έχει πολλούς παίκτες σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο φόρμας ή/και προσαρμογής, κάτι που δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με χρόνο. Αφετέρου δε, έχει φανερά προβλήματα ισορροπίας μεταξύ άμυνας κι επίθεσης, καθώς το επιθετικό ταλέντο ξεχειλίζει στο ρόστερ, αλλά δεν υπάρχει το ανάλογο αμυντικό φίλτρο που θα κάνει λιγότερο… μονόπατη την ομάδα. Ο Εργκίν Αταμάν με ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας και προπονήσεων καλείται να βρει τις λύσεις για ένα ρόστερ που-στο κάτω κάτω-ο ίδιος διάλεξε και έλεγε ότι θα μπορούσε να πάει στο Final 4 και με τις δύο πεντάδες του.
Ο Ολυμπιακός άλλαξε κέντρο βάρους
Ο Ολυμπιακός δεν είναι τόσο έτοιμος όσο πίστευαν κάποιοι. Κι αυτό γιατί μπορεί οι αλλαγές σε πρόσωπα να μην είναι ριζικές και η κεντρική φιλοσοφία του προπονητή να παραμένει ίδια, ωστόσο υπάρχουν αρκετές τροποποιήσεις στον τρόπο παιχνιδιού.
Η πρώτη δομική διαφορά έχει να κάνει με τον χρόνο του Ντόρσεϊ, που με την εικόνα του κερδίζει χρόνο στο «2», χωρίς όμως να αντικαθιστά τον Φουρνιέ αλλά να τον μετατοπίζει στο «3». Η συνύπαρξη των δύο μαζί με τον επίσης αδύναμο αμυντικά Βεζένκοφ στο «4» αλλά και την απουσία της αμυντικής κολώνας της ομάδας για χρόνια, Φαλ, έχουν μετατοπίσει το κέντρο βάρος του Ολυμπιακού από την άμυνα στην επίθεση. Αυτή η μεταστροφή, από μια ομάδα που έπαιζε για χρόνια σε ελεγχόμενο τέμπο, λίγες κατοχές, ακουμπά την μπάλα στο «5» για να δημιουργήσει και παίρνει το χρόνο της για να βρει την καλύτερη επιλογή, σε μια «νέα» που πατάει το γκάζι θέλοντας να εκμεταλλευτεί την αυξημένη της αθλητικότητα και το ατομικό ταλέντο ορισμένων παικτών επενδύοντας και στο ένστικτό τους απαιτεί χρόνο για να αφομοιωθεί πλήρως.
Σε αυτό πρέπει να προστεθούν και τα ποσοτικά/ποιοτικά ζητήματα στις δύο πιο κομβικές θέσεις του μπάσκετ, το «1» και το «5». Στη θέση του πλέι μέικερ, ο Γουόκαπ έχει επιστρέψει υγιής, γνωρίζουμε εδώ και χρόνια τις αρετές και τις αδυναμίες του, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει… αναπληρωτής, αφού ο Έβανς δεν ξέρουμε πότε και σε τι κατάσταση θα επανέλθει, ενώ ο Νιλικίνα βάσει προδιαγραφών φέρνει περισσότερο σε ρέπλικα του Τεξανού, παρά σαν συμπλήρωμά του. Όσο γι’ αυτή του σέντερ, ο Μιλουτίνοφ έχει αρχίσει εξαιρετικά, αλλά η εξαιρετική του ανταπόκριση σε ρόλο βασικού σε άμυνα και πίσω φέρνει τη συνεπαγόμενη φθορά σε δυνάμεις, με τον Χολ να αδυνατεί ως τώρα να ακολουθήσει το αμυντικό πλάνο και τον Κώστα Αντετοκούνμπο να θέλει χρόνο για να δοκιμαστεί σε αυτό.
Την ίδια ώρα, με τη συνύπαρξη Ντόρσεϊ-Φουρνιέ για πολλά λεπτά εκτοπίζονται από το rotation αμυντικοί ισορροπιστές όπως ο Παπανικολάου και ο Γουόρντ, ενώ ουσιαστικά καταργείται η περσινή ιδέα που λειτούργησε κατά περίσταση με Βεζένκοφ και Πίτερς μαζί στα φόργουορντ, με τον Αμερικανό μονίμως ριγμένο, ακόμη και σε διαστήματα που ο Σάσα είναι μακριά από τον καλό του εαυτό. Έστω και με αυτά τα προβλήματα, ο Ολυμπιακός στις δύο πρώτες βραδιές της σεζόν έβρισκε την άκρη στην επίθεσή του, αλλά όχι και στην άμυνα. Οι 191 πόντοι παθητικό ή αν προτιμάτε οι 124,2 πόντοι εναντίον ανά 100 κατοχές (ενώ πέρσι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα είχε 114,4) τα λένε όλα.
Είναι σαφές πως απαιτείται τριβή για να μοιραστούν κατάλληλα οι ρόλοι και οι χρόνοι, αλλά και να βρεθούν τα πιο λειτουργικά και ισορροπημένα σχήματα. Ο χρόνος θα λύσει αρκετά ζητήματα, αλλά ίσως όχι τα πάντα, ειδικά αν ο Έβανς δεν επανέλθει κοντά στην κατάσταση προ του τραυματισμού του και οι υπόλοιποι ψηλοί δεν μπουν στο κλίμα.
ΥΓ: Ποιος θα περίμενε Χάποελ, Βαλένθια και Ζαλγκίρις να είναι οι μόνες αήττητες στην κορυφή της Ευρωλίγκας μετά την πρώτη εβδομάδα. Η σεζόν είναι μεγάλη και θα κρύβει εκπλήξεις.
Πηγή: Sport-fm.gr
