Χρύσανθος
Το ξέρω ότι η στήλη ασχολείται πολύ με το «The Bachelor» και τον «Big Brother» αλλά είναι αυτή τη στιγμή οι πιο… hot εκπομπές στην κυπριακή TV. Σίγουρα για τους λάθος λόγους αλλά αυτές είναι που συζητούνται και στα κοινωνικά δίκτυα κα στα «κανονικά» ΜΜΕ. Οι περισσότεροι σχολιάζουν βεβαίως την κατάντια της TV και κάνουν αναλύσεις για την trash tv στην οποία εντάσσουν τις εν λόγω (και άλλες) εκπομπές. Είναι, φαίνεται οι εκπομπές που όλοι αγαπούν να μισούν και να σχολιάζουν και όλοι τελικά παρακολουθούν…
Ωστόσο και λίγο να παρακολουθήσει κανείς τις δύο εκπομπές δεν μπορεί παρά να αγανακτήσει. Και για το επίπεδο της παραγωγής τους και για το επίπεδο των συμμετεχόντων αλλά και των παρουσιαστών. Δεν λέω μια χαρά παιδί ο Παναγιώτης, ευγενικός με τα κορίτσια και φωτογενής αλλά άχαρος και ύπουλος ο ρόλος του να υπερασπίζεται όλο αυτό το σκουπιδαριό στο όνομα των λεφτών. Και ο Βαρθακούρης το προσπαθεί αλλά είναι αρκετές οι φορές που δεν καταφέρνει να ισορροπήσει και πέφτει από το σχοινί της σοβαροφάνειας μια το λαϊκισμό, μια στο μελό και μια στο δράμα. Έχει βεβαίως και ισχυρή υποστήριξη τον Μικρούτσικο που δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου και μία ψυχολόγο – παράδειγμα προς αποφυγήν.
Για τους παίχτες και τις παίχτριες τι να πει κανείς. Ας μη μιλήσουμε για επίπεδο γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε αντιστοιχίες σε
οτιδήποτε άλλο προβάλλεται στην τηλεόραση. Κάποιοι και κάποιες, από το λίγο που τους έχω παρακολουθήσει, καθηκόντως δηλαδή για να βγάλω την στήλη, μου φάνηκαν ότι χρήζουν άμεσης παρακολούθησης από κάποιον ειδικό γιατί φαίνονται να κινούνται στο όριο της κατάθλιψης. Δεν ξέρω εάν είναι ο εγκλεισμός ή η πίεση των γεγονότων εντός των «παιχνιδιών» αλλά τα παιδιά κάθε άλλο από χαρούμενα μοιάζουν.
Και για να έρθω και στην μάζα, τους τηλεθεατές δηλαδή, αυτούς που παρακολουθούν με μανία και αψήφιστα ότι σερβίρει το χαζοκούτι (στην προκειμένη περίπτωση ο χαρακτηρισμός του πάει γάντι) διερωτώμαι τι τους λείπει από την πραγματική ζωή για να κάθονται με τις ώρες να παρακολουθούν από την τηλεοπτική κλειδαρότρυπα τα τσιλιμπουρδίσματα μεταξύ αγνώστων. Θα μου πείτε και με τις σειρές
δεν είναι κάτι ανάλογο που γίνεται; Τουλάχιστον εκεί υπάρχει ένα σενάριο, επαγγελματίες που φροντίζουν την παραγωγή, μια σκηνοθεσία, μια ροή, μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος. Στον αχταρμά των ριάλιτι δεν ξέρεις ποτέ τι είναι πραγματικό και τι ψεύτικο. Και το κυριότερο ποιος και πότε σε κοροϊδεύει…
Από την άλλη είναι απολύτως κατανοητό από τον χώρο του πάτου να μην μπορούν να διατυπώνονται τέτοια ερωτήματα.
