Ο Διονύσης Σαββόπουλος επηρέασε όσο λίγοι την ελληνική μουσική του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, αλλά και σε ευρύτερο επίπεδο μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων, τη γενιά του ’60.
Δημιούργησε «σχολή» στο τραγούδι με τον ευρηματικό και ανατρεπτικό του στίχο, καθώς και τους μουσικούς συγκερασμούς του.
Από τις πρώτες του δουλειές, τον ιστορικό δίσκο «Φορτηγό» το 1966 και «Περιβόλι του τρελού» το 1969, ο Διονύσης Σαββόπουλος ξεχώρισε για το καθαρά προσωπικό και πρωτότυπο ύφος. Το 1971 κυκλοφορεί το LP «Ο Μπάλλος», όπου το ομώνυμο κομμάτι διάρκειας 18 λεπτών, καλύπτει όλη την πρώτη πλευρά του δίσκου 33 στροφών. Ο ίδιος ο δημιουργός είχε πει:
«Ο Μπάλλος είναι μία συνθετικότερη μορφή τραγουδιού... Με την μουσική του Μπάλλου κυκλοφορώ σαν τραγουδιστής μέσα στα Βαλκάνια που έχω στο μυαλό μου. Πάω Μαύρη Θάλασσα, Βουκουρέστι και Κωστάντζα. Πάω και στην Αθήνα και στην Άγκυρα. Το τραγούδι μου είναι εικόνα να πούμε, που μπορεί όμως να περπατήσει μόνη της…»
Το 1972 κυκλοφορεί ο δίσκος «Το Βρώμικο Ψωμί». Το άλμπουμ κλίνει με την δωδεκάλεπτη «Μαύρη Θάλασσα». Ξεχωρίζουν το ομώνυμο ηλεκτρικό «Ζειμπέκικο», «Η Δημοσθένους λέξις», ο «Άγγελος εξάγγελος», δηλαδή το τραγούδι του Bob Dylan, «The wicked messenger» σε μετάφραση και διευρυμένη διασκευή του Σαββόπουλου.
Η συνεργασία με τη Σωτηρία Μπέλλου
Ένας ο 1972 έγραψε τη μουσική και τους στίχους του εμβληματικού “Ζεϊμπέκικου” (“M’ αεροπλάνα και βαπόρια“), που συμπεριλήφθηκε στο δίσκο “Βρώμικο ψωμί”...
Τρία χρόνια μετά τον δίσκο «Βρώμικο ψωμί» κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο «10 χρόνια κομμάτια». Σε αυτόν συμμετείχε και η Μπέλλου, τραγουδώντας σε δεύτερη εκτέλεση το εμβληματικό «Ζεϊμπέκικο» [«M’ αεροπλάνα και βαπόρια»], «απογειώνοντάς» το. Η συνεργασία έγραψε ιστορία, ενώ ο Σαββόπουλος είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι ήταν πολύ χαρούμενος που επιτέλους έγραψε ένα λαικό τραγούδι.
Ωστόσο, όπως είχε περιγράψει σε συνέντευξή του ο Σαββόπουλος, μετά την ηχογράφηση του τραγουδιού, η Μπέλλου βγήκε προβληματισμένη από το στούντιο και αναφώνησε: «Αχ Διονύση, μ’ έκανες και τραγούδησα ποπ!»
Ανάμεσα στις πολλές και αναπάντεχες συχνά συμπράξεις του Διονύση Σαββόπουλου ξεχωρίζει και αυτή με τε τον Δημήτρη Γκόγκο, τον κανταδόρο του ρεμπέτικου, γνωστό ως Μπαγιαντέρα. Σε ένα μικρό δισκάκι 45 στροφών που κυκλοφόρησε από τη Lyra το 1975, Σαββόπουλος και Μπαγιαντέρας μοιράστηκαν την ερμηνεία στον «Καθρέφτη», ένα χασαποσέρβικο του Γκόγκου.
Ο δίσκος «Ρεζέρβα» και το «Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο»
Στο μεγάλο δίσκο «Ρεζέρβα» του 1979, ο Διονύσης Σαββόπουλος παρουσιάζει μια πλειάδα από αξιόλογα τραγούδια, που σατιρίζουν την πολιτική της εποχής: «Για Τα Παιδιά Που ‘Ναι Στο Κόμμα», «Πολιτευτής», «Τι Έπαιξα Στο Λαύριο».
Ξεχωρίζει το «Μακρύ Ζεϊμπέκικο Για Τον Νίκο» γραμμένο για τον Νίκο Κοεμτζή. Ο τραγουδοποιός είχε διαβάσει το βιβλίο του Νίκου Κοεμτζή και εμπνευσμένος από την ιστορία του έγραψε το τραγούδι στο οποίο και περιγράφει τη ζωή του. Από τα πρώτα του βήματα στην Κατερίνη, μέχρι τη στιγμή της έκρηξης στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» και τις δολοφονίες.
Στο δίσκο συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι: Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Ελένη Βιτάλη, Αφροδίτη Μάνου, ο Νίκος Παπάζογλου.
Η συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1983 ο Διονύσης Σαββόπουλος γιορτάζοντας τα 20 του χρόνια στο ελληνικό τραγούδι, έδωσε τη μεγάλη συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο, η οποία εκείνη την εποχή πήρε διαστάσεις... εθνικού θέματος, για την επιλογή του χώρου, ενώ υπήρχαν επικρίσεις και για το τελικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, ογδόντα χιλιάδες κόσμος απόλαυσε τραγούδια κι ερμηνείες, απρόσμενες εκπλήξεις, εξαιρετικές συμμετοχές, ακροβάτες, ζογκλέρ και στο φινάλε παρακολούθησε και καταχειροκρότησε το Σαββόπουλο σε ένα μεγαλειώδες φινάλε να χάνεται μέσα σε αερόστατο στους ουρανούς.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την εφημερίδα το ΒΗΜΑ, περιγράφει τη μοναδική βραδιά: «Η Σακοράφα στις φωτεινές οθόνες χαιρετίζει τον κόσμο. (…) Το όνομα Δόμνα Σαμίου γράφεται στις οθόνες και η τραγουδίστρια εμφανίζεται κάπου στις εξέδρες μ’ ένα μουσικό. (…) Ένα φορτηγό αυτοκίνητο με λαμπιόνια μεταφέρει την Καίτη Γκρέη. (…) Στο τραγούδι “Μας βαράνε ντέφια” χορεύουν οι δέσμες λέιζερ. (…) Το αυτοκίνητο με τη Βιτάλη πλησιάζει στο πάλκο όπου ο Διονύσης την παρουσιάζει στο κοινό. Το ίδιο θα γίνει (…) όταν φθάνει με το αυτοκίνητο η Χαρούλα Αλεξίου. (…)
Η συναυλία αποτελούσε την κορύφωση της περιοδείας «20 χρόνια δρόμος» που ξεκίνησε τον Ιούνιο και αποτυπώθηκε λίγο αργότερα και δισκογραφικά.
Το 1983 κυκλοφόρησαν τα «Τραπεζάκια έξω», που έχει χαρακτηριστεί ίσως ο «λαϊκότερος» δίσκος του Σαββόπουλου. Η υποδοχή του κόσμου υπήρξε παλλαϊκή, με αποτέλεσμα το άλμπουμ αυτό να αγαπηθεί στο σύνολό του, με τραγούδια που έμειναν διαχρονικά. Κορυφαίο, το περίφημο «Ας κρατήσουν οι χοροί». Ακόμη κι ο ίδιος ο Σαββόπουλος σε συνέντευξή του είχε εκφράσει την έκπληξή του: «Ένα τραγούδι μακρύ, χωρίς ρεφραίν, με πολλά δύσκολα λόγια»…
Μιχάλης Μενιδιάτης και Άκης Πάνου
Χαρακτηριστική ήταν η συνεργασία του Διονύση Σαββόπουλου με τον Μιχάλη Μενιδιάτη, για την οποία είχε πει: «Το 1975 έγραψα την μουσική και τα τραγούδα για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη Happy Day. Ένα από αυτά τα τραγούδια ήθελα να το πει ο Μιχάλης Μενιδιάτης. Τον εκτιμούσα πάρα πολύ. Είχε αδρή φωνή, λαϊκή φωνή και ανεπιτήδευτη. Είχε μια απλότητα στην έκφρασή του, δεν είχε περιττά περίτεχνα στην ερμηνεία του. Ζήτησα απ’ τον παραγωγό Γιώργο Μακράκη να μεσολαβήσει για έχουμε μιαν επαφή ώστε να πει το τραγούδι μου και για τις ανάγκες της ταινίας και για τον δίσκο που θα κυκλοφορούσε από την Lyra του Αλέξανδρου Πατσιφά. Πράγματι το ραντεβού κανονίστηκε ένα απόγευμα, στο σπίτι του Κοσμά, αδελφού του Μιχάλη, ένα ρετιρέ κάπου στην Πατησίων. Παρών ήταν και ο Άκης Πάνου. Εκείνος έδωσε την τελική έγκριση για να ερμηνεύσει ο Μενιδιάτης το τραγούδι».
Οι Αχαρνής του Αριστοφάνη
Το 1976 μετά από παραγγελία του Θεάτρου Τέχνης, ο Σαββόπουλος ξεκίνησε να γράφει την μουσική για τους Αχαρνής του Αριστοφάνη, μεταφράζοντας ο ίδιος ελεύθερα τα σημεία που θα μελοποιούσε. Διαφώνησαν όμως γύρω από την μετάφραση - απόδοση και ο Σαββόπουλος παρουσίασε σε δική του παράσταση τους Αχαρνής με τίτλο: «Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια», σε υπόγειο της Πλάκας. Μαζί με τον Σαββόπουλο τραγουδούσαν οι Σάκης Μπουλάς, Νίκος Παπάζογλου, Μανώλης Ρασούλης, Μελίνα Τανάγρη, Νίκος Ζιώγαλας, Βαγγέλης Ξύδης, Κώστας Γεωργίου και Ηλίας Λιούγκος. Ο τελευταίος γνωρίζει στον Ρασούλη τον γείτονά του Νίκο Ξυδάκη.
«Ζήτω το ελληνικό τραγούδι»
Το 1986 ο Διονύσης Σαββόπουλος παρουσίασε την εκπομπή «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» η οποία αποτέλεσε μια από τις εκπομπές που έγραψαν ιστορία στην ελληνική τηλεόραση. Προβλήθηκε από τις 11 Οκτωβρίου 1986 ως το καλοκαίρι του 1987 και κατάφερε να συγκεντρώσει κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού (και όχι μόνο), πραγματοποιώντας απρόβλεπτες συμπράξεις και ξεχωριστές ζωντανές ηχογραφήσεις.
Μέσα από την εκπομπή, ο Διονύσης Σαββόπουλος σχολίαζε τα θέματα της μουσικής και της ευρύτερης καλλιτεχνικής παραγωγής και επικαιρότητας. Επίσης, αναφερόταν σε διάφορα είδη και εποχές του ελληνικού τραγουδιού, μέσα από αφιερώματα σε πρόσωπα και γεγονότα.
Η εκπομπή μεταξύ άλλων έδωσε τόπο έκφρασης σε νέους καλλιτέχνες όπως οι Φατμέ, ο Βασίλης Καζούλης, ο Γιάννης Γιοκαρίνης κ.α.
Ωστόσο, λόγω του δυναμικού και αμφιλεγόμενου χαρακτήρα του παρουσιαστή της, η εκπομπή επικρίθηκε από τον τύπο της εποχής και ανθρώπους της μουσικής, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος απαγόρευσε τη μετάδοση τραγουδιών του από την εκπομπή του Σαββόπουλου.
Το 1997 ο Διονύσης Σαββόπουλος βρήκε πάλι τον τρόπο να ταρακουνήσει τα νερά της ελληνικής μουσικής σκηνής, παρουσιάζοντας ένα άλμπουμ αφιέρωμα στους μεγάλους εκείνους καλλιτέχνες που θαύμαζε και τον ενέπνευσαν στην (μέχρι τότε) τριαντάχρονη πορεία του.
Έχοντας μαζί του το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Ορφέα Περίδη, τον Αργύρη Μπακιρτζή και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, υποδέχθηκε μεταξύ άλλων στο «Ξενοδοχείο» του, το Lucio Dalla, το Nick Cave, τον Ian Anderson, το Van Morrison, το Steve Winwood και φυσικά το Lou Reed. Ήταν πραγματικά μια Υπέροχη Μέρα.
Πηγή: iefimerida.gr
