Μετά από τέσσερις μήνες στο Οβάλ Γραφείο, τρία (γνωστά επισήμως) τηλεφωνήματα ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Κρεμλίνο, μία συνάντηση ανάμεσα στους υπουργούς Εξωτερικών στη Σαουδική Αραβία και κυρίως μετά από σημαντική χαλάρωση της αμερικανικής πίεσης προς την Ρωσία, ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να έχει -προσωπικά και πάλι- ενοχληθεί από την στάση της Ρωσίας και του Πούτιν.
Η Μόσχα που εχθές εξαπέλυσε την μεγαλύτερη από αέρος επίθεσή της κατά θέσεων στα ουκρανικά εδάφη, εξακολουθεί να εφαρμόζει το σχέδιο που έχει από την αρχή χαράξει χωρίς να δίνει το παραμικρό -είτε σε διπλωματικό είτε σε διαπροσωπικό επίπεδο- σημάδι πως έχει στόχο να μπει σε μία διαδικασία αποδοχής της αμερικανικής πρότασης για άνευ όρων εκεχειρία…
Ο Ντόναλντ Τραμπ από την πλευρά του είναι σε μία διαρκή διαδικασία επικοινωνίας με όλα τα «κανάλια» που διαθέτει, προκειμένου να διευθετηθεί με κάποιο τρόπο το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά τα αποτελέσματα, ειδικά στο θέμα του πολέμου, είναι εξόχως αρνητικά.
Το Κρεμλίνο, το οποίο διαθέτει ένα σημαντικό διπλωματικό κεφάλαιο, δεν μπαίνει σε συζητήσεις που αγγίζουν το θυμικό και το ανθρώπινο, ανεξάρτητα από το ποιος και με ποιον τρόπο επικοινωνεί με το γραφείο του προέδρου. Η ρωσική διπλωματία κάνει κυριολεκτικά «θραύση» τους τελευταίους τέσσερις και πλέον μήνες, καθώς είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία, χωρίς να διατυπωθεί «όχι» ευθέως στις αμερικανικές προτάσεις, αυτές πηγαίνουν στο «καλάθι των αχρήστων».
Η εξήγηση είναι μάλλον απλή: ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος απειλεί με κυρώσεις που δεν επιβάλει, δεν συνδέει τις σχέσεις που θέλει να έχει με την Ρωσία με το ζήτημα του πολέμου και της Ρωσικής εισβολής. Ο Ντόναλντ Τραμπ ουδέποτε συνέδεσε και πιθανότατα ούτε και θα το πράξει το «αμοιβαία επωφελές εμπορικό μέλλον» που συχνά - πυκνά αναφέρει πως Ρωσία και ΗΠΑ έχουν μπροστά τους με τον «τρομερό πόλεμο που πρέπει να τελειώσει». Για τον Αμερικανό πρόεδρο οι «business» είναι διαφορετικό κομμάτι και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπουν στην εξίσωση της «ειρήνης» που ο ίδιος ευαγγελίζεται αλλά αδυνατεί να δώσει…
Στον αντίποδα, έχει γραφτεί κατά κόρον από την επανεκλογή Τραμπ και μετά πως η Ρωσία έχει ξεκάθαρα το «πάνω χέρι» σε όλα τα επίπεδα. Διπλωματικά και πολιτικά το Κρεμλίνο κερδίζει την μία «παρτίδα διπλωματικού πόκερ» μετά την άλλη και για τον Πούτιν το μέτωπο που σχηματίζουν για να τον ανακόψουν οι σημαντικοί «παίχτες» της Ευρώπης δεν είναι ένα ζήτημα του παρόντος. Ο Ρώσος πρόεδρος διάγει σήμερα κάποιες από τις «ευκολότερες» ημέρες του στο Κρεμλίνο και δεν έχει αντικειμενικά κανέναν λόγο να σταματήσει να ασκεί πίεση πολυεπίπεδα στην Ουκρανία έχοντας όλα τα «χαρτιά» στα χέρια του.
Ο Πούτιν που κερδίζει με χαρακτηριστική άνεση και ευκολία χρόνο με κάθε αμερικανική πρόταση, βλέπει στην απέναντι πλευρά της κρίσης το Κίεβο να πιέζεται ασύμμετρα και να χάνει καθημερινά πέρα από εδάφη και επιρροή στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Δεν υπάρχει πλέον κανένας -κι αν υπάρχει, απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα- που να ισχυρίζεται πως ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει την δυνατότητα να συνομιλήσει οποιαδήποτε κρίσιμη στιγμή απευθείας με το Οβάλ Γραφείο. Αντίθετα, μία κλήση από τον Βλαντιμίρ Πούτιν είναι δεδομένο πως θα απαντηθεί από τον Λευκό Οίκο ακόμη κι αν ο πρόεδρος βρίσκεται για γκολφ στο Μαρ - α - Λάγκο.
Οι συνθήκες σήμερα είναι εξόχως δύσκολες για την πλευρά της Ουκρανίας, η οποία χωρίς τις ΗΠΑ, πέρα από τα προβλήματα διαχείρισης της Ρωσίας σε διπλωματικό επίπεδο, έχει ξεκάθαρα ζητήματα διατήρησης και των εδαφών της, καθώς στα πεδία διαρκώς υποχωρεί. Στην ζωή, την διπλωματία και τον πόλεμο κανένα κενό δεν μένει χωρίς να «γεμίσει» και από την στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν πάρει την απόφαση «Ρωσία και Ουκρανία να μιλήσουν οι δύο τους για τα επόμενα βήματα», η Ευρώπη πρέπει να γεμίσει το συγκεκριμένο κενό…
Αυτήν ακριβώς την πρόθεση και σκοπό έχει η ευρωπαϊκή -κατά βάση- πρωτοβουλία κλιμάκωσης με την Ρωσία. Γαλλία – Βρετανία και Γερμανία σε πρώτο χρόνο αλλά και ΗΠΑ έχουν δώσει το «οκ» στο Κίεβο να χρησιμοποιήσει τα δικά τους οπλικά συστήματα μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς, χτυπώντας κατά το δοκούν εντός ρωσικών εδαφών. Η πλευρά της Ουκρανίας, αμιγώς στρατιωτικά, διαθέτει αρκετά σημαντικό απόθεμα, κυρίως βρετανικών, αλλά και γαλλικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς και πλέον έχει την ευκαιρία να τους χρησιμοποιήσει. Οι αμερικανικοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς μπορεί να είναι λιγότεροι, αλλά ως συστήματα έχουν την δυνατότητα -έστω και θεωρητικά- να απειλήσουν ακόμη και την Μόσχα και μέσα από τρία και πλέον χρόνια πολέμου ο Ρώσος πρόεδρος γνωρίζει πως οι Ουκρανοί έχουν τον τρόπο να τον χτυπήσουν εκεί που πραγματικά πονάει.
Στο τέλος των τεσσάρων μηνών της προεδρίας Τραμπ, ο πόλεμος στην Ουκρανία που θα λυνόταν αρχικώς σε μία και στη συνέχεια σε 100 ημέρες δείχνει και πάλι να οδεύει προς σημαντική κλιμάκωση, μία κλιμάκωση στην οποία οι ΗΠΑ έχουν επιλέξει να αποστασιοποιηθούν, δίνοντας κρίσιμο χώρο και χρόνο στη Μόσχα να αναδιοργανωθεί. Το διακύβευμα για το Κίεβο και την Ευρώπη είναι δεδομένα μεγάλο, όπως μεγάλος είναι και ο κίνδυνος να εκτεθούν και να εκθέσουν σε μεγάλο ρίσκο και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Πρακτικά όμως δεν υπάρχει εναλλακτική διαδρομή και γι' αυτό και θα ακολουθηθεί.
Πηγή: Protothema
