Ο ιδρυτής της ελβετικής οργάνωσης Dignitas, Λούντβιχ Μινέλι, επέλεξε να δώσει τέλος στη ζωή του μέσω υποβοηθούμενης αυτοκτονίας, τη διαδικασία που στήριζε επί δεκαετίες
Ο ιδρυτής της Dignitas πέθανε από υποβοηθούμενη αυτοκτονία σε ηλικία 92 ετών, σύμφωνα με ανακοίνωση της οργάνωσης. Ο Λούντβιχ Μινέλι πέθανε το Σάββατο, λίγες μέρες πριν από τα 93α γενέθλιά του. Η Dignitas ανέφερε ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί «στο πνεύμα του ιδρυτή της, ως μια διεθνής οργάνωση που υπερασπίζεται την αυτοδιάθεση, την ελευθερία της επιλογής και το δικαίωμα επιλογής στο τέλος της ζωής».
Ο Μινέλι ίδρυσε την Dignitas το 1998 και έκτοτε έχει βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους να πεθάνουν. Τις τελευταίες δεκαετίες, ορισμένες χώρες έχουν αλλάξει τη στάση τους σχετικά με την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, με την Αυστραλία, τον Καναδά και τη Νέα Ζηλανδία να θεσπίζουν νόμους. Η Βουλή των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου συζητά επίσης αυτό το διάστημα το σχετικό νομοσχέδιο. Οι επικριτές της νομιμοποίησης λένε ότι θα μπορούσε να οδηγήσει άτομα με αναπηρία και ευάλωτα άτομα να εξαναγκαστούν να τερματίσουν τη ζωή τους.
Ο Μινέλι ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος, εργαζόμενος ως ανταποκριτής για το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, προτού σπουδάσει νομική και ενδιαφερθεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε όλη του τη ζωή, αγωνίστηκε με πάθος για το δικαίωμα της επιλογής στον θάνατο, δίνοντας στη Dignitas το σύνθημα «αξιοπρέπεια στη ζωή, αξιοπρέπεια στον θάνατο».
Σε μια συνέντευξη του 2010 στο BBC , είπε: «Είμαι πεπεισμένος ότι πρέπει να αγωνιστούμε για να εφαρμόσουμε το τελευταίο ανθρώπινο δικαίωμα στις κοινωνίες μας. Και το τελευταίο ανθρώπινο δικαίωμα είναι το δικαίωμα να λαμβάνει κανείς αποφάσεις για τον εαυτό του και η δυνατότητα να έχει αυτό το τέλος χωρίς κίνδυνο και χωρίς πόνο».
Ο Μινέλι ίδρυσε την Dignitas μετά την αποχώρησή του από τον παλαιότερο ελβετικό οργανισμό υποβοηθούμενου θανάτου, το Exit, επειδή θεωρούσε ότι οι κανόνες του ήταν πολύ περιοριστικοί. Η ομάδα έγινε παγκοσμίως γνωστή επειδή προσφέρει υποβοηθούμενη αυτοκτονία σε μη Ελβετούς πολίτες που ταξιδεύουν στην Ελβετία, επειδή η υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν επιτρέπεται στις χώρες τους.
Εντός συνόρων δέχθηκε επικρίσεις για έλλειψη διαφάνειας στις οικονομικές συναλλαγές και για την προσφορά υποβοηθούμενου θανάτου σε όσους δεν ήταν ανίατα άρρωστοι, αλλά ήθελαν να τερματίσουν τη ζωή τους. Αντιμετώπισε πολυάριθμες νομικές προκλήσεις και υπέβαλε πολλές επιτυχημένες εφέσεις στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ελβετίας.
Σε δήλωσή της, η Dignitas δήλωσε ότι το έργο της είχε διαρκή επιρροή, αναφερόμενη σε μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 2011, στην οποία επιβεβαίωσε το δικαίωμα ενός ατόμου που είναι ικανό να κρίνει να αποφασίζει για τον τρόπο και τον χρόνο του τέλους της ζωής του.
Η ευθανασία - όταν ένα θανατηφόρο φάρμακο χορηγείται από έναν γιατρό για να τερματίσει σκόπιμα τη ζωή ενός ατόμου και να ανακουφίσει τον πόνο - είναι παράνομη στην Ελβετία. Ωστόσο, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία επιτρέπεται βάσει της ελβετικής νομοθεσίας από το 1942, υπό αυστηρές προϋποθέσεις, συμπεριλαμβανομένης της προϋπόθεσης ότι δεν υπάρχει κερδοσκοπικό κίνητρο και ότι το άτομο που επιθυμεί να πεθάνει είναι ψυχικά υγιές.
Πηγή: newsbomb.gr
