Η εντυπωσιακή Liz Cambage είναι 28 χρόνων, WNBAer και διεθνής με την Αυστραλία. Έχει ύψος 2.03, γεγονός που την έκανε στόχο λεκτικής κακοποίησης, σε όλη τη σχολική της ζωή -αν αν αναλογιστείς κανείς πως στο γυμνάσιο ήταν 1.90. Στο ενεργητικό της μετρά ένα χάλκινο στους Αγώνες του Λονδίνου, το αργυρό στο Παγκόσμιο του 2018 και τα διαδοχικά συμβόλαια στο WNBA και την Κίνα.
Φέτος, η ομάδα της Las Vegas Aces προσπαθεί να επιστρέψει στους τελικούς ενάντια στους Seattle Storm, ωστόσο η Αυστραλή παίκτρια, αποφάσισε να μην συμμετάσχει στην «φούσκα», εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Μια αποκάλυψη που έκανε στο περιοδικό «Playboy» σε μια... διαφορετική αισθησιακή φωτογράφηση.
Η γυναίκα - καγκουρό που «τρελαίνει» το WNBA με τα μπασκετικά της κατορθώματα δεν έχει μάθει να μασά τα λόγια της, μιλώντας χωρίς φόβο και πάθος για θέματα ταμπού, όπως την σεξουαλικότητα των γυναικών αθλητών.
View this post on Instagram
View this post on Instagram
View this post on Instagram
«Μισούσα τον εαυτό μου» «Πέρασα πολλά χρόνια να μισώ τον εαυτό μου, προσπαθώντας να γίνω ένα άτομο που δεν είμαι. Ελπίζω ότι η εμπειρία μου μπορεί να βοηθήσει εκείνους τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα να αποδεχτούν τον εαυτό τους, γιατί σας υπόσχομαι ότι είστε όλοι όμορφοι με τον τρόπο που είστε», δήλωσε αρχικά στη συνέντευξή σας. «Μου αρέσουν οι άντρες» «Ναι, είμαι αθλήτρια ύψους 2,03 μ. και μου αρέσει να κάνω σεξ. Είμαι άνθρωπος και αυτό κάνουμε. Φαίνεται ότι επειδή είμαι αθλήτρια δεν μπορώ να είμαι σέξι; Δεν επιτρέπεται; Όλη η κοινωνία θέλει από μένα να καθίσω, να προπονηθώ και να παίξω. Θέλω να είμαι θηλυκή. Σε όλη μου τη ζωή μου έχουν πει να επικεντρωθώ στον αθλητισμό, αλλά στο τέλος είμαι άνθρωπος και παλεύω για πράγματα μεγαλύτερα από τον αθλητισμό. Όντας γυναίκα στον κόσμο του αθλητισμού έχω επίσης μεγάλη πίεση στη σεξουαλική μου ταυτότητα. Είμαι αμφιφυλόφιλη; Υπάρχει κάτι περίεργο; Γιατί δεν προσελκύομαι από γυναίκες; Όλοι περιμένουν να είμαι ομοφυλόφιλη. Όχι, μου αρέσουν οι άντρες» κατέληξε.
View this post on Instagram
Ο έρωτας της για το μπάσκετ Γεννημένη στο Λονδίνο της Αγγλίας, στις 18 Αυγούστου του 1991, από Νιγηριανό πατέρα και Αυστραλιανή μητέρα, η ζωή της επιφύλασσε αρκετές δυσκολίες. Κι αυτό διότι σε ηλικία μόις 3 μηνών οι γονείς της χώρισαν και αποφάσισαν να χαράξουν διαφορετικούς δρόμους. Από μικρή η Κάμπατζ ξεχώριζε για το ύψος της. Σε ηλικία 14 ετών είχε ύψος πάνω από 1,80, κάτι το οποίο την έφερνε όλο και πιο κοντά στο άθλημα. Κι αν στα πρώτα χρόνια της η Κάμπατζ δεν έδειχνε κάποια ιδιαίτερη προτίμηση στο να παίξει μπάσκετ, με τον καιρό κόλλησε! Μέχρι την ηλικία των 16 ετών, μάλιστα, είχε φτάσει στα 2 μέτρα, ενώ πήρε υποτροφία για το Australian Institute of Sport, καθώς θεωρήθηκε το επόμενο μεγάλο αστέρι του μπάσκετ της χώρας. Μέντορας της ήταν θρυλική παίκτρια του αυστραλιανού μπάσκετ, Λορέν Τζάκσον, η οποία μιλώντας για την Κάμπατζ είχε πει: «Πρέπει να ήταν η σεζόν 2009-10, στο WNBL, όταν ήταν μόλις 18-19 ετών και ήδη είχε δύναμη την οποία καταλάβαινες. Υπήρχαν πολλά ψηλά κορίτσια, αλλά εκείνη ήταν διαφορετική, ισχυρή και ευκίνητη μέσα στο παρκέ. Δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο δυνατή, αλλά ήταν υπερταλαντούχα και είχε τρομερές ικανότητες». Όταν μίλησε ανοιχτά για τα θέματα της ψυχικής υγείας Η Λιζ Κάμπατζ είναι από τις αθλήτριες που πάλεψε με τους δικούς της σκοτεινούς δαίμονες που ακούνε στο όνομα... κατάθλιψη. Μάλιστα δεν είχε διστάσει να αποκαλύψει και τον αγώνα που δίνει για να ξεπεράσει τις κρίσεις πανικού. «Είναι έτοιμος ο κόσμος να μιλήσει για το πώς, αρχής γενομένης από τα 15 μου χρόνια, πάθαινα μπλακ άουτ από το ποτό, κάποιες βραδιές; Ή ότι ξυπνούσα με έναν ορό στο χέρι, έπειτα από ένα σαββατοκύριακο ξέφρενου πάρτι, χωρίς να μπορώ να θυμηθώ το παραμικρό; Ή ότι η πρώτη απόπειρα που έκανα για νηφαλιότητα ήταν στα 18; Είναι έτοιμοι οι άνθρωποι να μιλήσουν για το πώς, αφότου έγινα πικ στο WNBA Draft, πέρασα σχεδόν κάθε βράδυ της ρούκι σεζόν μου μόνη, κλαίγοντας; Ή για όλες τις φορές που κλειδώθηκα στο σπίτι μου, χωρίς να θέλω να έχω επαφή με κανέναν και το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω για ώρες; (Αυτήν την κατάσταση την αποκαλώ “Existential Crisis Mode”-όταν το άγχος γίνεται κατάθλιψη και εγώ σωριάζομαι στο πάτωμα, σκεπτόμενη πως δεν αξίζω τίποτα και ότι δεν είμαι ικανή για τίποτα). Είναι ο κόσμος έτοιμος να μιλήσει για το πώς με έβαλαν σε παρακολούθηση, ως επιρρεπή για απόπειρα αυτοκτονίας, το 2016;
Πώς τηλεφώνησα στη μητέρα μου και -στην πιο δύσκολη συζήτηση της ζωής μου- της είπα ότι δεν ήθελα να ζω άλλο; Και πώς, ακόμα και τώρα, το 'νιώθω καλύτερα' κουβαλάει την ντροπή και την ενοχή του να έχω βάλει αυτούς που αγαπώ σε μια τόσο τρομακτική διαδικασία; Δεν νομίζω ότι μέχρι να είμαστε έτοιμοι να 'ανοιχτούμε' για αυτού του είδους τις εμπειρίες -μέχρι να είμαστε έτοιμοι να γίνουμε ρεαλιστές και ειλικρινείς ως προς το πώς η ψυχική υγεία μπορεί να είναι αυτή η σκοτεινή, άνιση μάχη- θα είμαστε σε θέση να κάνουμε το επόμενο βήμα σε αυτήν τη συζήτηση. Αν βοηθά, θα προσπαθήσω να κάνω την αρχή. Ιδού κάποιοι τρόποι -τρόποι για τους οποίους δεν μιλάμε- που η καριέρα μου στο μπάσκετ διασταυρώθηκε με την κατάθλιψη. Η ψυχική μου υγεία έπαιξε ένα ρόλο ως προς την απόφαση μου για το πού θα παίξω φέτος. Δεν μπορούσα να κάνω δουλειά στην Τούλσα ή το Ντάλας -στη μέση μιας ξένης χώρας, όπου δεν θα είχα το σύστημα στήριξης μου. Θυμάμαι να είμαι στην πτήση από τη Μελβούρνη για την Τούλσα, το 2012, να κατεβαίνω από το αεροπλάνο στον ενδιάμεσο σταθμό του Σίδνεϊ και να -δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω- νιώθω ότι δεν θέλω να ξαναμπώ στο αεροπλάνο. Πως δεν θέλω να γυρίσω. Είχα μόλις, ολοκληρώσει την παρουσία μου με την Ολυμπιακή ομάδα, είχαμε κατακτήσει το χάλκινο, αλλά σύμφωνα με τις δικές μας προσδοκίες είχαμε αποτύχει. Εγώ είχα αποτύχει. Είχα απογοητεύσει τη χώρα μου και όσους υπολόγιζαν σε εμένα. Ήμουν μόλις 20. Το να πρέπει να κουβαλάω αυτό το συναίσθημα στο WNBA, σε μια νέα σεζόν, όταν δεν ήμουν χαρούμενη και δεν ένιωθα τη στήριξη κανενός, συν το άγχος της πρώτης σεζόν, πανικοβλήθηκα. Κυριολεκτικά έπαθα κρίση πανικού μέσα στο αεροπλάνο ».
ΠΗΓΗ: protothema.gr
