Δεκαπενταύγουστος είναι ημέρα θρησκευτικής κατάνυξης, που ενώνει τους Έλληνες σε ένα κοινό πνεύμα λατρείας και γιορτής.
Η Παναγία είναι η πιο αγαπητή και σεβαστή μορφή στην Ορθοδοξία, και οι Έλληνες έχουν προσδώσει σε αυτήν αμέτρητα ονόματα που εκφράζουν την αγάπη και τη λατρεία τους, όπως Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Παντάνασσα, και πολλά άλλα. Υπάρχουν αμέτρητοι ναοί και ξωκλήσια αφιερωμένα στη Χάρη της, και στις 15 Αυγούστου οι πιστοί συρρέουν σε αυτά τα προσκυνήματα για να αποδώσουν τιμή και να ζητήσουν τη βοήθειά της.
Η Παναγία η Φιδούσα της Κεφαλλονιάς
Από τους πιο διάσημους ναούς του νησιού καθώς δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές, που θέλουν να προσευχηθούν στην Παναγία αλλά να δουν από κοντά τα μικρά φιδάκια που εμφανίζονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Τα φιδάκια είναι μικρού μεγέθους, ακίνδυνα, που φέρουν στο κεφάλι τέσσερις μαύρες μικρές κοκκίδες σε σχήμα σταυρού. Εμφανίζονται από τις 6 έως τις 16 Αυγούστου στα βράχια πίσω από το φράγκικο καμπαναριό της εκκλησίας της Παναγίας Φιδούσας και έρπουν άφοβα ανάμεσα στον κόσμο και μέσα στην εκκλησία.
Σύμφωνα πάντα με την παράδοση, κάποτε πειρατές απείλησαν τη μονή. Μετά τις προσευχές των μοναχών, φίδια κύκλωσαν το μοναστήρι, απομακρύνοντας τον κίνδυνο! Αυτή ήταν η αρχή των θαυμάτων της Παναγίας Φιδούσας. Το θαύμα επαναλαμβάνεται από τότε κάθε χρόνο και είναι η εξήγηση που δίνει η λαϊκή παράδοση στην εμφάνιση των φιδιών. Θεωρείται μάλιστα κακό σημάδι να μην εμφανιστούν τα φιδάκια κάποια χρονιά, κάτι που, σύμφωνα πάντα με τον θρύλο, δεν συνέβη το 1940 και το 1953, την χρονιά των καταστροφικών σεισμών για την Κεφαλλονιά. Η λαϊκή μουσική παράδοση της Κεφαλλονιάς έχει μάλιστα ένα πασίγνωστο δίστιχο για την Παναγία Φιδούσα: «Τα φίδια από το Μαρκόπουλο καλαίνω να με φάνε μα κείνα είναι της Παναγιάς και με χαϊδολογάνε».
Η Παναγιά του Χάρου:
Στο μικρό εκκλησάκι του 1600 που βρίσκεται στο «Λειψώ», όπως αποκαλούν οι Δωδεκανήσιοι το μεγαλύτερο νησάκι του συμπλέγματος των Λειψών, τιμούν την Παναγία του Χάρου, εννέα μέρες μετά την Κοίμησή της.
Είναι ένας Ναός αφιερωμένος στην «Παναγία του Χάρου» και τον έφτιαξαν μοναχοί από την Πάτμο. Γιατί την αποκαλούν οι κάτοικοι των Λειψών έτσι τη θαυματουργή εικόνα που έμεινε ανέπαφη με το πέρασμα του χρόνου; Γιατί, σπάνια στην Ορθόδοξη εικονογραφία, η Παναγία αντί να κρατά το θείο βρέφος κρατά τον Εσταυρωμένο.
Η Παναγία ιστορείται να κρατά τον Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Και επειδή οι έννοιες νεκρός και Χάρος σχετίζονται, η εικόνα, και γενικότερα η εκκλησία, ονομάστηκε «Παναγία του Χάρου».
Πηγή: Skai.gr
