Μια κλασική συμβουλή, όταν παραπονιόμαστε στους φίλους μας ότι δεν αντέχουμε άλλο σε μια δουλειά, είναι: «Φύγε! Δώσε προτεραιότητα στην ψυχική υγεία σου!». Ίσως αυτό να είναι πράγματι το ιδανικό, τι γίνεται όμως αν η συγκεκριμένη δουλειά πληρώνει τους λογαριασμούς, το νοίκι και το περιστασιακό κρασί που θα βγούμε να πιούμε μαζί τους και, τουλάχιστον για την ώρα, δεν υπάρχει εναλλακτική;
Ένα νέο άρθρο στο περιοδικό Self επιβεβαιώνει ότι στους περισσότερους από εμάς, αν όχι σε όλους, συμβαίνει περιστασιακά να αισθανόμαστε στρες, εξάντληση, ίσως ακόμα και απέχθεια για τη δουλειά μας – αν βέβαια τα δυσάρεστα συναισθήματα είναι συνεχή αυτό είναι άλλη ιστορία, γιατί υποδηλώνουν προβλήματα για τα οποία απαιτείται πιο ριζική αντιμετώπιση.
Σε διαφορετική περίπτωση, εφόσον δηλαδή η δυσαρέσκεια παραμένει διαχειρίσιμη, μπορούμε να ξεκινήσουμε από κάποιες πιο ήπιες λύσεις, που επιπλέον δεν θα μας βυθίσουν στα χρέη, όπως συμβουλεύει η σύμβουλος ψυχικής υγείας Kerri Smith-Osei.
Προσπαθούμε να μην ενδίδουμε σε προσδοκίες για το extra mile: Μπορεί να θεωρούμε δεδομένο ότι θα καλύψουμε μια συνάδελφο όταν αρρωστήσει, ότι θα απαντήσουμε σε ένα επαγγελματικό μήνυμα σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της νύχτας ή ότι θα παραμείνουμε σε μια συνάντηση ακόμα και πολύ μετά το ωράριο εργασίας μας.
Απειλούν την ψυχική και τη σωματική υγεία
Και ίσως όλα αυτά τα κάνουμε με προθυμία, λόγω συναδελφικής αλληλεγγύης ή/και αγάπης προς τη δουλειά μας. Ωστόσο η Smith-Osei διευκρινίζει ότι όταν όλα όσα έχουμε αναλάβει απειλούν την ψυχική, ίσως και τη σωματική υγεία μας, καλό είναι να αναθεωρήσουμε τα όριά μας. Χωρίς φυσικά να είμαστε ασυνεπείς στις υποχρεώσεις μας, για να μην κινδυνεύσουμε να «κρεμάσουμε» τους συναδέλφους ή ακόμα και να βρεθούμε χωρίς δουλειά δίχως να το έχουμε επιλέξει.
Εκμεταλλευόμαστε τα διαλείμματα: Ακόμα και για την πιο εντατική εργασία προβλέπονται διαλείμματα, μήπως όμως τα έχουμε ξεχάσει; Μήπως ακόμα και στο lunch break απαντάμε σε επαγγελματικά μηνύματα στο κινητό; Ακόμα και αν σε ένα υποτίθεται χαλαρό διάλειμμα με συναδέλφους μιλάμε για θέματα δουλειάς, αυτό μπορεί να επιβαρύνει την ψυχική υγεία μας, σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια Tiffany Young. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε ένα ουσιαστικό διάλειμμα, με έναν σύντομο περίπατο στο πλησιέστερο καφέ ή μια αληθινά ευχάριστη συζήτηση με συναδέλφους στην τραπεζαρία της εταιρείας, η οποία δεν θα έχει σχέση με το πώς π.χ. θα διαχειριστούμε έναν απαιτητικό πελάτη.
Εμπλουτίζουμε τον ελεύθερο χρόνο μας με άλλα ενδιαφέροντα: Είτε μας αρέσει η ιδέα, για παράδειγμα, να ασχοληθούμε με την κεραμική είτε να κάνουμε γιόγκα, το ζητούμενο είναι να μη συνδέουμε ολόκληρη την ταυτότητά μας με την καριέρα μας, γιατί σε αυτή την περίπτωση είναι εύκολο να χαθεί η ισορροπία και οποιοδήποτε επαγγελματικό πρόβλημα να έχει δυσανάλογο αντίκτυπο στην ψυχική υγεία μας.
Σπάμε ένα σχέδιο εξόδου σε μικρά ρεαλιστικά βήματα
Αν αισθανόμαστε πραγματικά παγιδευμένοι σε μια δουλειά, σύμφωνα με τη Dr. Young, μπορούμε να αρχίσουμε να οργανώνουμε την ηρωική έξοδό μας αργά, προσεκτικά και με οικονομικά ρίσκα που μπορούμε πραγματικά να πάρουμε. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει κάτι τόσο μικρό όσο η ανανέωση του βιογραφικού μας ή ένα τηλεφώνημα σε έναν συνεργάτη που μπορεί, σε βάθος χρόνου, να μας βοηθήσει να βρούμε μια εναλλακτική, σε πρώτη φάση σίγουρα θα ωφελήσει την ψυχική υγεία μας καθώς θα νιώσουμε ότι κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε την κατάσταση.
Επαναπλαισιώνουμε τη δουλειά ως σταθμό αντί αδιέξοδο
Η Smith-Osei μάς συμβουλεύει να αναρωτηθούμε, πώς μπορώ να αξιοποιήσω την εμπειρία μου σε αυτή τη δουλειά μέχρι να φύγω; Αν για παράδειγμα η εναλλακτική καριέρα που ονειρευόμαστε απαιτεί να βελτιώσουμε τις δεξιότητές μας στα social media, ας τα χρησιμοποιήσουμε πιο ενεργά στην παρούσα δουλειά. Αν νιώθουμε ότι ατονεί η δημιουργική πλευρά μας, ας προτείνουμε στο γραφείο μια ιδέα που θα μας δώσει την ευκαιρία να την εξασκήσουμε. Το ζητούμενο είναι να μη νιώθουμε ότι χάνουμε τον χρόνο μας, αλλά πως αξιοποιούμε ό,τι έχουμε ήδη στα χέρια μας όσο το δυνατόν καλύτερα.
Πηγή: marieclaire.gr
