Αποζημιώσεις συνολικού ύψους 450.000 ευρώ επιδίκασε χθες το Ανώτατο Δικαστήριο εναντίον ιδιώτη γιατρού, αναγνωρίζοντας αμέλεια κατά τη διενέργεια επέμβασης στη σπονδυλική στήλη 64χρονης, η οποία στο τέλος έμεινε τετραπληγική. Παράλληλα απαλλάχτηκε το ιδιωτικό νοσοκομείο στο οποίο διενεργήθηκε η επέμβαση, χωρίς το Εφετείο να επιδικάζει οποιαδήποτε αποζημίωση.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας, ο Φιλελεύθερος, το Δικαστήριο με τη χθεσινή του απόφαση ανέτρεψε την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου που εκδόθηκε το 2011, με την οποία διαπιστώθηκε μεν λάθος, δεν αποδόθηκε όμως ευθύνη στον ιδιώτη γιατρό. Η ενάγουσα/ εφεσείουσα, ήταν ηλικίας 64 ετών τότε, είχε υποβληθεί στις 20/3/06 και 2/5/06 σε χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική της στήλη από τον εναγόμενο /εφεσίβλητο, ορθοπεδικό νευροχειρούργο, σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Η τελευταία επέμβαση αφορούσε σε ενδοσκοπική δισκεκτομή στο επίπεδο του 4ου και 5ου σπονδύλου της οσφυϊκής μοίρας.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της τελευταίας επέμβασης, η 64χρονη περιέπεσε σε κώμα και όταν επανήλθε εμφάνισε σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο που της προκάλεσε τετραπληγία με τα δυσμενή επακόλουθα που η πάθηση αυτή συνεπάγεται.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, με την έκθεση απαίτησης η 64χρονη αποδίδει κυρίως στους εναγόμενους/εφεσίβλητους ότι δεν ακολούθησαν την ισχύουσα ιατρική πρακτική ως προς τη διαδικασία ενδοχειρουργικού δισκογραφήματος με αποτέλεσμα να προκληθεί εισροή τοξικού σκευάσματος, μέσω του επισκληρίδιου χώρου του νωτιαίου μυελού στον υπαραχνοειδή χώρο, ενώ θα μπορούσαν να προβλέψουν το ενδεχόμενο αυτό ενόψει της χρήσης του καθετήρα ο οποίος προκαλεί επικοινωνία μεταξύ των δυο χώρων.
Με τις υπερασπίσεις τους οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν οποιαδήποτε ευθύνη για αμέλεια ή παράβαση των εκ του νόμου απορρεόντων καθηκόντων τους υποστηρίζοντας ότι η επέμβαση διενεργήθηκε με την επιβαλλόμενη φροντίδα και επιμέλεια.
Το Ανώτατο Δικαστήριο υιοθετώντας τις θέσεις των Γ. Γεωργιάδη και συνεργάτες ΔΕΠΕ, δικηγόρων της 64χρονης, έκρινε την πρωτόδικη απόφαση εσφαλμένη, επισημαίνοντας πως η τελική κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως ο κίνδυνος πρόκλησης των πιο πάνω ζημιών δεν ήταν προβλεπτός, απαλλάσσοντας τον νευροχειρούργο από οποιανδήποτε ευθύνη, αντιστρατεύετο τα ίδια τα ευρήματα του Δικαστηρίου, τα οποία βάσισε στην επιστημονική μαρτυρία του εμπειρογνώμονα μάρτυρα που κατέθεσε για την πλευρά της εφεσείουσας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, υιοθετώντας τις θέσεις των συνηγόρων της εφεσείουσας, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά ανέφερε: «Με τη μαρτυρία που έχει αποδεχθεί και τα ευρήματα στα οποία κατέληξε θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματίσει το πρωτόδικο Δικαστήριο το γεγονός της ρήξης της μήνιγγας και τις επιπτώσεις από τη ρήξη παρά απλά να το θεωρήσει ως ένα λάθος κατά την επέμβαση και να το προσπεράσει. Δεν διαφεύγει του Εφετείου η διαπίστωση ότι η παρουσία τόσο του αίματος όσο και του υγρού iohexol εντός της μήνιγγας, σημείο όπου υπό κανονικές συνθήκες δεν έπρεπε να βρίσκονται, προήλθε από τη ρήξη της μήνιγγας. Θα έπρεπε να δοθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο η δέουσα βαρύτητα στο εύρημα του ότι από λάθος τρυπήθηκε η μήνιγγα, γεγονός που επέτρεψε να εισέλθει το υγρό iohexol εντός της μήνιγγας και να λειτουργήσει καταλυτικά στη σκέψη του σε σχέση με την απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο ο γιατρός υπήρξε ή όχι αμελής κατά τη χειρουργική επέμβαση. Η πιθανότητα ρήξης της μήνιγγας κατά την επέμβαση δεν ήταν απομακρυσμένη ή αδύνατο να γίνει αντιληπτή. Σημειώνεται το σημείο από τη μαρτυρία του δρ Λοΐζου ότι αν συμβεί τέτοια ρήξη κατά τη διάρκεια της επέμβασης, γίνεται αντιληπτή από τον χειρουργό εφόσον από το σημείο που σχίστηκε αρχίζει και ρέει εγκεφαλονωτιαίο υγρό…».
