24news team
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος, αγιάτρευτος πόνος για ένα γονιό από το να χάνει το παιδί του. Ό,τι χειρότερο για μια μάνα, για έναν πατέρα. Δεν υπάρχουν λόγια ικανά να περιγράψουν, πώς τους σημαδεύει για το υπόλοιπο της ζωής τους μια τέτοια απώλεια.
Μια τέτοια τραγική φιγούρα είναι και ο Γιάννης Γιωργαλλής. Ο πατέρας της αδικοχαμένης Στυλιανής, η οποία σκοτώθηκε πέρυσι από αερόσακο takata, μόλις στα 19 της χρόνια. Ένας άνθρωπος που κρατιέται για να παλέψει για μια δικαίωση, για τη μνήμη της κόρης του.
Τα όσα ανέφερε ο Γιάννης Γιωργαλλής στο Povcast για το πώς άλλαξε η ζωή του, όπως και της οικογένειάς του, μετά τον θάνατο της Στυλιανής τη δολοφονία της όπως φωνάζει με όλη τη δύναμη της ψυχής του είναι συγκλονιστικά.
Μόλις έβλεπε το καντήλι
«Μόλις πήγαινα στην κουζίνα, βάλαμε το τραπεζάκι με το καντήλι της, με φωτογραφίες της, μόλις έβλεπα το καντήλι, κόβονταν τα πόδια μου. Και ξεκινούσε το κλάμα. Το κλάμα το κρυφό που λέμε. Χωρίς να ακουστεί. Άκουγα βήματα, (δείχνει με κίνηση των χεριών του ότι σκούπιζε τα δάκρυά του) να μην φανεί.
Στο κοιμητήριο πήγαινα νύχτα. Η ώρα 10:00, η ώρα 11:00. Έτυχε που πήγα και η ώρα 12:00 τα μεσάνυχτα. Έκατσα εκεί 10-15 λεπτά, έβγαζα από μέσα μου και πήγαινα σπίτι. Όταν έμπαινα σπίτι, έβλεπα το καντήλι της, ξανά…
Καμβάς 1,70μ με τη Στυλιανή
Τις πρώτες μέρες, ένας φίλος, του είπα να φτιάξει ένα καμβά, μια συγκεκριμένη φωτογραφία της Στυλιανής, ολόσωμη. Είναι περίπου 1,70μ. Και τον έβαλα πάνω σε ένα τοίχο, στο γκαράζ. Μόλις μπεις από το γκαράζ, στο σπίτι, το βλέπεις μπροστά σου. Και νομίζεις θα σου μιλήσει. Της μιλούσα. “Γεια σου κόρη μου, καλησπέρα κόρη μου, καληνύχτα κόρη μου”. Και πάει και πάει.
Πάμε κοιμητήριο, νύχτα. Η ώρα 9:00, 10:00 έτυχε που πάμε τελευταίως. Κι έκανα κι ένα βίντεο που αναφέρομαι στους αρμόδιους. Και λέω τους: “Εσείς, που είστε έτσι ώρα; Εγώ είμαι εδώ. Ήρθα να πω της κόρης μου καληνύχτα”. Στο κοιμητήριο».
Δείτε ένα σύντομο ΒΙΝΤΕΟ.
