Το Σαββατόβραδο που μας πέρασε είχα την βαθιά επιθυμία να ετοιμαστώ και να βγω μια βόλτα με τις φίλες μου για χορό και διασκέδαση. Είχα την ανάγκη να ξεδώσω βρε αδελφέ. Νομίζω ότι δεν θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά που βγήκα σε club στην Λευκωσία. Έπεισα λοιπόν τα κορίτσια μου να πάμε να το διασκεδάσουμε.
Όσο ετοιμαζόμουν για την έξοδό μας ευχόμουν να θυμάμαι πως είναι να περπατάς σε ψηλοτάκουνες γόβες και ταυτόχρονα να υπάρχει χώρος έτσι ώστε όταν τα παπούτσια τελικά «κτυπήσουν» τα πόδια μου να μπορέσω να τα ξεκουράσω. Όπως και να έχει μέχρι το τέλος της βραδιάς σίγουρα θα κατέληγα να βγάζω τις γόβες λίγα μέτρα πριν το αμάξι.
Λεφτά, ταυτότητα, κινητό, κλειδιά και έξω από την πόρτα, για να βρεθώ μπροστά στη πόρτα του club. Κάθομαι σε μια ατέλειωτη ουρά-μπούγιο περιμένοντας την σειρά μου για να μπω μέσα και να ξεκινήσω να διασκεδάζω. Καθώς περιμένω κοιτάω τριγύρω, αλήθεια πόσο όμορφα είναι τα κορίτσια στην Κύπρο; Θα μου πείτε άσε μας μωρέ είναι το έντονο βάψιμο, τα ψηλά παπούτσια, τα ρούχα, τα μαλλιά, υπερβάλουν στις εξόδους τους και εγώ θα σου απαντήσω.... αργότερα, μείνε λίγο μαζί μου.
Στέκομαι λοιπόν σε αυτή την ουρά και παρατηρώ, παρατηρώ τον πορτιέρη που έχει ύφος Mαζωνάκη στο γνωστό και κλασικό πλέον βίντεο κλιπ «Gucci φόρεμα». Το βλέμμα του σκανάρει τον κάθε ένα λες και τα μάτια του πετάνε λέιζερ και βλέπουν κατευθείαν μέσα σου. Σκανάρει και ή σκαρτάρει ή εγκρίνει την είσοδό σου. Εννοείτε κάποιες φορές κάνει και τα στραβά μάτια. Ξέρεις πότε, όταν οι «γνωστοί» του μαγαζιού, του αφεντικού, οι δικοί του φτάσουν στην πόρτα. Τότε γίνεται το γνωστό σπρώξιμο στην γραμμή «συγγνώμη...» και τσουπ να τος μπροστά στην ουρά να μπαίνει από το πλάι.
Θυμάστε τι έλεγα για τα όμορφα κορίτσια; Αναγκαστικά λοιπόν τα κορίτσια υπερπροσπαθούν στις εξόδους τους αλλιώς ο κύριος πορτιέρης δεν θα σε αφήσει να περάσεις μέσα.
Καθώς περιμένω λοιπόν στην ουρά παρατηρώ και ακούω διάφορα. Κάπου εκεί φτάνει μία παρέα, με δύο κορίτσια και ένα αγόρι ακολουθώντας ο εξής διάλογος:
Πορτιέρης: « Έχετε κράτηση;»
Αγόρι: « Ναι στο όνομα ...»
Πορτιέρης: « Πόσο χρονών είσαι ρε φίλε;»
Αγόρι: «23»
Πορτιέρης: «Έχεις ταυτότητα;»
Αγόρι: «Όχι»
Πορτιέρης: «Δεν μπαίνεις χωρίς ταυτότητα αν θέλεις να πας σπίτι να την φέρεις»
Όπα σκέφτηκα! Μπράβο... από πότε γίνετε τόσο αυστηρός έλεγχος με ταυτότητες αυτό είναι θετικό. Βιάστηκα λίγο όμως... Με το που είπε αυτό, έστρεψε το βλέμμα στα κορίτσια που ήταν μαζί του και τους είπε «Εσείς αν θέλετε περάστε». Έτσι, χωρίς ταυτότητα, μην μπερδεύεστε δεν το έκανε γιατί είναι κύριος. Έχετε ξανά ακούσει την έκφραση «double standards» είναι ο κανόνας ή η αρχή που εφαρμόζεται αθέμιτα με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικούς ανθρώπους ή ομάδες. Δύο μέτρα και δύο σταθμά δηλαδή. Γιατί να μην βάλουμε τα κοριτσάκια, τα όμορφα μέσα και άστον άλλο να κουρεύετε!
Λίγο πριν μπούμε μέσα έδιωξε άλλον έναν με την βοήθεια των security επειδή... Τα παπούτσια του δεν ήταν καινούργια. Αν δεν έχεις χρήματα να αγοράσεις παπούτσια μην κάνεις τον κόπο να βγεις έξω. Θα σε στείλουν σπίτι, μπορεί και κλοτσηδόν.
Μπήκαμε χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα ζήτησε μόνο να δει τις ταυτότητές μας. Καλά έκανε εννοείτε. Όμως, κάτι λέγαμε για double standards προηγούμενος. Ξεκίνησε να αλλάζει η διάθεσή μου και άρχισα να κουνάω τα πόδια μου στον ρυθμό της μουσικής. Έπαιζε η μουσική που μου αρέσει και το διασκέδαζα, ώσπου άρχισε να γίνεται λίγο περίεργη η εικόνα γύρω μου. Ήταν η ώρα που το ποτό άρχισε να επιδρά στον οργανισμό όσον βρίσκονταν στο club. Η στιγμή που αρχίζουν να σε σπρώχνουν να σε λερώνουν με ποτά. Η στιγμή που η υπόλοιπη παρέα χορεύει ενώ κάποιος άλλος είναι ριγμένος σε ένα τραπέζι γεμάτο τσιγάρα και χυμένα ποτά.
Η ώρα που τα 16χρονα κορίτσια, που ο καλός κύριος στην είσοδο άφησε να περάσουν μέσα επειδή... έτσι, στριμώχνονται σε μια γωνία με άλλους μεθυσμένους άντρες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν γεγονότα και καταστάσεις. Δεν γνωρίζω ούτε πως ήρθαν μέχρι εδώ ούτε πως θα επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ελπίζω μόνο να μην καταλήξουν σε ένα αμάξι με μεθυσμένο οδηγό.
Η ώρα δε που θες να επισκεφτείς τις τουαλέτες πρέπει να γίνεις ‘’νίντζα’’ για να μπορέσεις να περάσεις πάνω από εμετούς που άφησαν πίσω τους άλλα κορίτσια. Παρατηρώ και σκέφτομαι και ψάχνω πίσω στην δικιά μου εφηβεία. Ψέματα δεν μπορώ να πω, η πρώτη μου έξοδος ήταν και εμένα στα 16, στο χωριό με την συνοδεία του μεγάλου μου αδελφού και της αδελφής μου φυσικά. Προφανώς είναι μια ηλικία στην οποία βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε. Γελούσα και εγώ όταν μου έλεγαν ότι είναι καλύτερα να μην μεγαλώσεις. Ένιωθα ότι δεν μπορούσα να κάνω όσα κάνουν οι μεγαλύτεροι μου.
Ζήσε την ηλικία σου όπως ακριβώς την θες μα βάλε κάπου ένα μέτρο. Αγάπα τον εαυτό σου γιατί αν δεν το κάνεις εσύ δεν θα το κάνει κανείς. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου δεν το αφήνεις να ξεφύγει ούτε να εκτεθεί. Μα ανθρώποι είμαστε όλοι τα έχουμε περάσει αυτά και χειρότερα. Το θέμα είναι να το αντιληφθείς πριν είναι αργά.
Καθώς βυθίστηκα στην σκέψη μου είδα τον κόσμο να αλλάζει. Προς το καλύτερο προς το χειρότερο δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι κάποια πράγματα χρειάζεται να αλλάξουν ξεκινώντας από τον εαυτό μας.
