Στην δημοσιότητα δόθηκε το πόρισμα της Επιτρόπου Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μαρίας Στυλιανού-Λοττίδου, σε σχέση με την υπόθεση του θανάτου του 14χρονου Στυλιανού. Η Επίτροπος απέστειλε το πόρισμά της και στον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για περαιτέρω διερεύνηση για τυχόν ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες.
Από το 2009, όταν είχε ξεκινήσει να φοιτά στο νηπιαγωγείο, ο Στυλιανός είχε επιδείξει διαφορετική συμπεριφορά από τα άλλα παιδιά. Από τότε είχαν αρχίσει να αποκαλύπτονται τα προβλήματα στην οικογένειά του, η οποία είχε αρνητική επίδραση στον ίδιο, μέχρι που το παιδί κατέληξε να χάσει την παιδική του ηλικία και να ωριμάσει πολύ νωρίτερα. Παράλληλα, ο Στυλιανός ήταν αφρόντιστος και μύριζε άσχημα, καθώς η προσωπική υγιεινή δεν ήταν στις προτεραιότητες της οικογένειας. Αυτά και άλλα πολλά προκύπτουν από την έκθεση της Επιτρόπου Διοικήσεως, σε σχέση με την τραγική ιστορία του 14χρονου.
Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτρόπου Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η διευθύντρια του νηπιαγωγείου ενημέρωσε τις Υπηρεσίες Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας πως η συμπεριφορά του ήταν προβληματική, επιτίθετο χωρίς λόγο, γινόταν βίαιος, η συγκέντρωσή του ήταν επιλεκτική, επαναλαμβάνει ασταμάτητα μια λέξη για να κινήσει την προσοχή κλπ. Επίσης, σημείωσε πως η οικογένεια διέμενε σε ένα παλιό τουρκοκυπριακό σπίτι και αντιμετώπιζε οικονομικά και άλλα προβλήματα, ο Στυλιανός περνούσε αρκετές ώρες της ημέρας στη φάρμα και τις τελευταίες ημέρες δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο. Αναφέροντας αυτά, η διευθύντρια ζητούσε βοήθεια από την Εκπαιδευτική Ψυχολόγο, ώστε να μειωθεί η βίαιη συμπεριφορά του Στυλιανού.
Όταν διευθετήθηκε η συνάντηση της Εκπαιδευτικής Ψυχολόγου με τον Στυλιανό, εκείνος της είχε αναφέρει ότι στο σπίτι τον έδερναν, καθώς και το ότι στο σχολείο περνούσε καλά, αν και τα άλλα παιδιά δεν τον είχαν φίλο. Αναφερόμενος στον πατέρα του, είχε πει ότι δεν έρχονταν τα άλλα παιδιά σπίτι του, καθώς ο πατέρας του δεν επέτρεπε στα παιδιά να τον επισκεφθούν. Αναλόγως τοποθετήθηκε και η μητέρα του Στυλιανού, η οποία ανέφερε ότι δεχόταν πίεση και βία, ενώ είχε προβεί και σε καταγγελία στην γραμμή 1440. Μάλιστα, κι η ίδια παραδέχθηκε στην Εκπαιδευτική Ψυχολόγο ότι το παιδί ήταν θύμα βίας στο σπίτι.
Στην συνέχεια, ο Στυλιανός είχε γίνει ακόμα πιο επιθετικός και αυτοκαταστροφικός, αφού δεν συνεργαζόταν, κτυπούσε τα άλλα παιδιά, αναποδογύριζε τραπέζια και καρέκλες, γινόταν αυτοκαταστροφικός (κτυπούσε το κεφάλι σε τραπέζι ή τοίχο, τραβούσε τα μαλλιά του, τρυπούσε τα χέρια του με καρφίτσες), κτυπούσε ακόμη και την ίδια και τη σχολική βοηθό, κτυπούσε και έγδερνε τα άλλα παιδιά χωρίς λόγο και παραπονιούνταν οι άλλοι γονείς.
Σημειώνεται, μάλιστα, στην έκθεση ότι ο Στυλιανός, πέρα από την συμπεριφορά του, ήταν συνεχώς λερωμένος, καθώς περνούσε πολλές ώρες στην φάρμα. Μύριζε άσχημα, ενώ το οικογενειακό του περιβάλλον δεν μπορούσε να του προσφέρει τα βασικά, που είχε ανάγκη ένα παιδί της ηλικίας του.
Παρόμοιες ήταν οι συνθήκες για τον Στυλιανό και στο Δημοτικό Σχολείο, με την διάθεσή του να εναλλάσσεται ανάλογα με την διάθεση της μητέρας του. Παράλληλα, ήταν ευάλωτος, εύθραυστος, αδυνατούσε να πάρει πρωτοβουλίες και να εμπιστευτεί άτομα, ήταν αναστατωμένος συναισθηματικά, και επηρεαζόταν πολύ από τους γονείς, έχανε την παιδικότητα του, αναλάμβανε ρόλους ενήλικα, όπως επεσήμανε η Κλινική Ψυχολόγος.
Χέρια εργάτη
Μέχρι την σχολική χρονιά 2015-2016, ο Στυλιανός, σύμφωνα με την αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Τμήματος στο οποίο φοιτούσε, ο Στυλιανός «ήταν καλός στον προφορικό λόγο αλλά πολύ μαζεμένος και συνεσταλμένος, περιέγραφε με πιο πολλές λεπτομέρειες προσωπικές του εμπειρίες, ειδικά αν σχετίζονται με τη στάνη και τα ζώα τους, ήταν πολύ ευγενικός και φιλότιμος, πρότυπο συμπεριφοράς στη σχέση του με τους δασκάλους του, είχε χαμηλή αυτοπεποίθηση και συνήθως ήταν ανέκφραστος, σπάνια χαμογελούσε, σαν να είχε αποδεχτεί τη ζωή του και προχωρούσε μαζί της, ήταν κοινωνικός και μιλούσε αρκετά, αλλά με λογική και ανησυχίες ενός ενήλικα, ενώ δεν είχε εκδηλώσει ποτέ βίαιη συμπεριφορά».
Παράλληλα, σημειώνεται ότι «δεν βίωνε την ηλικία του όπως τα άλλα παιδιά, έκανε όλες τις δουλειές του ενήλικα και είχε ήδη δικά του πρόβατα που τα ξεχώρισε ο πατέρας του, τα χέρια του έμοιαζαν με εργάτη και φαίνονταν ταλαιπωρημένα, είχε έγνοια της μικρής του αδελφής στην οποία πολλές φορές έδινε ότι τον κερνούσαν, χρειαζόταν αγάπη και συναισθηματική στήριξη και ήταν αγχωμένος για μετάβαση στο Γυμνάσιο γιατί αντιλαμβανόταν τη διαφορετικότητά του στον εκπαιδευτικό και κοινωνικό τομέα».
