Ομόφωνη απόφαση απόρριψης έφεσης εκ μέρους καταδικασθέντος για σεξουαλική κακοποίηση της ανήλικης εγγονής του στην Επαρχία Αμμοχώστου έλαβε στις 31 Ιουλίου το Εφετείο Κύπρου.
Σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης, ο Εφεσείων μετά από ακροαματική διαδικασία κρίθηκε ένοχος από το (τότε) Κακουργοδικείο Λάρνακας - Αμμοχώστου για οκτώ κατηγορίες Σεξουαλικής Κακοποίησης Παιδιού καταχρώμενος θέση εμπιστοσύνης, οκτώ κατηγορίες Βιασμού, τέσσερεις κατηγορίες Σεξουαλικής Κακοποίησης Παιδιού δια σεξουαλικών πράξεων άλλων από συνουσία, καταχρώμενος θέση εμπιστοσύνης, τέσσερεις κατηγορίες Άσεμνης Επίθεσης εναντίον γυναίκας, μία κατηγορία Αιμομιξίας και μία κατηγορία Επίθεσης με Πραγματική Βλάβη. Παραπονούμενη σε όλες τις κατηγορίες ήταν η ανήλικη εγγονή του Εφεσείοντος, γεννηθείσα το 2009.
Όπως αναφέρεται, η καταδίκη προσβάλλεται με 13 λόγους έφεσης οι οποίοι αφορούν ως επί το πλείστον τον τρόπο με τον οποίο αξιολογήθηκε η μαρτυρία, καθώς προσβάλλεται τόσο η διαδικασία αξιολόγησης και εξαγωγής ευρημάτων, όσο και η μη αναζήτηση ενισχυτικής μαρτυρίας, ενώ επιπλέον προβάλλονται εισηγήσεις περί παραβίασης της δίκαιης δίκης και ότι η απόφαση είναι αναιτιολόγητη. Με τους Λόγους Έφεσης 14 και 15 προσβάλλονται οι επιβληθείσες ποινές, με ψηλότερες αυτές των 20 ετών, ως έκδηλα υπερβολικές.
Σύμφωνα με το Εφετείο, οι πράξεις για τις οποίες κρίθηκε ένοχος ο Εφεσείων εκτείνονται σε περίοδο από τον Δεκέμβριο του 2020 μέχρι και τον Ιούλιο του 2021, προσθέτοντας ότι η σοβαρότητα, ιδιαίτερα των αδικημάτων της Σεξουαλικής Κακοποίησης Παιδιού και του Βιασμού είναι αυταπόδεικτη από το ότι η προβλεπόμενη ποινή είναι αυτή της φυλάκισης δια βίου.
Εξετάζοντας έναν προς ένα τους λόγους της έφεσης, το Εφετείο αναφέρει πως ουδείς εξ αυτών ευσταθεί.
Σημειώνει επίσης ότι η υπό κρίση περίπτωση «είναι από τις σοβαρότερες του είδους της» καθώς ο Εφεσείων ήταν παππούς της 11χρονης παραπονούμενης, «ένα πρόσωπο στο οποίο αυτή αποτείνετο για προστασία ιδιαίτερα αφού οι γονείς της ήσαν διαζευγμένοι και οι καταστάσεις διαβίωσης της καταδείκνυαν παραμέληση της».
«Αντί τέτοιας προστασίας, ο Εφεσείων καταχρώμενος την εμπιστοσύνη που το μικρό παιδί τού έδειχνε, χρησιμοποίησε αυτήν την εμπιστοσύνη για να ικανοποιήσει τις διαστροφές του» επισημαίνεται, ενώ σημειώνεται πως δεν μπορεί να μην προκαλέσει αποτροπιασμό το ότι ταυτόχρονα ο Εφεσείων εξηγούσε στην παραπονούμενη ότι με τις άνομες πράξεις στις οποίες ο ίδιος προέβαινε, διαφύλασσε δήθεν ταυτόχρονα την “αγνότητα” της για τον μελλοντικό της σύζυγο.
Προστίθεται ότι το Κακουργοδικείο έλαβε υπόψη το λευκό ποινικό μητρώο του Εφεσείοντα, την ηλικία του, το χαμηλό του μορφωτικό επίπεδο και τις προσωπικές του περιστάσεις και αφού καθοδηγήθηκε από τη σχετική Νομολογία, επισήμανε ότι ο Εφεσείων αντί να «…φυλάσσει, προσέχει, επιβλέπει και να φροντίζει την παραπονούμενη και να της φέρνει την χαρά, το χαμόγελο, την ευτυχία και τα πιο πάνω αναφερθέντα συναισθήματα, συνεπικουρούμενα από συμβουλές για προστασία της από ξένους και άγνωστους, έφερε την ανηθικότητα, την καταρράκωση της ψυχής και του σώματος της, την δυστυχία, την βεβήλωση και τον εξευτελισμό της αγνής και ανόθευτης ψυχής και υπόστασης του προσώπου της παραπονούμενης…».
«Ορθά κατέγραψε ότι η περίπτωση φέρνει στην επιφάνεια μια αρρωστημένη και απεχθή συμπεριφορά η οποία υποσκάπτει τα θεμέλια της οικογένειας όπως τα γνωρίζουμε. Τόνισε, περαιτέρω, τον έντεχνο τρόπο που ο Εφεσείων χρησιμοποίησε για να προβεί στις αποτρόπαιες πράξεις του παρουσιάζοντάς τες ως παιχνίδι, την συνεχή και συστηματική κακοποίηση της παραπονούμενης και το γεγονός ότι τη μία φορά που η παραπονούμενη αντιστάθηκε την χτύπησε προκαλώντας της πραγματική σωματική βλάβη ενώ σε άλλες περιπτώσεις της έλεγε ότι δεν θα πάνε βόλτα με τα σκυλιά αν δεν ενδώσει», συμπληρώνεται σχετικά.
«Δεν συμφωνούμε ότι οι επιβληθείσες ποινές είναι έκδηλα υπερβολικές. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, πρόκειται για ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση η οποία προκαλεί αποστροφή. Η επιβολή αποτρεπτικών ποινών ήταν ενδεδειγμένη. Η Έφεση απορρίπτεται», καταλήγει το Εφετείο.
