Beautiful People team
Με λόγο αιχμηρό, ειλικρινή και δίχως περιστροφές, η Δήμητρα Παπαδήμα ανοίγει την καρδιά της και μοιράζεται αλήθειες που δεν... παίρνουν φίλτρα.
Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου, η καταξιωμένη ηθοποιός ξετυλίγει το προσωπικό της αφήγημα: από μια παιδική ηλικία γεμάτη συναισθηματικά ρήγματα, μέχρι τη μάχη της επιβίωσης σε έναν κόσμο που συχνά έδειχνε τα δόντια του.
Αναφέρεται χωρίς φίλτρα στους γονείς της, στη μοναξιά, στην ομορφιά που άλλοτε λειτουργούσε ως παγίδα, στην ανάγκη για προστασία που την οδήγησε να κουβαλά μαχαίρι από μικρή ηλικία. Μιλά για τη βία, την αγριότητα, αλλά και τη δύναμη του ενστίκτου που –όπως λέει– την έσωσε.
Η Δήμητρα Παπαδήμα δεν ψάχνει επιβεβαίωση. Δεν φλερτάρει με τη συμπάθεια. Αντίθετα, πατάει γερά στις πληγές της και τις μετατρέπει σε αφήγηση. Και αυτή η αφήγηση έχει κάτι πολύ σπάνιο: αλήθεια χωρίς ντροπή.
Ήταν πολύ αυστηροί οι γονείς σου;
Όχι, δεν ήταν αυστηροί. Ήταν άβουλοι και φοβισμένοι με τη ζωή – και αυτό είναι το χειρότερο. Δεν ήξερες αν πρέπει να τους λυπάσαι ή να τους πολεμάς. Γιατί δεν ξέρανε να με χειριστούν. Κι επειδή εμένα μου έτυχαν πολλές ευκαιρίες για να γίνω σταρ του εξωτερικού, δεν ξέρω ποιος Θεός, κάποιος Θεός υπήρξε που με έσωσε. Αυτός βρίσκεται μέσα μας. Εγώ θεωρώ ότι σώθηκα. Και η ζωή μού έφερε τον συγκεκριμένο άντρα για να καταλαγιάσω. Ναι μεν η ομορφιά αλλά, πώς να σου πω, η φύση με ευνόησε. Έχω ένα φοβερό ένστικτο.
Και είχες τόσες οχλήσεις που, όπως μου έχεις πει, αναγκάστηκες από νεαρή να κουβαλάς στον κόρφο σου ένα μαχαίρι ή έναν σουγιά για τις επιθέσεις που μπορεί να δεχόσουν από άνδρες στο δρόμο.
Ναι, από μικρό κορίτσι. Αλλά είχα κι έναν τσαμπουκά αγορίστικο, δηλαδή προκαλούσα με τον τρόπο μου. Όπως το έχω και τώρα, χωρίς να το θέλω. Δηλαδή, ξέρω ότι θα πάω να συναντηθώ με κάποιον που είναι ανώτερος σε εξουσία και λέω σε έναν φίλο ή σε μια φίλη μου: «Δεν μπορώ, τον κοιτάω και γελάω». Νομίζουν ότι τους ειρωνεύομαι, ενώ δεν συμβαίνει αυτό.
Διάβαζα και το βιβλίο σου, το «Όλα μαύρα» και τα έχασα και με αυτό που μου είπες, ότι ο πατέρας σου σήκωσε την καραμπίνα να σε χτυπήσει, επειδή δεν έκανες αυτό που ήθελε.
Ναι, σήκωσε την καραμπίνα να με χτυπήσει. Φαίνεται όμως ότι είμαι δυνατός χαρακτήρας. Αυτό αποδεικνύεται γιατί είναι και πολλά άλλα. Και μετά τους γονείς. Με μεγάλο κόπο και κόστος ψυχής προχώρησα. Και γι’ αυτό δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου.
