Χρήστος Ζαβός
Δύσκολη αποστολή. Με τη νοοτροπία που καλλιέργησε η διοίκηση Πετρίδη, η δουλειά του προπονητή μοιάζει με κασκαντέρ σε ταινία δράσης. Άμα του κάτσει δηλαδή η σκηνή καλώς, άμα όχι, ας πληρώσει η ασφαλιστική τα νοσηλευτικά.
Το πιο ωραίο πάντως από τη συνέντευξη τύπου ήταν η εξήγηση του προέδρου γιατί έδιωξαν τον Κρίστιανσεν.
«Η κριτική που του κάνετε κάθε εβδομάδα» είπε ο αθεόφοβος και πέσαμε όλοι τάβλα. Ειδικά οι ρεπόρτερ του ΑΠΟΕΛ μάλλον θα κοιτάζονται ακόμη στον καθρέφτη. Κάποιοι θα έχουν ενοχές που έδιωξαν τον Δανό, κάποιοι άλλοι θα την είδαν μεγάλοι και τρανοί, μερικοί μάλλον δεν χωνεύουν το χουνέρι που τους έκανε ο Πρόδρομος.
Τώρα για τον κύριο Μάριο. Πάει σε μια ομάδα που η κουλτούρα μοιάζει με θάλαμο ψυχασθενών περιμένοντας τη φαρμακευτική αγωγή.
Διοίκηση και κόσμος, απαιτούν από τον προπονητή δύο τίτλους (αλήθεια δεν πολύ νοιάζονται αλήθεια για το Σούπερ Καπ), πορεία στην Ευρώπη έως τον Μάρτιο και θεαματικό ποδόσφαιρο μέχρι το τέλος της σεζόν.
Είναι τέτοια η ψύχωση που μπορεί και να κριθεί για την ενδυμασία του. Άμα δηλαδή τολμήσει και βάλει κανά ροζ μπλουζάκι, τότε δύσκολα δεν θα τον φάει η μαρμάγκα. Επί τούτου ας ρωτήσει τον προκάτοχο του.
Είναι πλέον πασιφανές ότι το πόστο του προπονητή στο μοντέλο διοίκησης του ποδοσφαιρικού τμήματος δεν είναι και το πιο σημαντικό. Περιτριγυρισμένος από διοικούντες, σκάουτερ και διευθυντές ο κόουτς απλά θα επιμεληθεί το αγωνιστικό κομμάτι. Διεκπεραιωτής ένα πράγμα.
Είναι ένα μοντέλο που προέκυψε τα τελευταία χρόνια στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, γιατί ακριβώς κάποια κλαμπ εφαρμόζουν αυτό που λέμε ότι τα λεφτά κάνουν το απόλυτο κουμάντο.
Η διοίκηση δηλαδή τσοντάρει λεφτά, διατηρεί ένα κορμό ποιοτικών παικτών, επιδίδεται σε δημόσιες σχέσεις και διευκολύνει γενικώς τη δουλειά του κόουτς. Άμα αυτός δεν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, φεύγει με μια αποζημίωση μέχρι να έρθει ο επόμενος υπάλληλος.
Τρίζουν τα κόκκαλα του Μπράιαν Κλάφ, ξύνει το κεφάλι του ο Σερ Άλεξ αλλά πλέον καλώς ή κακώς σε χώρες όχι και τόσο προηγμένες ποδοσφαιρικά η συγκεκριμένη τακτική εφαρμόζεται και μάλιστα με επιτυχία.
Οι ίδιοι γενικώς δύσκολα αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Άμα λάχει κιόλας μπορεί να τα φορτώσουν στον προπονητή/υπάλληλο. Επί τούτου ποιος ευθύνεται για την παταγώδη αποτυχία στις δύο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους, κανείς δεν ξέρει. Είπαν για τον Κρίστιανσεν. Το πιστεύει όμως κανείς;
Το μόνο σίγουρο απ’ όλα αυτά είναι η δυσκολία για να εντοπίσει κανείς τους λόγους της μελλοντικής αποχώρησης του Μπέιν. Με συγχωρείτε για τη σιγουριά αλλά η ιστορία δεν του δίνει και πολλές ελπίδες.
Έχει κανείς καταλάβει τους λόγους που έφυγαν τόσοι προπονητές τα τελευταία χρόνια. Ακούσαμε διάφορα αλλά ποιος πείστηκε, αυτό είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο».
Ο κύριος Μπέιν προέρχεται από τη σημαντικότερη σχολή ποδοσφαίρου αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Οι Ολλανδοί ναι μεν έχουν αλλάξει το ποδόσφαιρο, ο πυρήνας όμως της φιλοσοφίας τους στηρίζεται στη χρονική διάρκεια. Τα αποτελέσματα δηλαδή έρχονται σε βάθος χρόνου.
Το στήσιμο της σύγχρονης Μπαρτσελόνα, πήρε στον μεγάλο Κρόιφ μια εικοσαετία για να υλοποιηθεί. Γι αυτό δουλεύουν με τους μικρούς έως ότου παρουσιάσουν μεγάλες ομάδες.
Ακόμη και αυτό μοιάζει παράδοξο σε σχέση με την κουλτούρα του ΑΠΟΕΛ έτσι όπως επιβλήθηκε από τη διοίκηση Πρόδρομου. Μια διοίκηση που δεν έχει κανένα ενδοιασμό ν’ αλλάξει και τρεις προπονητές κατά τη διάρκεια της χρονιάς προκειμένου να πετύχει την αμεσότητα στα αποτελέσματα.
Για να τελειώνουμε η πορεία του Μπέιν στον ΑΠΟΕΛ απειλείται από μια υποκειμενικότητα που κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει. Μπορεί να ναι η μπλούζα του, η αναπνοή του, η έκφραση του, η πορεία στην Ευρώπη, η πορεία στο πρωτάθλημα, οι μεταγραφές ή ο τρόπος που οδηγά. Δύσκολη δουλειά. Γι αυτό και δύσκολα θα τα καταφέρει… μακάρι όμως να μας διαψεύσει.