Συνέντευξη στον ΗΡΟΔΟΤΟ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥΣ
Ο Γιώργος Αναστασιάδης σταματά το μπάσκετ! Μια πρόταση που για τους 30άρηδες και 40άρηδες που παρακολουθούν κυπριακό αθλητισμό είναι σημαντική. Μετά από 23 χρόνια ως αστέρι της α΄ κατηγορίας, έχοντας παίξει σε τέσσερις ομάδες, κατακτήσει δώδεκα τίτλους, παίξει σε ευρωπαϊκό τελικό, με τεράστια συνεισφορά στην Εθνική Κύπρου και με πολλούς ατομικούς τίτλους, ο 39χρονος σήμερα Αϊ Δεμετήτης αποφάσισε να σταματήσει. Ήταν μια απόφαση που πήρε στην αρχή της χρονιάς, με κύριο σκοπό να αρχίσει να αφιερώνει περισσότερο χρόνο στην οικογένεια και στις δύο του κόρες, οκτώ και δυόμισι χρονών.
Έχοντας δει πλέον το τέλος της καριέρας του, είναι ασφαλές να πούμε πως ο Γιώργος Αναστασιάδης συγκαταλέγεται με άνεση στους κορυφαίους που έπαιξαν μπάσκετ στην Κύπρο. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να λεχθεί πως ο Γιώργος Αναστασιάδης βρίσκεται στο ίδιο γκρουπ παικτών με τους Ανδρέα Κοζάκη, Τάκη Μιραλλάη, Χάρη Σολέα, Χρίστο Στυλιανίδη, Γιώργο Θυρώτο και Αλέκο Ιακωβίδη.
Ο Αναστασιάδης μίλησε στην «Καθημερινή» για την απόφασή του να σταματήσει, την πορεία του στις διάφορες ομάδες που έπαιξε, μεταφέροντας άγνωστες στιγμές από την καριέρα του και πολλά άλλα, σε μια απολαυστική και αποκαλυπτική συνέντευξη.
–Γιώργο, πότε πήρες την απόφαση να σταματήσεις και πώς το αποφάσισες;
–Ήταν ειλημμένη απόφαση από τις αρχές του φετινού πρωταθλήματος. Δεν έχει να κάνει με αγωνιστικούς λόγους, γιατί αγωνιστικά και σωματικά είμαι καλύτερα απ΄ ό,τι ήμουν πριν δέκα χρόνια! Νιώθω πολύ καλά, το σώμα μου είναι πολύ εντάξει, δεν είχα καθόλου τραυματισμούς. Ήθελα απλώς να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου, που με στερούνταν τόσα χρόνια. Και έφτασα σε ένα σημείο, που είμαι 39 χρονών, που θέλω να βρω καινούρια κίνητρα στη ζωή μου, στην οικογένεια και επαγγελματικά.
–Μέχρι πότε νιώθεις ότι θα μπορούσες να παίζεις;
–Δεν ξέρεις ποτέ, μπορεί να ξεκινήσεις και να πάθεις έναν τραυματισμό και να σταματήσεις απότομα. Σίγουρα άλλη μια χρονιά μπορούσα να παίξω. Δεν είναι και τόσο μεγάλο το πρωτάθλημά μας.
–Σκέφτηκες να αλλάξεις την ειλημμένη απόφαση;
–Μίλησα με τον πρόεδρο (σ.σ. Πανίκο Κωνσταντίνου της ΕΘΑ) και μου είπε να μείνω άλλη μια χρονιά, αλλά ήταν ειλημμένη η απόφασή μου, του είπα πως είναι η τελευταία μου χρονιά.
–Τι θα κάνεις τώρα;
–Για προπονητής δεν το σκέφτομαι, δεν μου αρέσει η προπονητική. Δεν είναι θέμα γνώσεων και εμπειριών, αφού έχω εμπειρίες, αλλά θέμα χαρακτήρα. Νομίζω πως δεν μπορώ να μπω σε διαδικασία να μπαίνω σε αντιπαράθεση με παίκτες και διοικούντες. Σκέφτομαι να παίξω ερασιτεχνικά, οι φίλοι μου και ο κουμπάρος μου ο Πάνος Σερδάρης παίζει στην ESOGBA και σκέφτομαι να τους βοηθήσω. Έχουν ποιότητα οι παίκτες στο ερασιτεχνικό, ειδικά σε Nivea και ESOGBA.
–Έχεις καθόλου απωθημένα από το μπάσκετ;
–Δεν έχω. Ίσως να ήθελα την τελευταία μου χρονιά με την ΕΘΑ να κερδίσω έναν τίτλο. Πέρσι πήραμε το κύπελλο. Θα ήταν πιο ωραίο για μένα να τέλειωνα με έναν τίτλο. Όμως είχαμε ατυχίες, χάσαμε και δύσκολα τον ημιτελικό. Δεν έχω κάποια απωθημένα, ήταν σωστές οι επιλογές μου στην καριέρα μου. Και είναι κάτι που δεν το κρίνω εγώ, αλλά τα αποτελέσματα.
–Είχες καθόλου προτάσεις να πας στο εξωτερικό;
–Είχα προτάσεις, από Ελλάδα. Από το Μαρούσι, τη Λάρισα. Δεν μπορούσα όμως να πάω, επειδή τότε δεν είχαμε σύνδεσμο και η κάρτα με τις ομάδες ήταν εφ’ όρου ζωής. Δεν πήγα Ελλάδα γι΄ αυτό το λόγο. Θυμάμαι μια χρονιά, με πήρε ο βοηθός του Παναγιώτη Γιαννάκη στο Μαρούσι, μου είπε να πάω, μιλούσαμε αρκετά, αλλά δεν μπορούσα λόγω διαδικαστικών. Δεν είναι απωθημένο όμως, παίξαμε με τον Κεραυνό σε ευρωπαϊκό τελικό (σ.σ. το 2007 με τη ρωσική Σαμάρα στο FIBA EuroCup Challlenge), αλλά και στους «8» του Saporta με τη Βαλένθια (το 2001). Δεν έχω απωθημένο για το εξωτερικό, άλλωστε είναι κάτι που δεν κυνήγησα.
–Ποιο ήταν το δυνατό σου σημείο ως παίκτη;
–Πιο παλιά όταν ήμουν πιο νεαρός, ήμουν πιο αθλητικός, με καλή άμυνα, είχα καλύτερο ντράιβ, ήταν διαφορετικά. Όσο μεγαλώνεις είναι λογικό να χάνεις από την εκρηκτικότητά σου. Από τις αθλητικές σου ικανότητες. Και εκεί είναι που πρέπει να δεις πώς θα μπεις στην ομάδα. Ήμουν πάντα σουτέρ, αλλά έπρεπε να βελτιωθώ. Έπρεπε να βοηθήσω την ομάδα με την εμπειρία μου, την καλή διαχείριση, να μιλώ με τους συμπαίκτες μου. Έκανα πράγματα που δεν φαίνονται στη στατιστική, όπως μια σωστή πάσα πριν την ασίστ.
ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΑΔ
–Πώς ξεκίνησες το μπάσκετ, με ποιον προπονητή και τι έκανες τα πρώτα σου χρόνια στην ΕΝΑΔ;
–Τους παίκτες της ηλικίας μου, τους προώθησε ο Τάκης Λύρας. Από το γυμνάσιο, μας πήρε στο παιδικό και εφηβικό της ΕΝΑΔ και μετά ήταν ο Μιχάλης Τσαγγαρίδης που μας ανέλαβε. Ήταν και ο Άντρος Στυλιανίδης μετά. Αυτοί ήταν οι προπονητές μου στις αρχές. Αλλά εκείνο τον καιρό έπρεπε να δουλέψεις πολύ από μόνος σου για να πετύχεις. Έφαγα πολλές ώρες στο γυμναστήριο και στο γήπεδο, μικρός δεν πήγαινα διακοπές. Μου άρεσε όμως. Είναι πραγματικότητα, με κεφαλαία γράμματα, ότι πρέπει να δουλέψεις για να παίξεις. Αν θέλει κάποιος να προχωρήσει και αυτή είναι η συμβουλή μου, η σκληρή δουλειά δεν χάνεται ποτέ, αλλά σε βοηθά στο μέλλον. Ένας λόγος που δεν είχα ποτέ σοβαρούς τραυματισμούς ήταν η δουλειά στα γυμναστήρια και ατομικά. Και τώρα γυμνάζομαι. Είναι μεράκι αυτό.
–Ποια ήταν η μεγαλύτερή σου επιτυχία στην ΕΝΑΔ;
–Με την ανδρική ομάδα δεν είχαμε μεγάλες επιτυχίες, ξεκίνησα να παίζω λίγα χρόνια μετά το πρωτάθλημα (σ.σ. του 1990). Την πρώτη μου χρονιά ήταν ξένος ο Κέβιν Φλόρεντ, και έπαιζαν οι Καπαρτής, Παστελλής, Στυλιανίδης. Είχαμε αποτελέσματα, φτάναμε στην τετράδα, ήταν όμως ο καιρός που δυνάμωναν οι άλλες ομάδες. Οι επιτυχίες μας με την ΕΝΑΔ ήταν στα εφηβικά, με τα κύπελλα.
–Γιατί ο Άγιος Δομέτιος έχει παραγάγει τόσους πολλούς καλαθοσφαιριστές;
–Νομίζω πλέον δεν παράγει... Η ΕΝΑΔ, ο Αχιλλέας του Καϊμακλίου, είναι ομάδες με παιδιά από πιο λαϊκές οικογένειες, όχι όπως στο Στρόβολο που στο μυαλό του μικρού είναι οι σπουδές και τα ιδιωτικά σχολεία. Εμείς (σ.σ. στον Άγιο Δομέτιο) ήμασταν παραπάνω ώρες στο γήπεδο, ζούσαμε στο γήπεδο και από τη σκληρή δουλειά βγήκαμε ως παίκτες.
–Πώς και επέστρεψες στην ΕΝΑΔ το 2012; Και τι έγινε και δεν έμεινες;
–Ο σκοπός μου ήταν να τελειώσω την καριέρα μου στην ΕΝΑΔ, γι΄ αυτό έφυγα από την ΕΘΑ. Ήταν όμως μια άτυχη σεζόν για την ΕΝΑΔ, που είχαμε προβλήματα οικονομικά και διοικητικά. Απογοητεύτηκα πάρα πολύ, έκανα και τη χειρότερή μου σεζόν και είπα πως δεν θα σταματήσω το μπάσκετ. Έτσι επέστρεψα στην ΕΘΑ και πήραμε άλλο ένα κύπελλο.
–Πώς μπορείς να βοηθήσεις την ΕΝΑΔ τώρα που σταμάτησες;
–Δεν το σκέφτηκα αυτό, δεν ξέρω πώς μπορώ να βοηθήσω. Υπάρχουν άνθρωποι που για πολλά χρόνια είναι εκεί και πρόσφεραν στην ΕΝΑΔ. Ως οπαδός θα τη βλέπω, όπως και τους φίλους μου που παίζουν στις διάφορες ομάδες.
ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΕΡΑΥΝΟ
–Στον Κεραυνό πήγες με πολλά λεφτά ως μεταγραφή…
–Τη μια χρονιά πήγα με 20.000 λίρες υποσχετική. Και την άλλη με ελεύθερα με 100.000 λίρες. Αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν 20+80 ή 20+100 η συμφωνία.
–Τα άξιζες τα λεφτά;
–Για εκείνο τον καιρό… (σκέψη). Δεν ξέρω, για το μπάσκετ είναι αρκετά λεφτά 100.000 λίρες! Άσχετα αν φέραμε πολλές επιτυχίες με τον Κεραυνό, δεν ξέρω όμως το μπάτζετ τους τότε.
–Τι επιτυχίες ξεχωρίζεις από τον Κεραυνό;
–Οι «8» του Saporta, τα τρία πρωταθλήματα και τρία κύπελλα, ο τελικός με τη Σαμάρα. Ήμουν αρχηγός της ομάδας από την τρίτη μου χρονιά. Η μεγαλύτερή μου επιτυχία εκεί ήταν η πορεία το 2001 στο Saporta. Ήταν όνειρο εκείνη η χρονιά, το επίπεδο ήταν πραγματικά υψηλό. Θυμάμαι στους «16» που χάσαμε 15 πόντους στη Βοσνία από την Μπάνια Λούκα με 8.000 κόσμο στο γήπεδο, οι οποίοι μας έκαναν πόλεμο, μας φώναζαν «Τούρκους». Στον Στρόβολο τους κερδίσαμε 16-17 πόντους (σ.σ. 18 πόντους, 91-73), με γεμάτο γήπεδο, με κόσμο από ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια, Ανόρθωση που ήρθαν να μας βοηθήσουν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι προς το τέλος, σε κρίσιμο σημείο, έβαλα ένα τρίποντο από τα δέκα μέτρα. Δεν ήμουν καλός σε εκείνο το παιχνίδι αν και βασικός, όμως το τρίποντο ήταν καθοριστικό.
ΑΠΟΕΛΙΣΤΑΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΕΛ
–Στον ΑΠΟΕΛ πώς πήγες;
–Στον ΑΠΟΕΛ πήγα ως μεγάλη μεταγραφή. Είχαμε πάρει το πρωτάθλημα με τον Κεραυνό και είχα δύο προτάσεις μπροστά μου. Πίστεψα ότι στον Κεραυνό πρόσφερα ότι μπορούσα και δεν είχα κάτι άλλο να δώσω. Είμαι και ΑΠΟΕΛίστας, έτσι όταν μου έκανε πρόταση ο ΑΠΟΕΛ, ήθελα μια αλλαγή, να παίξω στον ΑΠΟΕΛ. Ήταν και με πιο καλούς οικονομικούς όρους, όμως δεν ήταν τα λεφτά ο λόγος.
–Μετάνιωσες που έφυγες από τον Κεραυνό;
–Όχι, μιλάνε τα αποτελέσματα, πήραμε δύο πρωταθλήματα, πήγαμε στους «8» του EuroChallenge. Χάσαμε το κύπελλο από την ισχυρή ΑΕΛ σε έναν επεισοδιακό τελικό στη Λεμεσό, όπου μας ακολούθησε πολύς κόσμος με κάμποσα λεωφορεία...
–Έπρεπε βασικά να πας μέχρι το 2008 και το 2009 για να παίξεις με κόσμο…
–Ναι, ήταν απίστευτο συναίσθημα. Επειδή είμαι ΑΠΟΕΛίστας, ένιωθα καλά. Όμως δυστυχώς δεν έφυγα με τον καλύτερο τρόπο, επειδή είχα κάποιες ψιλο-παρεξηγήσεις με τη διοίκηση και ζήτησα μόνος μου να φύγω αν και είχα άλλο ένα χρόνο συμβόλαιο.
ΛΑΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΘΑ
–Η ΕΘΑ πώς σε υποδέχτηκε; Τι κέρδισες από την ΕΘΑ;
–Η ΕΘΑ είναι η μεγάλη μου αγάπη.
–Γιατί;
–Οι άνθρωποι εκεί ξέρουν και σέβονται, λατρεύουν τον παίκτη τους, τους σέβονται. Ο Πανίκος (σ.σ. Κωνσταντίνου) κάθε χρονιά που ξεκινούσαμε, μιλούσε στους παίκτες και έλεγε τα καλύτερα για μένα μπροστά στους ξένους. Με σεβόταν και το ένιωθα και έτσι έπαιζα στο 100%. Οι επιτυχίες που κάναμε ήταν ανέλπιστες, δεν περιμέναμε το νταμπλ την πρώτη χρονιά. Παίξαμε σε ευρωπαϊκούς ομίλους και μάλιστα με πρόκριση από τα προκριματικά, όταν αποκλείσαμε την Άρτλαντ Ντράγκονς της Γερμανίας. Κερδίσαμε και στην Τουρκία την Ολίν. Δεν θα μπορούσα να παίξω σε άλλη ομάδα. Και να μου έδιναν πολλά λεφτά, δεν θα έφευγα. Εκεί ένιωθα σαν στο σπίτι μου.
–Γιατί έφυγες τότε για την ΕΝΑΔ; Ήταν αυτό που μου είπες ότι ήθελες να τελειώσεις στον Άγιο Δομέτιο;
–Σκεφτόμουν να σταματήσω το 2012 και είπα να παίξω άλλες δύο χρονιές μέχρι το 2014 στην ΕΝΑΔ και να σταματήσω. Αν και μου έκαναν πρόταση από την ΕΘΑ, ήθελα να παίξω στην ΕΝΑΔ και να σταματήσω. Πήγα στην ΕΝΑΔ την επόμενη χρονιά του τελικού κυπέλλου, όμως ήταν μια σεζόν με προβλήματα διοικητικά και οικονομικά. Δεν είχαμε εφόρους, δεν είχαμε γήπεδο (σ.σ. είχε κατεδαφιστεί το σημείο αναφοράς του Άη Δεμέτη, το Κοινοτικό), παίζαμε στο Λευκόθεο. Δεν θύμιζε ΕΝΑΔ. Είχαμε όμως μια πολύ καλή ομάδα, αλλά υπήρχαν προβλήματα. Απογοητεύτηκα, μετά μίλησα ξανά με τον Πανίκο, του είπα ότι δεν θα παρατήσω έτσι. Έκανα την καλύτερη επιλογή, ήρθα πίσω στην ομάδα μου (σ.σ. ΕΘΑ) και πήραμε ένα κύπελλο. Εκεί το ευχαριστιόμουνα το μπάσκετ.
ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ
–Τι θα ήθελες να πετύχεις με την Εθνική και δεν το έκανες;
–Είχαμε επιτυχίες που δεν ξανάφερε η Εθνική, όπως επί εποχής Τζούροβιτς, που προκριθήκαμε στους ομίλους με Γερμανία, Βοσνία, Κροατία. Κερδίσαμε μόνοι μας εκείνη την παρουσία, προκριθήκαμε.
–Στη Δανία, σωστά;
–Ναι, ακριβώς, εκεί ήταν τα προκριματικά (σ.σ. για το Ευρωμπάσκετ 2003). Παίξαμε σε πανευρωπαϊκά, πήραμε 3-4 χρυσά στους ΑΜΚΕ. Είχε επιτυχίες η Εθνική, αλλά δεν μπορεί να πάει πιο ψηλά. Δεν υπάρχει η κουλτούρα, είναι δύσκολο.
–Και ποια ήταν η μεγαλύτερη σου απογοήτευση; Ίσως το χαμένο buzzer shot με την Ελβετία;
–Στον Στρόβολο ήταν εκείνο το σουτ. Χάσαμε με μεγάλα σκορ σε ματς, αλλά ήταν τιμή μας να παίζεις. Με την Ελβετία το θυμάμαι πολύ καλά, μπήκε και βγήκε το τρίποντο, χάσαμε άδικα εκείνο το ματς.
–Πόσα buzzer beaters έχεις πάρει;
–Buzzer beater, δεν θυμάμαι. Έβαλα αρκετά μεγάλα σουτ, όχι απαραίτητα το τελευταίο, αλλά όπως το προτελευταίο κ.τ.λ.
–Άκουσα ότι κάρφωσες μόνο μια φορά. Γιατί δεν το έκανες πιο συχνά;
–Κάρφωνα συνήθως στο Ολύμπια στη Λεμεσό, νομίζω ήταν λίγο πιο χαμηλά τα καλάθια εκεί (γέλια). Μικρός μπορούσα και κάρφωνα πιο εύκολα, αλλά ένιωθα ότι αν έβγαινα μόνος στο καλάθι, δεν υπήρχε λόγος να το κάνω, επειδή πάλι δύο πόντοι είναι. Δεν αξίζει τον κόπο να σπαταλάς επιπλέον ενέργεια, θέλω και προσπάθεια για να καρφώσω (σ.σ. έχει ύψος 1.92μ.)!
–Η καλύτερή σου φάση στην καριέρα σου ποια είναι;
–Είναι 2-3 οι φάσεις που θυμάμαι. Μάλλον είναι εκείνο το τρίποντο με την Μπάνια Λούκα. Ήταν πολύ κρίσιμο, ήμασταν στα όρια, στην κλωστή. Αν έμπαινε κέρδιζες, αν το έχανα, θα αποκλειόμασταν. Θυμάμαι πάρα πολύ ένα τρίποντο πολύ σημαντικό και στην Άρτλαντ με την ΕΘΑ, νομίζω έβαλα 15 πόντους εκείνο το παιχνίδι.
–Ο καλύτερος συμπαίκτης που ξεχωρίζεις ποιος είναι;
–Είναι πολλοί οι καλοί και δεν θέλω να αδικήσω κάποιον, απλώς μου έμειναν λίγο παραπάνω στο μυαλό μερικοί. Όπως για Κύπριος, ο πιο ποιοτικός συμπαίκτης ήταν ο Βασίλης Κούννας νομίζω. Έχω απέραντο σεβασμό στο παιδί, είναι πολύ καλός άνθρωπος, παίκτης και ηγέτης. Ήμασταν άτυχοι που παίξαμε μαζί στην ΕΝΑΔ. Ελπίζω να επανέλθει αφού ήταν άτυχος πέρσι (σ.σ. υπέστη ρήξη αχίλλειου τένοντα).
Από τους ξένους, θυμάμαι τον Ρόουαν Μπάρετ στον Κεραυνό με τον οποίο πήγαμε στους «8» του Saporta. Ήταν απίστευτος. Αρχηγός της Εθνικής Καναδά, απίστευτος επαγγελματίας. Τον έβλεπα που δούλευε 200% σε κάθε προπόνηση. Ήταν είδωλο για τους παίκτες τότε, ήταν πιο ποιοτικοί τότε οι ξένοι.
Θέλω να πω και για προπονητή, στα τόσα χρόνια που παίζω με εξέπληξε η ποιότητα της προπόνησης, η μεθοδικότητα και το μπασκετικό μάτι του Χριστόφορου Λειβαδιώτη. Μπορεί να είμαστε προσωπικοί φίλοι, αλλά το πιστεύω αυτό που λέω ότι θα ανελιχθεί και θα γίνει το Νο1.
–Έχεις παιδιά;
–Ναι, είμαι παντρεμένος και έχω δύο μωρά, τη Χριστίνα που είναι οκτώ και τη Στεφανία που είναι δυόμισι.
–Η Χριστίνα ξέρει για την καριέρα σου;
–Ακούει, βλέπει τις εφημερίδες, αλλά δεν με είδε να παίζω πολύ.
–Πώς σε στήριξε η οικογένειά σου τόσα χρόνια;
–Είναι μεγάλο πράγμα η οικογένεια, αν δεν με στήριζε δεν θα μπορούσα να παίξω. Η σύζυγός μου με στήριζε ψυχολογικά στις ήττες, ήταν πάντα στο πλευρό μου. Την ευχαριστώ πραγματικά. Αν δεν υπήρχε η Άννα, δεν θα είχα τις επιτυχίες που είχα. Είναι από τη φύση της υπομονετική και ψύχραιμη, εγώ είμαι αυθόρμητος, έτσι με βοηθούσε πραγματικά.
–Κλείνοντας θα ήθελες να πεις κάτι;
–Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συμπαίκτες μου, πάρα πολύ! Δεν τσακώθηκα ποτέ με κανέναν και ό,τι και να γινόταν στο γήπεδο, τέλειωνε την επόμενη. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους προπονητές, προέδρους, φροντιστές, τους πάντες. Να αναφέρω κάποιους ανθρώπους όπως ο Πανίκος (σ.σ. Κωνσταντίνου) της ΕΘΑ, ένας τρομερός άνθρωπος, που θέλει το καλό της ομάδας του. Τον γνώρισα και εκπλάγηκα. Αν δεν τον ζήσεις, δεν μπορείς να τον καταλάβεις. Τιμή μου που τον γνώρισα, αλλά και τους ανθρώπους της ΕΘΑ. Από τον Κεραυνό είναι ο Πάρις (σ.σ. Παπαέλληνας) και ο Ανδρέας Κυπριανού. Με τον Ανδρέα παρεξηγήθηκα λίγο επειδή ήταν εκείνος που ανέλαβε να με κρατήσει στον Κεραυνό, όμως ό,τι έγινε δεν ήταν κακοπροαίρετα. Δεν θέλω να κρατώ κακίες, όλες τις ομάδες που έπαιξα τις αγαπώ. Έχω όμως μια συμπάθεια παραπάνω για την ΕΘΑ και την ΕΝΑΔ.
CV Γιώργος Αναστασιάδης
Ηλικία 39 (13/05/1977)
Έπαιξε (ανδρικό) ΕΝΑΔ (1993-1998), Κεραυνός (1998-2008), ΑΠΟΕΛ (2008-2010), ΕΘΑ (2010-2012), ΕΝΑΔ (2012-2013), ΕΘΑ (2013-2016), Εθνική Ανδρών (1995-2009)
Τίτλοι 7 πρωταθλήματα (3 Κεραυνός, 2 ΑΠΟΕΛ, 2 ΕΘΑ), 5 κύπελλα (3 Κεραυνός, 2 ΕΘΑ), 1 νταμπλ (ΕΘΑ)
* Δημοσιεύθηκε στο K SPORTS της Καθημερινής (ημ. 12/06)
