Είναι υπέροχη μέρα και θέλουμε να χαρούμε φύση, ομορφιές και θετική σκέψη, σήμερα, δεν βιαζόμαστε.
Προ του πάμε στον τελικό μας προορισμό θα πάμε σε μια ξεχωριστή ακτή για περπάτημα, γι’ αυτό θα βάλουμε τα αθλητικά μας, θα επισκεφθούμε μοναστήρι, και τον τελικό μας προορισμό.
Ήδη είπαμε ότι θα πάμε θάλασσα, ποια θάλασσα όμως; Δεν θα πάμε σε μια κοσμοπολίτικη θάλασσα, στις πολύ γνωστές, παρόλο που είναι υπέροχες... Θα πάμε σε μια παραλία, κατ’ ακρίβεια είναι ακτή, λίγο πολύ άγνωστη. Θα πάμε στην παραλία του Αγίου Γεωργίου του Αλαμάνου. Η παραλία είναι 20 χιλιόμετρα ανατολικά της Λεμεσού και είναι μέρος της περιοχής που αποκαλούμε “ακτή του κυβερνήτη”. Εμείς σήμερα θα περπατήσουμε από το εστιατόριο της παραλίας, προς τα δυτικά, θα έχουμε την θάλασσα αριστερά μας.
Είμαι σίγουρος ότι όλοι έτυχε να δείτε θάλασσα τον χειμώνα και να σας μαγέψει, η σημερινή είναι ακόμα πιο μαγική...
Βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο από την έξοδο Αγίου Γεωργίου, προσοχή όμως γιατί αυτή η έξοδος είναι επικίνδυνη. Δεν είναι η ομαλή στροφή αριστερά που σου επιτρέπει η επιβάλλει να ελαττώσεις ταχύτητα σιγά σιγά. Είναι μια απότομη στροφή 90 μοιρών, κολλημένη κάθετα πάνω στον αυτοκινητόδρομο. Από αυτές που δεν έπρεπε να υπάρχουν, από αυτές που δημιουργούν δυστυχήματα και μετά φταίει η ταχύτητα η ο Μολώχ της ασφάλτου και άλλες γραφικές θεότητες.
Συνεχίζουμε και μπαίνουμε σε ένα ήσυχο δρόμο. Σε μερικά μέτρα στα δεξιά μας βλέπουμε το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Αλαμάνου, θα το επισκεφθούμε στην επιστροφή. Φτάνουμε έξω από το ομώνυμο εστιατόριο.
Παρκάρουμε και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε με τα πόδια ένα χωματόδρομο που βρίσκεται στην δεξιά πλευρά μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε λάθος, ένας είναι ο χωματόδρομος εδώ. Φεύγουμε από τον χωματόδρομο και πάμε πιο αριστερά, κοντά στη θάλασσα.
Περπάτημα δίπλα στη θάλασσα, πάνω στους άσπρους βράχους της περιοχής. Θα περπατήσουμε 2 χιλιόμετρα και θα βλέπουμε στα αριστερά, θα βλέπουμε τον ορίζοντα πάνω από την θάλασσα, την θάλασσα, εκεί που τελειώνει το νερό. Ολόασπροι βράχοι, με οργανικά σχήματα, στρογγυλεμένοι από την αγριάδα της θάλασσας. Η θάλασσα σήμερα δεν έχει την καλοκαιρινή ηρεμία… δεν είναι φουρτουνιασμένη, είναι όμως συνέχεια φορτισμένη, συνέχεια σε κίνηση, με μια δυναμική γεμάτη ενέργεια. Είμαστε περίπου 2-3 μέτρα ψηλά, πάνω από το νερό και βλέπουμε τα κύματα να σπάζουν, να αφρίζουν μπροστά μας. Κάπου αλλού περπατούμε στο ύψος σχεδόν της θάλασσας, τα κύματα χτυπούν με ορμή στην ακτή, σταγονίδια αλμυρού νερού στον αέρα, στο στόμα μας, στην αναπνοή μας.
Συνεχίζουμε να περπατάμε και να ρουφούμε αυτές τις εικόνες. Εικόνες και ενέργεια που επιλέγουμε να κρατήσουμε, να πάρουμε μαζί μας, εικόνες και φόρτιση που στην εβδομάδα που έρχεται πρέπει να τις φέρνουμε στο μυαλό μας όσο πιο συχνά γίνεται.
Ξεκινούμε για το μοναστήρι. Επιστρέφουμε πίσω από τον ίδιο δρόμο που ήρθαμε και σε ένα περίπου χιλιόμετρο μπαίνουμε αριστερά, στην είσοδο του μοναστηριού. Αρκετοί χώροι για παρκάρισμα, σβήνουμε το αμάξι και κατεβαίνουμε. Μπαίνουμε μέσα στην αυλή του μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου του Αλαμάνου και είμαστε σε άλλο κόσμο. Εδώ κυριαρχεί το πράσινο και η ηρεμία. Ιδρυτής της μονής είναι ο Άγιος Γεώργιος ο επονομαζόμενος Αλαμάνος για να ξεχωρίσει από τον Άγιο Γεώργιο τον Μεγαλομάρτυρα. Ήταν ένας από τους τριακόσιους μοναχούς γερμανικής καταγωγής, οι οποίοι έφυγαν από την Παλαιστίνη το 1187 μετά την ανακατάληψη της από τους Άραβες και βρήκαν καταφύγιο στην Κύπρο, σε σπηλιές εδώ στην περιοχή. Στις Λατινογενείς γλώσσες η λέξη Γερμανός- Γερμανικό είναι Allemagne, από εδώ βγαίνει και το προσωνύμιο Αλαμάνος. Μετά τον θάνατό του Αγίου Γεωργίου, οι κάτοικοι της περιοχής έκτισαν ναό για να τιμήσουν τη μνήμη του κοντά στη σπηλιά που αποτελούσε το ασκητήριο του.
Διαβάστε την συνέχεια στο wiz
