
Θα επρόκειτο για ένα από τα σπανιότερα -οποιουδήποτε είδους- φαινόμενα, εάν οι αποφάσεις του Υπουργείου Υγείας για το ποδόσφαιρο και γενικώς για τον Αθλητισμό στην Κύπρο, δεν προκαλούσαν καταιγιστικές αντιδράσεις. Είναι πιο εύκολο, μα… πολύ πιο εύκολο να βρεις ψύλλους στα άχυρα από το να βρουν σύμφωνους τους πολίτες ή τους ανθρώπους του αθλητισμού τα οποιαδήποτε μέτρα αποφασίσει ο Υπουργός Υγείας σε συνεργασία με τους Επιδημιολόγους.
Προσέξτε: Τους Επιδημιολόγους… Οι οποίοι αυξήθηκαν τόσο πολύ στην Κύπρο, σε σημείο που αμφιβάλω αν σε άλλες χώρες έχουν σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις τόσοι πολλοί Επιστήμονες όσον αφορά στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Και σε βαθμό μάλιστα που με απόψεις χωρίς επιχειρήματα επηρεάζουν επικεφαλής ανθρώπους της Κυβέρνησης, οι οποίοι παίρνουν τις τελικές αποφάσεις και τις ανακοινώνουν. Αποφάσεις οι οποίες παίρνονται έπειτα από τόσο σύντομη αξιολόγηση, που ο χρόνος που διατίθεται για αυτήν ισοδυναμεί με αυτόν που χρειάζεται για να υψώσεις ένα σφηνάκι ψηλά, να ευχηθείς «εις υγείαν» και να το πιεις.
Επίσης, εάν υπάρχουν τόσοι πολλοί επιδημιολόγοι αλλού, σίγουρα δεν φυτρώνουν καθημερινώς σαν τα μανιτάρια -κουράγιο σε όσους τα περίμεναν πώς και πώς φέτος- στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, ο καθένας σε ξεχωριστό κανάλι ή συχνότητες, όπως στην Κύπρο. Αυτό, σε χώρες στις οποίες η ενημέρωση από τα Μέσα σχετικά με τον Covid-19 είναι ΚΑΝΟΝΙΚΗ, δεν παρατηρείται σε τόσο βαθμό βάσει αναλογίας πληθυσμού. Και να συμφωνούσαν κιόλας μεταξύ τους, να πεις «άντε ξέχασέ το, πάμε παρακάτω». Δεν συμφωνούν όμως, δεν υπάρχει συνοχή σε αυτά που λένε κι αυτό είναι που τρελαίνει τον κόσμο... Διαψεύστηκαν πολλές φορές ο καθένας τους έως τώρα…
Είναι τόσο μεγάλη η ποικιλία απόψεων, εκτιμήσεων, αναφορών και συμβουλών που βγαίνουν από τα χείλη τους, που αν η πανδημία στην Κύπρο δεν οδεύσει προς την εξαφάνισή της σύντομα, η καθημερινή προβολή τους θα μοιάζει με Εθνικό Σπορ. Και να μην έχουν αποθηκευμένους τους αριθμούς των δημοσιογράφων οι οποίοι τους ψάχνουν πολλές φορές την ημέρα, σίγουρα έμαθαν απ’ έξω κι ανακατωτά ποιοι τους καλούν, βλέποντας και μόνο τον αριθμό. Απίστευτο…
Έχουν μείνει πλειστάκις εκτεθειμένοι και ο Υπουργός Υγείας και η ομάδα επιδημιολόγων σχετικά με τα μέτρα και τις εκτιμήσεις τους, αλλά πάντοτε καταφέρνουν και… ξεγλιστράνε από την ανάληψη ευθυνών και τις απολογίες. Ο κόσμος ολοένα και οδηγείται σε πιο βαθύ ύπνο και κούραση και πάντα βρίσκουν τρόπο οι αθεόφοβοι να στρέφουν αλλού την προσοχή. Πάντα κάτι θα βρίσκουν για να μην εκτίθενται τόσο, όσο θα γινόταν σε κανονικά Κράτη… Είναι τόσες πολλές οι δικαιολογίες, όσοι και οι αριθμοί ενός τηλεφωνικού καταλόγου μίας Πολιτείας των ΗΠΑ.
Εθνικό σπορ τείνει να γίνει και η προσπάθεια αποπροσανατολισμού με διάφορους τρόπους. Από τους πολιτικούς προς τους ψηφοφόρους τους, από τους… μεγαλοκαρχαρίες εργοδότες προς τους υπαλλήλους τους και από πολλούς άλλους που κατά κάποιο τρόπο είναι σε μία εξουσία ή εξουσιοδοτούνται.
Πάμε τώρα και στο ποδόσφαιρο/αθλητισμό, που πλήττονται ολοένα και περισσότερο έπειτα από κάθε ανακοίνωση για νέα μέτρα ή μερικές χαλαρώσεις. Ποιος μπορεί να μας πείσει ότι η ΚΟΠ, ο ΠΑΣΠ κι ο σχεδόν εξαφανισμένος ΚΟΑ δεν γνώρισαν πως οι χαλαρώσεις δεν θα άγγιζαν με τίποτα τα παρόντα δεδομένα στον Αθλητισμό; Πώς να πειστεί ο κόσμος ότι οι κατεπείγουσες επιστολές στον Υπουργό Υγείας μέσω των οποίων ζητείται συνάντηση με την επιδημιολογική ομάδα και τους αρμόδιους λειτουργούς του Υπουργείου Υγείας, δεν μπορούσαν να σταλούν πιο πριν; Ρητορικά τα ερωτήματα…
Καλά, ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν τηρήθηκε το πρωτόκολλο, ενώ διάφορες ομάδες ξεγελούσαν τα μέτρα κατά της πανδημίας είναι δεδομένο και ίσως αυτοί είναι και οι λόγοι που δεν προκύπτει κάποια διαφοροποίηση. Ακόμη και έτσι να είναι όμως, δεν είναι και τόσο δύσκολο να υπάρξει μια παραδοχή ή να αιτιολογηθούν εις βάθος οι αποφάσεις και όχι μόνο με ένα απλό «αντιλαμβάνομαι τις ανησυχίες, υπάρχει αξιολόγηση του ρίσκου μετάδοσης και αυτό γίνεται καθαρά σε επιδημιολογικά δεδομένα».
Αντιδράσεις και αδικημένοι πάντα θα υπάρχουν. Παρόλα αυτά, με πιο σωστή αξιολόγηση των δεδομένων και ανάλογη προσοχή, πρέπουσα σημασία και αντίληψη για τις ζημιές που προκύπτουν σε διάφορους τομείς στη ζωή κάθε ανθρώπου που ζει από τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο θα ήμασταν σε θέση να συζητούσαμε τώρα για πιο δίκαιη αντιμετώπιση.
Εν κατακλείδι: Οι ζημιές που έχουν υποστεί σωματεία μικρών κατηγοριών και θα υποστούν και στο εξής, ας αποτελέσουν μάθημα ώστε να μην ζουν πάντα στα όριά τους και να μάθουν να απλώνουν το χέρι τους μέχρι εκεί που φτάνει για να είναι σε θέση να είναι αντιμετωπίσιμα οποιαδήποτε προβλήματα προκύπτουν από τέτοιες καταστάσεις.