Χρήστος Ζαβός
Έχουν δεκάδες, εκατοντάδες στοιχεία οι Γάλλοι που τους κάνουν ξεχωριστούς ανά τον πλανήτη. Σίγουρα ένα εξ αυτών είναι η τυπική ή αν θες έμφυτη ευγένεια που διαθέτουν στις κοινωνικές του συναναστροφές. Μια μέρα στο Παρίσι να πας, θ’ ακούσεις το merci, ευχαριστώ δηλαδή, χίλες φορές. Ευχαριστώ για το ένα, ευχαριστώ για το άλλο… πας να κοιμηθείς το βράδυ και η λέξη βουίζει μες στ’ αυτιά σου.
Τώρα εσύ, διαβάζεις και αντί για merci θες να πεις αϊ σιχτίρ… τι είναι αυτά που γράφω. Και όμως άμα είναι ν’ αναλύσεις το σημερινό ματς, το πρώτο επίσημο επί κωρονοϊού, το πρώτο στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λίγκ μετά από δέκα χρόνια, δεν έχει παρά να εστιάσεις σ’ αυτή την παικτούρα που λέγεται Ερίκ Μποτεάγκ.
Για να μην το πολύ κουράζουμε μπήκε μέσα και τους πήρε μόνος του. Γιατί άμα κοντράρεις μια ομάδα μακράν πιο αδύναμη από σένα, θες ποιότητα για να ξεμπερδέψεις. Όσο και να το ψάξεις μες στο ρόστερ της Ομόνοιας, εν τη απουσία μάλιστα του Παπουλή, πάνω στον Γάλλο θα πέσεις άμα μιλούμε για ποιότητα.
Δεν είναι όμως μόνο η ποιότητα που μετρά. Θες και ψυχή. Τον τρέχουν εδώ και μέρες σε ιατρούς, του έχουν μονιμοποιήσει το θερμόμετρο μήπως και του ρίξουν τον πυρετό που τον ταλαιπωρεί εδώ και μέρες… μπήκε μέσα και έμοιαζε να κατάγεται από Ομονοιάτικη οικογένεια και παίζει για το θείο του, τη θεία του και την γιαγιά του στο χωριό.
Σ’ αυτό το άψυχο ματς, με δύο ομάδες απροετοίμαστες, χωρίς οπαδούς, που ακούς τη μπάλα να κτυπιέται κάθε φορά που φεύγει από τα πόδια των παικτών, που άμα ήταν πίνακας θα ήταν μουντός σε σημείο που σκέφτεσαι «να ζει κανείς ή να μην ζει» … η είσοδος του Γάλλου δίνει χρώμα, βάζει συναίσθημα και αλλάζει το τοπίο.
Τσαμπουκά, ψυχή, επαγγελματισμό και ποδοσφαιρική ποιότητα. Τσακ ξεκλειδώνει την άμυνα με μια πάσα στον Τιάγκο, παίρνει στο καπάκι την αποβολή του αντίπαλου στόπερ… με συγχωρείς αλλά άμα είναι να ψάξεις τον λόγο που προκρίθηκε η Ομόνοια δεν έχεις παρά να ευχαριστήσεις τον Γάλλο εις την Γαλλική μάλιστα, ανταποδίδοντας έτσι με ευγενικό τρόπο την προσφορά του στην ομάδα σου. Με τη σειρά μου το επιχειρώ, αναγράφοντας το στον τίτλο του κειμένου.
Τώρα τι έκανε ο Μπεργκ, πόσο σωστές ήταν οι αλλαγές, που ήταν, ποιοι διακρίθηκαν και ποιοι περπάταγαν, αν θέλει ή όχι μεταγραφές η ομάδα, έλειψε ή όχι ο Παπουλής, πόσο ομολογουμένως σπουδαίο είναι να διεκδικείς πρόκριση με τρία παιδιά των ακαδημιών σου, τι στο διάολο θα συναντήσει η ομάδα στην Πολωνία, πόσο έτοιμη είναι σ’ αυτό το χρονικό σημείο και άλλα πολλά… έχουμε μέρες να τα λέμε.
Προς το παρόν… είπαμε. Μποτεάγκ.
