Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα που δεν θα σταματήσει ποτέ να εξελίσσεται, να αλλάζει. Σαν παλιές καλές συνταγές της γιαγιάς που με κάποιες πινελιές γίνονται gourmet πιάτα.
Ο ΑΠΟΕΛ παραδοσιακά είχε ως ατού την μεσαία γραμμή, το κέντρο του. Ας το δούμε λίγο πιο σφαιρικά, είναι λογικό ότι στις τρεις γραμμές ενός συστήματος, άμυνα – κέντρο – επίθεση είναι το βάρος θα πέσει στην μεσαία, στο κέντρο. Οι χαφ μίας ομάδας είναι αυτοί που θα καθορίσουν την απόδοση της ομάδας, το πως θα δημιουργήσει παιχνίδι – το πως θα επιτεθεί αλλά και το πως θα αμυνθεί.
Οι πρωταθλητές στηρίζονταν τα προηγούμενα χρόνια σε ένα πιο επιθετικό κέντρο. Τοποθετώντας τον Νούνο Μοράις ως αμυντικό χαφ, κλασσικό εξάρι παλαιάς κοπής, ήταν «άνενιας» όσο αφορά το αμυντικό κομμάτι. Παίκτης «σκυλί» που καθάριζε κάθε προσπάθεια του αντιπάλου. Δίπλα τού είχε τον συμπατριώτη του, Έλιο Πίντο σε ρόλο οκταριού. Ο Πορτογάλος ανεβοκατέβαινε συνέχεια στο γήπεδο, κάποιες φορές χωρίς να φαίνεται τόσο, δίνοντας στηρίγματα στους αμυντικούς και τροφοδοτώντας τον Μαρσίνιο ή όποιον άλλο αγωνιζόταν ως δεκάρι.
Εδώ είναι και το κλειδί της υπόθεσης. Οι «γαλαζοκίτρινοι» έχουν αλλάξει και εξελίξει τον τρόπο παιχνιδιού τους, βασιζόμενοι σε ένα πιο «Ευρωπαϊκό μοντέλο». Ο ΑΠΟΕΛ φούλαρε το ρόστερ του με «εξαροοκτάρια». Σάββας Γκέτζογλου, Λούκας Σόουζα, Μάτιτς, Άλεφ αλλά ακόμα και ο Ντε Βινστέντι. Ο κάπτεν της ομάδας στα πλείστα παιχνίδια αγωνίζεται σε νέο ρόλο.
Καθαρά για λόγους τακτικής και συστήματος μόνο, ας πάρουμε για παράδειγμα την Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ζινεντίν Ζιντάν ποντάρει πολλά στο τρίγωνο της μεσαίας γραμμής. Ο Γάλλος κόουτς τοποθετεί τους Κασεμίρο, Κρόος, Μόντριτς στον χώρο του κέντρου. Τρία «εξαροοκτάρια» δηλαδή, πραγματικά μηχανάκια με ατέλειωτα τρεξίματα. Φαινομενικά μπορεί να φαίνεται αμυντικό σύστημα αλλά δεν είναι. Ο ρόλος τους; Να είναι προσεκτικοί στα αμυντικά καθήκοντα και να τροφοδοτούν όσο πιο γρήγορα τους εξτρέμ της ομάδας.
Πάμε όμως στα δικά μας. Ο Τόμας Ντολ ποντάρει πολλά στην μεσαία γραμμή και θέλει να εξελίξει αυτό τον τρόπο παιχνιδιού. Ο Γκέτζογλου πλέον είναι βασικός και αναντικατάστατος. Ο Ελλαδίτης μέσος έχει καταφέρει να κερδίσει την θέση στην μεσαία γραμμή, καθώς στα αμυντικά καθήκοντα είναι πολύ κάλος. Το ποδοσφαιρικό μυαλό του Σόουζα και το πάθος που βγάζει στο παιχνίδι του κέρδισαν τόσο τον Τραμετσάνι όσο και τον Ντολ. Αποτελούν πολύ δυνατό δίδυμο οι δύο τους.
Μάτις και Άλεφ είναι κλασσικά «οκτάρια». Ο δεύτερος μάλιστα λόγω της ηρεμίας που έχει στο παιχνίδι του και της άψογης τεχνικής του μπόρει να αγωνιστεί και ως «οκταροδεκάρι». Να είναι δηλαδή ο τρίτος χαφ μπροστά από τους Γκέτζογλου – Σούζα. Καθιστώντας την μεσαία γραμμή γεμάτη και ποιοτική. Ένα ρόλο που μπορεί να παίξει και ο Ντεβι βέβαια…
Η ουσία είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ απεξαρτητοποιήθηκε από τον ρόλο του δεκαριού. Να το πω απλά, δεν θεωρείται πλέον must στην ενδεκάδα. Το ρόστερ της ομάδας είναι γεμάτο από ποιοτικά χαφ που έχουν τόσο την φυσική κατάσταση αλλά και την τεχνική. Η ομάδα δεν έγινε πιο «αμυντική» αλλά πιο συμπαγής. Το ρόστερ είναι γεμάτο…για αυτό και η κριτική κάποιες φορές ως προς τον προπονητή.
Ο ΑΠΟΕΛ μοιάζει πλέον με gourmet πιάτο, όμορφο – αξιόλογο ποιοτικό και ναι μοντέρνο. Βασιζόμενο πάντα σε Ευρωπαϊκά πρότυπα. Στο χέρι του κόουτς είναι να το χειριστεί όσο καλύτερα γίνεται.
Τα νέα του ΑΠΟΕΛ είναι μια χορηγία της Ελληνικής Τράπεζας
