Για τους περισσότερους από αυτούς η συμμετοχή στην εντεκάδα του φιλικού με τον ΑΣΙΛ δεν λέει απολύτως τίποτα, ούτε «προδίδει» σκέψεις ενόψει Δόξας. Για κάποιον σαν τον Μηνά Αντωνίου που είχε να παίξει εφτά μήνες, ωστόσο, το ότι πήρε ξανά φανέλα βασικού σ’ ένα παιχνίδι (κι ας είναι κι ανεπίσημο) έχει και νόημα και ουσία, πόσο μάλλον υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις.
Από τα μέσα του Απρίλη, όταν ο σοβαρός τραυματισμός του στο ντέρμπι με τον Απόλλωνα έδωσε βίαια τέλος στην κορυφαία σεζόν της καριέρας του, είτε λόγω (αν)ετοιμότητας είτε γιατί δεν βρέθηκε κατάλληλη συγκυρία ο Μηνάς δεν είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί σε κάποιο παιχνίδι της ΑΕΛ, κι ας ήταν παρών στην αποστολή κάθε αγώνα με το που μπήκε ο Οκτώβρης.
Το ματς με τον ΑΣΙΛ έδειξε πως είναι πια έτοιμος να επιστρέψει στη δράση. Και μάλιστα πάνω στην ώρα που η ΑΕΛ έχει ανάγκη από επιλογές για το δεξί άκρο της άμυνας, από τη στιγμή που ο Μπρούνο Σάντος δεν θα είναι διαθέσιμος ούτε στον αγώνα που ακολουθεί απέναντι στη Δόξα, ούτε στον μεθεπόμενο με την ΑΕΚ.
Αν λοιπόν κριθεί πως είναι σε θέση να αντεπεξέλθει στις σαφώς ψηλότερες εντάσεις ενός ανταγωνιστικού ματς με αντίπαλο ομάδας πρώτης κατηγορίας, ο Αντωνίου θα πάρει φανέλα βασικού και στο Μακάρειο.
Για να προσεγγίσει έστω τα περσινά επίπεδα απόδοσης προφανώς και θα χρειαστεί τον χρόνο του μετά από τόσο καιρό στα πιτς. Αν μη τι άλλο, ωστόσο, ο Ντούσαν Κέρκεζ θα έχει στα δεξιά της άμυνας έναν παίκτη που ξέρει τη θέση και δεν θα υποχρεωθεί πάνω στην ανάγκη να καταφύγει σε αλχημείες για να καλύψει το κενό του Βραζιλιάνου.
