Στις 2 Μαΐου 1962 η Μπενφίκα κατέκτησε για δεύτερη σερί σεζόν το Κύπελλο Πρωταθλητριών, έχοντας όμως για πρώτη φορά στη δύναμή της τον «οδοστροτήρα» του Εουσέμπιο. Μύθος ή πραγματικότητα η κατάρα του μεταξύ άλλων πρώην προπονητή του ΑΠΟΕΛ (1953), Μπέλα Γκούτμαν;
Η αλήθεια να λέγεται. Παρακολουθώντας κανείς σήμερα τα στιγμιότυπα από τον θρίαμβο της Μπενφίκα επί της Ρεάλ Μαδρίτης με 5-3 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της 2ας Μαΐου 1962, πιθανότατα θα χαμογελάσει. Το ποδόσφαιρο πριν από έξι δεκαετίες ήταν πολύ διαφορετικό.
Δεν παύει, ωστόσο, να πρόκειται για έναν από τους πιο πλούσιους σε θέαμα και σασπένς τελικούς της διοργάνωσης. Και η σημασία του στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου είναι μεγάλη, αφού η ομάδα της Λισαβώνας έδωσε οριστικά τέλος στην κυριαρχία της Ρεάλ τα πέντε πρώτα χρόνια του θεσμού και ανέδειξε ένα νέο μεγάλο αστέρι. Τον 20χρονο Εουσέμπιο, ο οποίος πέτυχε τα δύο τελευταία γκολ του θριάμβου: στο 64′ με πέναλτι και στο 69′ με δυνατό σουτ.
Ο επιθετικός με καταγωγή απ’ τη Μοζαμβίκη είχε ξεχωρίσει φυσικά και στους προηγούμενους γύρους της διοργάνωσης, αν και δεν είχε ακόμα τόσο ηγετικό ρόλο όσο ο Μάριο Κολούνα (τον βλέπετε δεξιά στη φωτογραφία μας). Λέγεται, μάλιστα, ότι πριν το πέμπτο γκολ που «κλείδωσε» τη νίκη, ζήτησε από τον έμπειρο συμπαίκτη του να του δώσει πάσα για να σουτάρει. Όπως κι έγινε. Ο Εουσέμπιο έπιασε ένα ξερό σουτ, που κάρφωσε την μπάλα στη δεξιά γωνία του Χοσέ Αρακιστάιν. Η Μπενφίκα ήταν ξανά πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Με την απόδοσή του ο Εουσέμπιο επισκίασε και τον Φέρεντς Πούσκας, ο οποίος σημείωσε τρία γκολ για τη Ρεάλ στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ούγγρος άσος είχε κάνει χατ τρικ και στον τελικό του 1960 (το 7-3 επί της Άιντραχτ Φρανκφούρτης) και μέχρι σήμερα παραμένει ο μοναδικός παίκτης που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο δύο φορές
Ο «Πάντσο» άνοιξε το σκορ στο 18′ με ωραίο τελείωμα στην κόντρα. Στο 23′ έγραψε το 2-0 με σουτ έξω απ’ την περιοχή (μεγάλη η ευθύνη του τερματοφύλακα, Κόστα Περέιρα) και στο 39′ έδωσε ξανά προβάδισμα στη Ρεάλ με συρτό σουτ, αφού στο μεταξύ οι Πορτογάλοι είχαν ισοφαρίσει με τέρματα του Ζοζέ Άγκουας (25′) και του Ντομισιάνο Καβέμ (33′). Ο Κολούνα ισοφάρισε σε 3-3 στο 50′ και στη συνέχεια ανέλαβε δράση ο Εουσέμπιο.
Ο μύθος της κατάρας του Μπέλα Γκούτμαν
Προπονητής της Μπενφίκα και στους δύο ευρωπαϊκούς τίτλους (το 1961 είχε νικήσει στον τελικό την Μπαρτσελόνα) ήταν ο Ούγγρος Μπέλα Γκούτμαν. Μια μεγάλη μορφή του ποδοσφαίρου κατά την προπολεμική περίοδο, τόσο ως παίκτης όσο και αργότερα ως προπονητής.
Η ιστορία του δεν μπορεί να χωρέσει μέσα σε λίγες γραμμές. Έχει μεταφερθεί σε βιβλίο από τον Άγγλο δημοσιογράφο Ντέιβιντ Μπολτσόβερ (The Greatest Comeback, 2017), ο οποίος με εκτενή έρευνα καταγράφει τόσο τα χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας στη βιεννέζικη Χακόα, αλλά και το πώς επιβίωσε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, όπου τον είχαν φυλακίσει οι Ναζί μαζί με εκατοντάδες άλλους χιλιάδες Εβραίους.
Ο Μπολτσόβερ αμφισβητεί και την αλήθεια πίσω απ’ την περίφημη κατάρα που έριξε ο Γκούτμαν στην ομάδα της Λισαβώνας όταν αποχώρησε για οικονομικούς λόγους, ύστερα από την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1962. «Ούτε σε εκατό χρόνια η Μπενφίκα δεν θα αναδειχθεί ξανά πρωταθλήτρια Ευρώπης», φέρεται να είχε πει. Ωστόσο, δεν υπάρχει μάρτυρας που να επιβεβαιώνει την ατάκα.
Αντιθέτως, σε συνέντευξή του στην «A Bola» το 1963, ο Γκούτμαν είχε δηλώσει ότι η Μπενφίκα βρισκόταν σε καλό δρόμο και δεν τον χρειαζόταν πλέον για να κατακτήσει ξανά το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο Εουσέμπιο ισχυρίστηκε ότι ήταν ψέμα σε συνέντευξή του στην επίσημη ιστοσελίδα των «Αετών» το 2011 – το 1990, πάντως, είχε πάει στον τάφο του Γκούτμαν στη Βιέννη, την παραμονή του χαμένου τελικού με τη Μίλαν στο «Πράτερ» και λέγεται ότι είχε κάνει επίκληση σ’ αυτήν.
Είτε είναι μύθος είτε πραγματικότητα, η ουσία είναι ότι Μπενφίκα δεν έχει ξαναζήσει έκτοτε τέτοια μεγαλεία. Κι όπως έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο, ίσως να μην τα ξαναζήσει ποτέ.
Πηγή: sportday.gr
