Χρόνια τώρα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με τα αθλητικά δρώμενα, είτε σαν φίλαθλος, είτε με την τωρινή «ιδιότητα», η περίοδος του καλοκαιριού ήταν κάτι που πάντα μου δημιουργούσε απορίες.
Απορίες που έχουν να κάνουν με το χτίσιμο μιας ομάδας, τις μεταγραφές αλλά κυρίως με αυτή την αγάπη των Κύπριων φιλάθλων και δημοσιογράφων (κυρίως αυτών) για πρόωρα συμπεράσματα. Αφήστε που, νομίζω ότι το καλοκαίρι κρίνουμε πιο αυστηρά τους συλλόγους από ότι στο φινάλε μια σεζόν (όπως θα έπρεπε). Αυτή την αίσθηση έχω, κάτι σαν ανωμαλία.
Πόσες φορές ομάδα που «πετάει» στα φιλικά στο τέλος της σεζόν τα αποτελέσματα να μην είναι αυτά που πολύ περίμεναν. Άλλες τόσες, μια ομάδα που έδειχνε ότι «δεν τραβάει» το καλοκαίρι, να πετυχαίνει τελικά τους στόχους της. Ας τους κρίνουμε όλους, αυστηρά ή μη, στη διάρκεια της σεζόν καθώς και στο τέλος.
Η πραγματικότητα είναι ότι τα τελευταία χρόνια αυτές οι υπερβολές των πρωτοσέλιδων και των ιστοσελίδων έχουν κάπως ατονήσει. Οι λέξεις… «killer», το «θωρηκτό», ο «νέος Ρονάλντο» και όλα αυτά τα χαριτωμένα, εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται, αλλά ο κόσμος άρχισε πλέον να μπαίνει στην λογική ότι ο «καθρέφτης» είναι το γήπεδο.
Με την προσμονή των οπαδών και των φιλάθλων ενόψει της νέας σεζόν, λογικό είναι να γίνονται συζητήσεις και κριτικές για το «νέο'» που έρχεται. Πλέον, και με τα social όλο αυτό αποκτά μια διαφορετική δυναμική.
Ας έχουμε πάντα στην άκρη του μυαλού μας ότι όλη αυτή η περίοδος (χωρίς επίσημα ματς) είναι η αγαπημένη των προπονητών. Τώρα θα τσεκάρουν παίκτες, συστήματα ακόμα και τις αντιδράσεις παικτών σε πρόωρη αλλαγή, όπως μου έλεγε ένας γνωστός προπονητής κάποτε.
Είναι η περίοδος που δουλεύουν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μέσα στην χρονιά.
Συγγνώμη αν το χαλάω σε κάποιους αλλά αυτή η περίοδος δεν μας ανήκει. Έχουμε όλο το χρόνο να κρίνουμε ομάδες, παίκτες, συστήματα και ότι θέλει ο καθένας. Όχι σε παιχνίδια προετοιμασίας.
Νομίζω, με αυτό τον τρόπο σεβόμαστε το αγαπημένο μας άθλημα και τους ανθρώπους που το υπηρετούν...
