Χρήστος Ζαβός
Θα ήθελα παρά πολύ να συντάξω ένα κείμενο μέσα από το οποίο θα έβγαιναν συμπεράσματα του τύπου… ο Ογκεντά (δεν θα τον ξεχάσω ποτέ) κλάπηκε από το μουσείο του Λούβρου, ο Εκπολό είναι ένα κράμα Ουόν και Καρυπίδη, ο Ουάρντα είναι υπόδειγμα ποδοσφαιριστή, ο Φιλιώτης είναι εκρηκτικός, και ότι ο Μπογκτάν είναι στρατηγός και άμα η ομάδα τον είχε αντί του Μακρίδη θα έκανε το back to back.
Για γαρνιτούρα να έγραφα κιόλας ότι παρά τις τερατώδεις μαλακίες που έγιναν φέτος, η ομάδα θα πάει τελευταία αγωνιστική στην Πάφο για να κατακτήσει το «πέμπτο»… «και γύρω μου φωτιές» από το Κολόσσι μέχρι το round about που μπαίνει της Πάφου.
Η ομάδα αξίζει τον σεβασμό όλων,γιατί παλεύει μέσα από τους αγώνες της και αναζητεί την βελτίωση. Η όποια υπερβολή την αδικεί γιατί αλλοιώνει την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι υπέρ της.
Εύκολο κείμενο γεμάτο παρλαπίπες και χαδέματα. Δεν θα ήταν όμως έντιμο γιατί φλερτάρει με το ψέμα.
Με συγχωρείς που πάω κόντρα στις υπερβολές και δεν υιοθετώ τις φανφάρες αλλά ο Μπογκτάν είναι απλά ένας σοβαρός προπονητής με προοπτική, ο Φιλιώτης δεν είναι εκρηκτικός είναι όμως μια από τις πιο σεβαστές περσόνες που κουβαλούν τον «θεό» στο στήθος, ο Ουάρντα εξακολουθεί να μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και ο Εκπολό είναι μια μεταγραφή που βοήθησε το σύνολο και τίποτα παρά πάνω.
Η ομάδα αξίζει τον σεβασμό όλων, όχι μόνο των οπαδών της, γιατί παλεύει για να κερδίσει και μέσα από τους αγώνες της αναζητεί την βελτίωση. Τόσο απλά. Η όποια υπερβολή, την αδικεί γιατί αλλοιώνει την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα έτσι όπως οι ίδια η ομάδα τη διαμόρφωσε είναι υπέρ της.
Στην τελική η ομάδα του Μπογκτάν είναι ένα σύνολο που αξίζει σεβασμού γιατί είναι σοβαρή. Και η σοβαρότητα πηγάζει μέσα από τη παρουσία του προπονητή της. Ο Βαλκάνιος έκανε τα πράγματα απλά. Και μη νομίζεις ότι το απλό είναι και εύκολο.
Επανάφερε τη πειθαρχία. Άργησες κύριε Βα; Κάτσε εκτός αποστολής και σκέψου τι μαλακία έχεις κάνει.
Εδραίωσε την αίσθηση του δικαίου ανάμεσα στους παίκτες. Έπαιξες καλά κύριε Χάμπο; Τραυματίας ή όχι ο Κολ, γύρισε δεν γύρισε ο Σαχάρ, ο Χάμπος παίζει στα χαφ.
Έφτιαξε τη ψυχολογία, συμμετέχοντας στη διαδικασία. Γκολ ο Χαπίπι στο τελευταίο δευτερόλεπτο; Βούτημα για πανηγυρισμό, δείχνοτας σε όλους ότι συμμερίζεται και αυτός της χαρά τους.
Εντόπισε τις ικανότητες των παικτών του ξεχωριστά. Δες το παράδειγμα του Ίλιεφ. Εξτρέμ πήρε το πρωτάθλημα πέρσι ο Βούλγαρος, δεκάρι τον τοποθετεί ο Ρουμάνος ή και οκτάρι καμιά φορά. Α
Σταθεροποίησε τον τρόπο παιγνιδιού της ομάδας, δίνοντας της ταυτότητα. Μήτε τρεις πίσω, μήτε μπακ- χαφ, ούτε ελεύθεροι ρόλοι. 4-2-3-1 ή και 4-3-3. Τελεία και παύλα!!
Δεν υπερεκτιμά τις δυνατότητες της ομάδας του. Προηγείται στο Αρένα και δεν πάει να τους σκοτώσει, γιατί γνωρίζει ότι η ομάδα δεν μπορεί να το κάνει και άμα το κάνει μπορεί να φάει και τα μούτρα της.
Και στα πολύπλοκα δηλαδή, μια χαρά τα πάει. Αρχικά ο τρόπος διαχείρισης του Ουάρντα είναι αριστοτεχνικός. Δεν το λέω εγώ, το λέει ξεκάθαρα ο Χαπίπι μέσα από την απόδοση του. Κατά δεύτερο πήρε διπλό σε ντέρμπι χωρίς τον Ρομπέρζ στην άμυνα!!! Απ΄ αυτό και μόνο αξίζει συμβόλαιο για του χρόνου.... για να κλείσουμε και με μια υπερβολή, λαφαζανιά, απ αυτές που ακούμε συχνά καμιά φορά και σε επίσημο επίπεδο.
