Θεόδωρος Τσιολάκης
Η Ανόρθωση χθες δέχτηκε εντός έδρας ήττα με 3-2 από τον Ακρίτα σε ένα παιχνίδι που ντράπηκε και η ντροπή για την ομάδα της Αμμοχώστου. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τέτοιες εμφανίσεις και τέτοια αποτελέσματα που δεν αρμόζουν στην ιστορία της «Κυρίας».
Η ομάδα χθες στο πρώτο μέρος δεν έπιασε ψηλά επίπεδα απόδοσης, όμως κατάφερε να πάρει κεφάλι στο σκορ, κάνοντας άπαντες να πιστεύουν ότι το απόγευμα κόντρα στον Ακρίτα θα είναι γαλήνιο και εύκολο.
Στην επανάληψη η Ανόρθωση δεν είχε αρχή μα ούτε και τέλος. Οι παίκτες του Βέσκο Μιχαήλοβιτς μπήκαν μέσα στο γήπεδο χαμένοι και χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν στην ανατροπή του σκορ από τον Ακρίτα. Εύκολα λάθη, κενά στην άμυνα, απαθής μαρκαρίσματα και στο τέλος η ζημιά έγινε.
Ο Βέσκο Μιχαήλοβιτς δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα, αλλά το πιο σημαντικό για χθες ήταν το γεγονός ότι δεν κατάφερε να εμπεδώσει στους παίκτες του, ότι πρέπει να παίξουν για την ιστορία και τη φανέλα της Ανόρθωσης. Το να χάνεις από την τελευταία ομάδα του πρωταθλήματος (με κάθε σεβασμό στον Ακρίτα), ειδικά μέσα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», ειδικότερα με τέτοιο τρόπο είναι κάτι πολύ βαρύ για την ιστορία της ομάδας.
Η χθεσινή εμφάνιση δεν αρμόζει στην Ανόρθωση και καλό είναι όσοι θα κληθούν να αγωνιστούν στη συνέχεια να μην παρουσιάσουν ξανά αυτή τη χαλαρότητα γιατί είναι κρίμα πραγματικά να ρεζιλεύεται μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της Κύπρου.
