Κωνσταντίνος Νικολάου
Τι κι αν έχει να δώσει το παρών της σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης εδώ και οκτώ χρόνια; Τι κι αν δεν πρόκειται για τεράστιο ποδοσφαιρικό μέγεθος; Η Εθνικής Ελλάδας «λάμπει» δια της απουσίας της απ’ το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Η «γαλανόλευκη» που τις προηγούμενες δύο δεκαετίες όχι μόνο μας συνήθισε σε συνεχόμενες παρουσίες σε Μουντιάλ και EURO, αλλά μας έβγαλε και στους δρόμους κάνοντας το ακατόρθωτο… απουσιάζει απ’ τα γήπεδα της αραβικής χώρας.
Τα αίτια που την έριξαν επίπεδο τα τελευταία χρόνια δεν χρειάζονται να αναλυθούν τη δεδομένη στιγμή. Άλλωστε, οι τεχνικοί υπεύθυνοι έχουν προβεί ήδη σε διάφορες ενέργειες και η αλήθεια είναι πως ορισμένες εξ αυτών άρχισαν να πιάνουν τόπο.
Μέχρι όμως να επανέλθει η ομάδα του Γκουστάβο Πογέτ στα επιθυμητά επίπεδα, εμείς δεν έχουμε παρά να θυμόμαστε τις σπουδαίες στιγμές που μας χάρισαν τα συγκροτήματα των Ότο Ρεχάγκελ και Φερνάντο Σάντος. Για τον πρώτο είναι άξιο απορίας πως δεν έχει στηθεί ακόμη κάποιο άγαλμα του… στην Αθήνα, με τα λόγια για τον Γερμανό να είναι πάντα περιττά. Για όσους το ξέχασαν, είναι ο άνθρωπος που οδήγησε την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης το 2004!
Κι αφού τελειώσαμε με τα βασικά, πάμε στα λιγάκι πιο προχωρημένα και σε αυτά που αφορούν τον προπονητή της Εθνικής Πορτογαλίας. Περί Σάντος προφανώς ο λόγος και για την κορυφαία πορεία της «Γαλανόλευκης» σε Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η εν λόγω επιτυχία καταγράφηκε στα γήπεδα της Βραζιλίας το 2014, όταν η Ελλάδα είχε κληρωθεί στον ίδιο όμιλο με Κολομβία, Ιαπωνία και Ακτή Ελεφαντοστού. Ακλόνητο φαβορί η χώρα της Νότιας Αμερικής που προκρίθηκε στην επόμενη φάση κάνοντας το απόλυτο και η οποία έδειχνε ασταμάτητη μέχρι να βρεθεί στο δρόμο της η οικοδέσποινα «Σελεσάο», για τα προημιτελικά.
Παρότι η ομάδα του 59χρονου τότε προπονητή έχασε στην πρεμιέρα από τη μετέπειτα νικήτρια του ομίλου με 3-0, στο επόμενο ματς απέναντι στην Ιαπωνία εξήλθε ισόπαλη χωρίς τέρματα και ως εκ τούτου το όνειρο της πρόκρισης δεν είχε χαθεί.
Αντίπαλος της στον τελευταίο αγώνα η Ακτή Ελεφαντοστού που μετρούσε τρεις βαθμούς και απ’ τη στιγμή που Ιαπωνία και Ελλάδα μάζεψαν από έναν… είχε τον πρώτο λόγο για τη δεύτερη θέση. Παρόλα αυτά, η παρέα του Γιώργου Καραγκούνη είχε αντίθετη άποψη και φρόντισε να δείξει τις προθέσεις της παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο απ’ την αρχή του αγώνα. Μάλιστα, τη θέληση για την πρόκριση δεν τη «λύγησε» ούτε η ατυχία να αποχωρήσουν ως τραυματίες οι Παναγιώτης Κονέ και Ορέστης Καρνέζης πριν καν συμπληρωθούν 25 λεπτά αγώνα.
Στο 33’ ο Χολέμπας βρήκε το οριζόντιο δοκάρι με έναν «κεραυνό» από το ύψος της μεγάλης περιοχής, όμως οι ποδοσφαιριστές του Σάντος συνέχισαν απτόητοι και στο 42’ κατάφεραν να ανοίξουν το σκορ με τον Ανδρέα Σάμαρη. Αφού ο μεταξύ άλλων πρώην χαφ της Μπενφίκα έκλεψε την μπάλα, έκανε το ένα-δύο με τον Γιώργο Σαμαρά, εκτελώντας ακολούθως τον Μπάρι. Βρίσκοντας το πολυπόθητο γκολ, η Ελλάδα πήγε στα αποδυτήρια έχοντας την πρόκριση στα χέρια της!
Στο δεύτερο ημίχρονο, η ομάδα της Αφρικής έδειχνε ανήμπορη να αντιδράσει, διότι ήταν οι Χριστοδουλόπουλος και Σαλπιγγίδης που «άγγιξαν» πρώτοι το γκολ. Οι παίκτες του Ίβηρα τεχνικού δεν κατέβασαν ταχύτητα και συνέχισαν να πιέζουν για ακόμη ένα τέρμα, με τον Καραγκούνη να σημαδεύει με ένα φοβερό σουτ το οριζόντιο δοκάρι των Ιβοριανών στο 68’.
Στο 74′ όμως και κόντρα στη ροή του αγώνα, οι Ιβοριανοί εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την αμυντική ολιγωρία στην άμυνα του Γλύκου, με τον Μπονί να σκοράρει και να δίνει προβάδισμα πρόκρισης στη χώρα του.
Εξέλιξη που θα περίμενε κανείς ότι θα «έριχνε στα πατώματα» τη ψυχολογία των Ελλήνων διεθνών, οι οποίοι ούτε και αυτή τη φορά πτοήθηκαν, καθότι με το μάτι να γυαλίζει έψαξαν με νύχια και με δόντια το δεύτερο γκολ. Πρώτα ήταν ο Τοροσίδης που στο 80’ με σέντρα σουτ κατέγραψε το τρίτο δοκάρι για την ομάδα του, ενώ εφτά λεπτά αργότερα ο Σαλπιγγίδης έστειλε την μπάλα μόλις έξω.
Η πίεση ήταν ασφυκτική και εν τέλει απέδωσε καρπούς, μιας και μετά από σέντρα του Χολέμπας στην περιοχή, ο Σαμάρας κέρδισε πέναλτι (έστω αν δεν υπήρχε παράβαση) στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων. Ο τότε επιθετικός της Σέλτικ ήταν εκείνος που ανέλαβε να το εκτελέσει, έχοντας την πρόκριση στα πόδια του!
Και ναι… «Γκολ ο Σαμαράς, έλα ρε Γιώργαρε!», όπως είχε πει κι ο συνονόματος του, Γιώργος Χελάκης, δευτερόλεπτα αφού ο 29χρονος φορ «νίκησε» τον Μπάρι από τα έντεκα βήματα!
Αυτό ήταν! Η Ελλάδα το έκανε ξανά! Έβγαλε ξανά τον κόσμο στους δρόμους, αυτή τη φορά δεν στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, όμως είχε μόλις πετύχει τη δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία στην ποδοσφαιρική της ιστορία… βάζοντας έτσι το όνομα της δίπλα από τις 15 κορυφαίες ομάδες του κόσμου!
Συνεπώς, η 25η Ιουνίου του 2014 και η στιγμή όπου ο Σαμαράς πανηγυρίζει σχηματίζοντας με τα χέρια του μια... καρδία θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Οι επιλογές του Σάντος στη σπουδαία επιτυχία κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού: Καρνέζης (24' Γλύκος), Τοροσίδης, Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Χολέμπας, Μανιάτης, Καραγκούνης (77' Γκέκας), Κονέ (13' Σάμαρης), Σαλπιγγίδης, Χριστοδουλόπουλος, Σαμαράς.
