Ικανότατος στο ένας εναντίον ενός. Σπάνια άνεση, για τερματοφύλακα, με την μπάλα στα πόδια. Εκρηκτικός εντός και εκτός γηπέδων, με έντονο ταπεραμέντο και ηγετικές ικανότητες. Αυτά χαρακτηρίζουν, μεταξύ άλλων, τον Εμιλιάνο Μαρτίνες.
Ποια ήταν όμως η διαδρομή του «παλαβού» λατινοαμερικάνου, με τα χρώματα της Αργεντινής ζωγραφισμένα στον κρόταφο και τον εγκέφαλό του;
Ξεκίνησε την καριέρα του από τα τμήματα υποδομής της Ιντεπεντιέντε, με την οποία υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο το 2008, σε ηλικία 16 ετών. Δύο χρόνια αργότερα θα εντοπιζόταν από την Άρσεναλ, η οποία του πρόσφερε ότι χρειαζόταν για να τον μετατρέψει σε κάτοικο Λονδίνου.
«Η οικογένεια μου αντιμετώπιζε τότε μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Γύρισα σπίτι και η μητέρα μου με δάκρυα στα μάτια με εκλιπαρούσε να μην φύγω. Αργότερα είδα τον πατέρα μου το βράδυ να κλαίει επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει τους λογαριασμούς του σπιτιού. Στάθηκα γενναίος και πήρα την απόφαση να πάω στην Άρσεναλ», θυμήθηκε συγκινημένος χρόνια αργότερα.
Έχοντας μπροστά του, στην πρώτη ομάδα στην οποία ανέβηκε το 2012, παγκόσμιας κλάσης τερματοφύλακες σαν τους Σέζνι και Φαμπιάνσκι, βρήκε... τοίχο.
Ο Μαρτίνες παραχωρήθηκε δανεικός πολλάκις. Όξφορντ Γιουνάιτεντ, Σέφιλντ Γουένσντεϊ, Ρότερνταμ Γιουνάιτεντ, Χετάφε και Ρίντινγκ ήταν οι σύλλογοι που ευελπιστούσε πως θα του έδιναν την ευκαιρία να αγωνιστεί, να βρει ρυθμό. Ωστόσο στις έξι αγωνιστικές περιόδους στα γήπεδα της Championship και της LaLiga, μέτρησε μόλις 66 συμμετοχές. Παρότι αποκόμισε μοναδικές εμπειρίες, δεν καθιερώθηκε πουθενά και η απογοήτευση φούντωνε μέσα του.
Ο Εμιλιάνο δεν το έβαλε κάτω. Έσφιξε τις γροθιές του όπως όταν διώχνει αποφασιστικά την μπάλα μακριά από τα καρέ της «αλμπισελέστε» και συνέχιζε να παλεύει με μεγαλύτερη λύσσα μετά από κάθε προσωπική του αποτυχία. Επέστρεψε στην Άρσεναλ το καλοκαίρι του 2019, σίγουρος πως δεν θα είναι μία από τα ίδια.
Περιστασιακά ξεκινούσε σε παιχνίδια, ωστόσο ήταν φανερό πως εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του δεν υπήρχε. Στην ουσία έκανε τα ρεπό του Μπερντ Λένο, ο οποίος είχε δεδομένη την θέση του μέχρι τότε, σε όλα τα σημαντικά παιχνίδια. Οργισμένος με τον εαυτό του και την Άρσεναλ, ο κουρασμένος από τον παραγκωνισμό του Μαρτίνες φάνηκε μετά το νικηφόρο για την ομάδα του τελικό για το FA Cup του 2020 να κάθεται ολομόναχος, σχεδόν... άψυχος στον πάγκο του «Γουέμπλεϊ», με τα ακουστικά του στα αυτιά για συντροφιά, ώστε να επικοινωνήσει με τους δικούς του ανθρώπους στην Αργεντινή.
Λίγο καιρό αργότερα, η ευκαιρία που έψαχνε απεγνωσμένα του παρουσιάστηκε και την άρπαξε από τα μαλλιά. Ο Λένο αντικαταστάθηκε σε αναμέτρηση με την Μπράιτον και ο φωτεινός πίνακας έδειξε το 26 του Μαρτίνες. Διατηρήθηκε στο αρχικό σχήμα μέχρι την ολοκλήρωση της σεζόν, ενώ ήταν καταλυτικός στην κατάκτηση του Community Shield, όταν ο τελικός με αντίπαλο την Λίβερπουλ κατέληξε στα πέναλτι. Απόκρουση δεν έκανε, αλλά η ομάδα του νίκησε χάρη στην εκτέλεση του Μπρούστερ στα... πουλιά, δείχνοντας από τότε πως έχει ρέντα στην ψυχοφθόρα αυτή διαδικασία.
Παρά τις θετικότατες εμφανίσεις του, πρώτη επιλογή για τα γκολπόστ της Άρσεναλ παρέμεινε ο Λένο. Έτσι, το καλοκαίρι του 2020 υπέγραψε συμβόλαιο τετραετούς διάρκειας με την Άστον Βίλα, στην οποία έχει πάρει την φανέλα σπίτι του. Στο ενεργητικό του καταμετρούνται 89 εμφανίσεις στην Premier League, μη δίνοντας το «παρών» σε μόλις 3 αγώνες.
Η απότομη έκρηξη της καριέρας του Μαρτίνες συνδιάστηκε με την κορυφαία επιτυχία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του τα τελευταία χρόνια, το καλοκαίρι του 2021, στο πλαίσιο του Κόπα Αμέρικα. Ήταν η κολώνα της εθνική του ομάδας, δέχθηκε 3 γκολ σε 7 αναμετρήσεις, εντυπωσιάζοντας τους πάντες με την απόδοσή του, γίνοντας ταυτόχρονα γνωστός στο ευρύ κοινό.
Στην κρίσιμη ημιτελική αναμέτρηση με την Κολομβία, το πέρας της κανονικής διάρκειας και της παράτασης βρήκε τον Μαρτίνες επί ποδός πολέμου, με μάτια που πετάνε φωτιές, αντικρύζοντας τους αντιπάλους του από τα 11 βήματα. Απέκρουσε τρία πέναλτι τρομοκρατώντας τους αντιπάλους του με τις ιαχές, το trash talking («θα σε φάω, τι με κοιτάς!») τις γκριμάτσες και τις εκπληκτικές εκτινάξεις του, δίνοντας στην Αργεντινή το πολυπόθητο εισιτήριο για τον τελικό της σπουδαιότερης διοργάνωσης της αμερικανικής ηπείρου, όπου η ομάδα του θα επικρατούσε με 1-0 επί της Βραζιλίας. Ήταν το 15ο στην ιστορία της.
Στην τρίτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Μουντιάλ που διεξάγεται στο Κατάρ, εκεί που θα κρίνονταν όλα για την πρόκριση με αντίπαλο την Αυστραλία, η Αργεντινή προηγούνταν με 2-1 όταν η μπάλα μετά από λάθος του αργεντινού αριστερού οπισθοφύλακα Ταλιαφίκο κατέληξε στον Κουόλ. Εκείνος βγήκε τετ α τετ με τον Εμιλιάνο Μαρτίνες, ο οποίος έπεσε πάνω του μανιωδώς, τον νίκησε και έστειλε την χώρα του στους «8» του τουρνουά.
Με την ιστορία σχεδόν να επαναλαμβάνεται, απέκρουσε τα δύο πρώτα πέναλτι των Ολλανδών, στον προημιτελικό της περασμένης Παρασκευής ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για μία ακόμη πρόκριση. Το πάθος του τον κυρίευσε εκ νέου, ξεσπώντας προς τον πάγκο των «οράνιε». Για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε περίτρανα ότι είναι η ψυχή της ομάδας, προτάσσοντας την καρδιά του όταν πολλοί φοβόντουσαν ότι έφθασε το τέλος. Και στο τέλος δεν δίστασε να τα βάλει τόσο με τον Λουίς Φαν Χάαλ, αλλά και τον διαιτητή, Ματέου Λαόθ.
Η Αργεντινή πέρα από την ευλογία να έχει στη σύνθεσή της τον θρυλικό Λιονέλ Μέσσι, διαθέτει τον δικό της φύλακα άγγελο που υπερασπίζεται με αυταπάρνηση το τέρμα της, τον Εμιλιάνο Μαρτίνες. Άλλωστε για κάθε Μαραντόνα υπάρχει ένας Γκοϊκοετσέα, ο αφανής ήρωας δηλαδή, που δίνει τη δυνατότητα στους μεγάλους σταρ να μαγεύουν και να σκοράρουν. Όπως είχε εκμυστηρευτεί και ο Μέσσι, «Εμείς έχουμε τον Μαρτίνες. Τον εμπιστευόμαστε και είναι φανταστικός».
Πηγή: sport-fm.gr
