Εφραίμ Γεωργίου
Νεϊμάρ, Πογκμπά και αρκετοί ακόμη ποδοσφαιριστές έχουν ένα ξεχωριστό εκκεντρικό στιλ με την κόμμωση τους έχει γίνει πολλές φορές επίκεντρο των συζητήσεων (όχι ποδοσφαιρικών) και με τον δικό τους τρόπο… ξεχωρίζουν. Όλοι αυτοί βέβαια αν αγωνίζονταν 20 χρόνια πριν και ήταν Αργεντινοί, θα είχαν μεγάλο πρόβλημα.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 ήταν ίσως το χειρότερο της Αργεντινής. Ο μεγάλος (ποδοσφαιρικά) Ντιέγκο Μαραντόνα απέτυχε να περάσει από εξέταση ντόπινγκ και όλα έμοιαζαν στραβά. Το φίδι απ’ την τρύπα κλήθηκε να βγάλει ο Πασαρέλα. Έπρεπε με κάθε τρόπο να συνετίσει την Αργεντινή και να αλλάξει σελίδα.
Πολύ σύντομα έστειλε το μήνυμα του και έκανε ξεκάθαρες τις αλλαγές που ήθελε. Στο παγκόσμιο κύπελλο του 1998 απαγόρευσε τα σκουλαρίκια και τα μακριά μαλλιά. Αυτό δεν επηρέαζε όλη την ομάδα. Ας μην ξεχνάμε τους Βερόν και Ζανέτι. Το πρώτο πρόβλημα ήταν ο Μπατιστούτα. Στους περισσότερους αγώνες των προκριματικών έμεινε εκτός καθώς δεν υπάκουε στους κανονισμούς του Πασαρέλα. Τελικά οι δυο τους βρήκαν τη κοινή γραμμή και ο Μπατιστούτα επέστρεψε στην ομάδα, αφού φυσικά υπέκυψε στους κανόνες του προπονητή του.
Ο μοναδικός όμως που δεν αποδέχθηκε του κανόνες αυτούς, ήταν ο Φερνάντο Ρεδόνδο. Απ’ το 1994 ο Ρεδόνδο αγωνιζόταν στην Ρεάλ Μαδρίτης και ήταν τότε που ο Πασαρέλα ανέλαβε την Εθνική Αργεντινής. Το πρόβλημα του όμως για τον Ρεδόνδο ήταν το μακρύ μαλλί και όχι η ποδοσφαιρική αξία. Αντίθετα μάλλον ήταν ο καλύτερος αμυντικός χαφ της εποχής. Έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά (χωρίς όμως να φαίνεται καθώς δεν είχε το γνωστό στυλ των αμυντικών χαφ) και μπορούσε να βοηθήσει την Αργεντινή όσο λίγοι. Είχε καθοριστικό ρόλο σε δυο πρωταθλήματα, δυο Τσάμπιονς Λιγκ, ένα σούπερ καπ και ένα παγκόσμιο κύπελλο ομάδων που κατέκτησε η Ρεάλ Μαδρίτης. Επί αυτού οι Ισπανοί του κόλλησαν το ψευδώνυμο «Πρίγκιπας» ένεκα του ευγενικού τρόπου που αγωνιζόταν στην πιο βρώμικη θέση του ποδοσφαίρου.
Όμως ο Ρεδόνδο ήταν ανένδοτος. Δεν θα κούρευε με τίποτα τα μαλλιά του. Δεν θεωρούσε πως αυτό επηρέαζε ούτε την απόδοση του, ούτε πως η αποτυχία της Αργεντινής είχε να κάνει με τα μαλλιά και τα σκουλαρίκια. Έτσι ο Πασαρέλα δεν είχε άλλη επιλογή. Ή θα έσπαζε τους ίδιους τους κανονισμούς του, ή θα άφηνε εκτός τον Ρεδόνδο. Τελικά έκανε αυτό που θα έπραττε κάθε προπονητής που σέβεται τον εαυτό του. Άφησε έξω τον Ρεδόνδο και ας ήταν παίκτης κλειδί για την πορεία της Αργεντινής. «Μάλλον θα βλέπω το Παγκόσμιο Κύπελλο απ’ τον καναπέ. Ίσως σε 5-10 χρόνια το μετανιώσω όμως με συγκεκριμένα πράγματα δεν θα συμβιβαστώ» σημείωνε ο Ρεδόνδο. Εκ των πραγμάτων ήταν πλήγμα για την Αργεντινή, όμως σαφώς και η πορεία της στο παγκόσμιο κύπελλο δικαίωσε τον Πασαρέλα
Τρεις νίκες στη φάση των ομίλων οδήγησαν την Αργεντινή στη φάση των «16». Εκεί διασταύρωσε τα ξίφη της με την Αγγλία. Το παιχνίδι έληξε 2-2 και οι ομάδες οδηγήθηκαν στα πέναλτι. Ο Κρέσπο αστόχησε για την Αργεντινή, όμως οι Άγγλοι έχασαν δυο πέναλτι με αποτέλεσμα η ομάδα του Πασαρέλα να πάρει την πρόκριση στους προημιτελικούς.
Απέναντι τους η Ολλανδία. Μια σπουδαία ομάδα που είχε ως στόχο μια πολύ καλή πορεία και γιατί όχι να σηκώσει και την κούπα. Ο Ντένις Μπέργκαμπ είχε τα πάνω του και αυτό ήταν πρόβλημα για την Αργεντινή. Όλα έδειχναν παράταση καθώς το 1-1 στα πρώτα 90 λεπτά του αγώνα ήταν ένα αποτέλεσμα που δύσκολα θα άλλαζε. Στις καθυστερήσεις όμως του αγώνα ο Μπέργκαμπ πήρε το όπλο του και πυροβόλησε. Το 2-1 ήταν γεγονός και η Αργεντινή εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πολλοί είπαν πως ο Ρεδόνδο σε εκείνο το παιχνίδι θα ήταν καθοριστικός. Θα μπορούσε να αλλάξει το τελικό αποτέλεσμα και να οδηγήσει την Αργεντινή στους ημιτελικούς.
Μετά το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου ο Πασαρέλα απολύθηκε, ενώ ο Ρεδόνδο συνέχισε μια εξαιρετική πορεία με τρόπαια και διακρίσεις. Ο Μαρτσέλο Μπιέλσα ανέλαβε της τύχες της Εθνικής Αργεντινής, όμως ο Ρεδόνδο είπε και πάλι όχι. Δεν ενδιαφερόταν να αγωνιστεί ξανά στην Εθνική Αργεντινής. Η πικρία του ήταν μεγάλη και έτσι έκλεισε μόνος το κεφάλαιο αυτό. Συνολικά στην καριέρα του κατέκτησε 29 τίτλους (συμπεριλαμβανομένων των βραβείων που έλαβε για την απόδοση του σε διάφορες χρονιές). Το μακρύ μαλλί του, θα μείνει για πάντα στην ιστορία του Παγκόσμιο Κυπέλλου. Ήταν μια κόμμωση που ίσως κόστισε στην Αργεντινή ένα ακόμη τρόπαιο.
