Πολλές φορές λένε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Ωστόσο, υπάρχουν -μεταξύ άλλων- δύο τύποι εκεί έξω στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, που ο σκοπός δεν έχει απολύτως καμία σημασία, αν δεν τον πετύχουν με τον δικό τους τρόπο, με τη δική τους υπογραφή και ανεξάρτητα αν κάποιος τους συμπαθεί ή όχι, αυτό αναγνωρίζεται από φίλους και εχθρούς.
Εκτός από τη μάχη ανάμεσα στην Τότεναμ και τη Λίβερπουλ, στο «Wanda Metropolitano» τίθενται αντιμέτωπες δύο μεγάλες προσωπικότητες, που η φιλοσοφία τους διαφέρει σε σημεία, αλλά στη βάση της είναι ίδια. Όλα για το ποδόσφαιρο.
Μαουρίτσιο Ποκετίνο (ή Ποτσετίνο για πολλούς) και Γιούργκεν Κλοπ αποτελούν αυτή τη στιγμή δύο μέλη της ελίτ της προπονητικής, που ο τρόπος δουλειάς τους είναι αυτός που έχει βοηθήσει το ποδόσφαιρο να πάρει τη μορφή που έχει σήμερα, ο τρόπος δουλειάς τους είναι αυτός που συνετέλεσε στο να βιώσουμε το καλύτερο Champions League στα χρονικά.
Ποδόσφαιρο που ασπάζεται τη δημιουργία, ποδόσφαιρο που βασίζεται στην πίεση του αντιπάλου και στη διεκδίκηση καταστάσεων στο παιχνίδι, ποδόσφαιρο που πάνω από όλα βασίζεται στην πίστη ότι το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό, καθώς αυτή είναι η φύση του σπορ. Κι αν υπάρχουν δύο άνθρωποι, που ξέρουν ότι το αδύνατο γίνεται δυνατό, τότε αυτοί είναι οι Μαουρίτσιο Ποκετίνο και Γιούργκεν Κλοπ.
Ποκετίνο: «Να είσαι πάντα γενναίος»
Το καλοκαίρι του 2018 η Λιντς προσπαθούσε να προσλάβει τον Μαρσέλο Μπιέλσα. Η υποχρεωτική άδεια εργασίας για κάθε επίδοξο εργαζόμενο εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν το μοναδικό εμπόδιο για να μπορέσουν τα «παγώνια» να υπογράψουν με τον Αργεντινό και τελικά τη λύση την έδωσε ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο. Με δική του συστατική επιστολή για την αξία του Μαρσέλο Μπιέλσα, η αγγλική ομοσπονδία έδωσε το «ΟΚ» και τελικά ο «El Loco» απέκτησε το δικαίωμα να προπονήσει για πρώτη φορά στην Αγγλία.
Η κίνηση του Ποκετίνο δεν ήταν τυχαία.
Ήταν η στιγμή που έπρεπε να πει το δικό του «ευχαριστώ» προς τον έμπειρο προπονητή, καθώς ήταν αυτός που τον ανακάλυψε σε ηλικία 13 ετών, τον πήγε με δική του ευθύνη στη Νιούελς Ολντ Μπόις και μαζί το 2001 κατέκτησαν το πρωτάθλημα: «Ήμουν 13 όταν ο Μπιέλσα με πήρε από μία μικρή πόλη που τη λένε Μέρφι και με έφερε στη Νιούελς. Μου χάρισε το ντεμπούτο μου. Είναι ο δεύτερος πατέρας μου. Ήμασταν μαζί στην Εσπανιόλ και στην εθνική ομάδα. Του χρωστάω τα πάντα. Όταν ήμουν μικρός, με ρώτησαν αν ήθελα να γίνω προπονητής και του απάντησα καταφατικά. “Μαουρίτσιο”, μου είπε: “Πρέπει πρώτα να διαχειρίζεσαι την καριέρα σου αν θες να γίνεις προπονητής και να το κάνεις με τον τρόπο που εσύ θέλεις. Μην αντιγράφεις κανέναν”». Είναι σαφές ότι ο Ποκετίνο πήρε πολλά από τον Μπιέλσα, ωστόσο κατάφερε όλα αυτά να τα εξελίξει και να φέρει την Τότεναμ στον τελικό του Champions League.
Έχοντας πάρει τις απαραίτητες εμπειρίες σε Εσπανιόλ και Σαουθάμπτον, ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο είναι ένα από τα πιο ελκυστικά προπονητικά project στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ψάχνοντας κανείς το βιογραφικό του θα δει πολλές φορές ως «αγαπημένο» του σύστημα το 4-2-3-1, ωστόσο, ειδικότερα τη φετινή σεζόν απέδειξε ότι μπορεί να υπηρετήσει και τη νέα μόδα της εποχής με τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς, ακόμα και το 4-4-2, που φαντάζει σαν κάτι πιο ξεπερασμένο, κάτι όμως που δεν ισχύει. Το αγωνιστικό μοντέλο όμως στη βάση του παραμένει ίδιο. Πίεση, επίθεση, χτίσιμο του παιχνιδιού από την άμυνα και διαρκής παραγωγή ταλέντων από την Ακαδημία. «Όταν ήρθα στην Αγγλία δεν ήξερα καλά αγγλικά. Το να βγάζω Άγγλους ποδοσφαιριστές είναι το δικό μου “ευχαριστώ” για τη φιλοξενία που έχω εδώ», είχε πει σε ανύποπτη στιγμή ο Αργεντινός που είναι και η αίτια της βάσης της εθνικής Αγγλίας, καθώς παίκτες όπως ο Γουόκερ, ο Ρόουζ, ο Ντάιερ, ο Άλι, ο Κέιν, ο Τρίπιερ, ο Γουίνκς είναι δικά του δημιουργήματα. Και ήρθε η ώρα της εξήγησης...
Πώς ένας σκληροτράχηλος Αργεντινός αμυντικός, έχει καταφέρει ως προπονητής να δημιουργήσει ένα σύνολο, που παίζει το ποδόσφαιρο της Τότεναμ; «Όλα έχουν να κάνουν με την προσωπικότητα, με αυτό που είσαι. Δείχνεις στο γήπεδο ποιος είσαι. Αν είσαι γενναίος στη ζωή σου, δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι διαφορετικά στο γήπεδο. Δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να παίξεις διαφορετικά. Πάντα, να είσαι γενναίος. Μου αρέσει να είμαι γενναίος».
Από παιδί του video-club, έτοιμος για την κορυφή της Ευρώπης
Η περίπτωση του Γιούργκεν Κλοπ είναι από αυτές που μπορεί να παρουσιάσει κάποιος και να ισχυριστεί ένας άσημος παίκτης στα γήπεδα της β’ κατηγορίας της Γερμανίας, μπορεί να γίνει ένας πραγματικά σπουδαίος προπονητής. Περιέγραφε πάντα τον εαυτό του ως παίκτη, με πόδια επιπέδου τέταρτης κατηγορίας, αλλά μυαλό πρώτης, τονίζοντας ότι πάντα ένιωθε πιο άνετα με την ιδέα του προπονητή, παρά με αυτή του ποδοσφαιριστή.
Έτσι, η πορεία του μέχρι το σήμερα, ήταν πιο δύσκολη από αυτή του Ποκετίνο, του Γκουαρντιόλα, του Ζιντάν ή οποιουδήποτε που έχει παράσημα ως παίκτης πρώτης γραμμής, καθώς πράγματι έπρεπε να αρχίσει από τα πολύ χαμηλά. Κι όταν λέμε χαμηλά, εννοούμε... χαμηλά. Για την ακρίβεια, επειδή ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, ο Κλοπ δεν είχε τη δυνατότητα να βγάζει κάποιον σπουδαίο μισθό, έπρεπε να δουλεύει ταυτόχρονα και σε άλλες δουλειές, όπως να είναι το παιδί του video-club ή ένας απλός κουβαλητής σε φορτηγά. Για αυτόν, άλλωστε, η εργασία δεν είναι ντροπή. Έχει δηλώσει ξεκάθαρα αριστερός, εξηγώντας το πολύ απλό ότι «αν εγώ τα πηγαίνω καλά, θέλω και οι άλλοι να τα πηγαίνουν καλά. Αν υπάρχει κάτι που δεν θα κάνω ποτέ στη ζωή μου είναι να ψηφίσω δεξιά».
Πρώτη ομάδα του ήταν κι αυτή της... καρδιάς του. Ολοκλήρωσε την καριέρα του ως παίκτης στη Μάιντς κι από εκεί άρχισε τη θητεία του ως προπονητής, καταφέρνοντας αρχικά το 2001 να σώσει την ομάδα του από τον υποβιβασμό στην 3η κατηγορία και οδηγώντας την, χωρίς ιδιαίτερα μέσα, το 2004 για πρώτη φορά στην ιστορία της, στην Bundesliga. Το 2007 βιώνει τον υποβιβασμό, αποφασίζει να υπηρετήσει την ομάδα του και στη 2η κατηγορία, ώστε να την επαναφέρει, αλλά το 2008 παραιτήθηκε, αφού δεν πέτυχε τον στόχο του. Από αυτή την ιστορία και μόνο αντιλαμβάνεται κανείς τη σημασία που έχει για τον ίδιο το συναίσθημα.
Τα πεπραγμένα του σε Ντόρτμουντ και Λίβερπουλ είναι λίγο-πολύ γνωστά. Ανέλαβε τους Βεστφαλούς το 2008 από τη 13η θέση και κατάφερε όχι μόνο να σπάσει την κυριαρχία της Μπάγερν Μονάχου με δύο πρωταθλήματα, αλλά μπόρεσε να φτάσει και στο τελικό του Champions League το 2013, αφήνοντας πίσω του, το 2015 μία βαριά προίκα για την Ντόρτμουντ: Την ανάστασή της, έπειτα από πολλά χρόνια που κινήθηκε από τη διάλυση μέχρι και σε πορείες φθοράς και αφθαρσίας.
Είπαμε, όμως, πως όπως ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο, έτσι και ο Κλοπ δημιούργησε τη Λίβερπουλ σε μια ομάδα καθ’ ομοίωσή του, άρα με τον δικό του τρόπο έφερε μία μίνι επανάσταση στους «κόκκινους» φέρνοντας για πρώτη φορά στην Αγγλία το «Gegenpressing».
«Αν κερδίσεις την μπάλα ψηλά στο γήπεδο και είσαι κοντά στην αντίπαλη εστία, είσαι μόλις μία πάσα μακριά από μία πραγματικά καλή ευκαιρία. Κανένας οργανωτής στον κόσμο δεν μπορεί να είναι τόσο καλός, όσο μία καλή περίπτωση αντεπίθεσης».
Το... crash-test δείχνει Κλοπ!
Ποτέ μέχρι να βρεθούν στην Αγγλία, Μαουρίτσιο Ποκετίνο και Γιούργκεν Κλοπ, δεν είχαν τεθεί αντιμέτωποι. Αυτό συμβαίνει και με αρκετά μεγάλη συχνότητα στο Νησί, ο ένας στον πάγκο της Τότεναμ και ο άλλος σε αυτόν της Λίβερπουλ.
Οι συνολικές αναμετρήσεις ανάμεσά τους είναι πλέον στις 9 και ο τελικός του Champions League θα είναι το 10 το... καλό. Καλό σίγουρα για κάποιον από τους δύο, αφού όποιος και να το κατακτήσει, θα το κάνει για πρώτη φορά στην καριέρα του.
Ο δείκτης του σκορ είναι στο 4-1 υπέρ του Γερμανού, ενώ άλλες τέσσερις αναμετρήσεις έχουν λήξει ισόπαλες.
17 Οκτωβρίου 2015 – Τότεναμ-Λίβερπουλ 0-0 (Premier League)
2 Απριλίου 2016 – Λίβερπουλ-Τότεναμ 1-1 (Premier League)
27 Αυγούστου 2016 – Τότεναμ-Λίβερπουλ 1-1 (Premier League)
25 Οκτωβρίου 2016 – Λίβερπουλ-Τότεναμ 2-1 (4ος Γύρος Κυπέλλου)
11 Φεβρουαρίου 2017 – Λίβερπουλ-Τότεναμ 2-0 (Premier League)
22 Οκτωβρίου 2017 – Τότεναμ-Λίβερπουλ 4-1 (Premier League)
4 Φεβρουαρίου 2018 – Λίβερπουλ-Τότεναμ 2-2 (Premier League)
15 Σεπτεμβρίου 2018 – Τότεναμ-Λίβερπουλ 1-2 (Premier League)
31 Μαρτίου 2019 – Λίβερπουλ-Τότεναμ 2-1 (Premier League)
Πηγή:sport-fm.gr
