Κωνσταντίνος Νικολάου
Μαθηματικά ο υποβιβασμός ήρθε την περασμένη Δευτέρα (28/04), όμως η συντριπτική πλειοψηφία όσων αποτελούν το οικοδόμημα της Νέας Σαλαμίνας είχαν συνειδητοποιήσει πολύ πιο πριν ότι η χρονιά αυτή δεν σώζεται Συναισθήματα όπως η απογοήτευση, η πίκρα και η στεναχώρια κυριαρχούν εδώ και αρκετό καιρό στον «ερυθρόλευκο» πλανήτη, αλλά έστω αν θεωρείται αυτονόητο, θεωρούμε σημαντικό να τονίσουμε πως… η επόμενη μέρα είναι εκεί και περιμένει!
Ο κόσμος της προσφυγικής ομάδας είναι περήφανος και σίγουρα ο υποβιβασμός πληγώνει. Επίσης, η χρονιά θα έχει δεδομένα και οικονομικό αντίκτυπο, αφού έγιναν κάποια ανοίγματα για να σωθεί η χρονιά, χωρίς αποτέλεσμα ωστόσο. Ακόμη κι έτσι ωστόσο η σεζόν αυτή δεν πρέπει να θεωρείται ως καταστροφική, αλλά ως ένα πισωγύρισμα.
Καταστροφικό ήταν αναμφίβολα το μαύρο καλοκαίρι του 1974 όταν η Νέα Σαλαμίνα (όπως και χιλιάδες συμπατριώτες μας, αλλά και μερικές ακόμη ομάδες) χρειάστηκε να αφήσει τη φυσική της έδρα, αρχίζοντας ουσιαστικά απ' το μηδέν.
Σημειώνουμε επίσης πως σαφώς πιο δύσκολα ήταν τα πράγματα και στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας όταν λόγω πολύ σοβαρών οικονομικών προβλημάτων η ομάδα της Αμμοχώστου κινδύνεψε ακόμη και με χρεοκοπία. Μεταξύ άλλων υπενθυμίζεται πως το 2013 της αφαιρέθηκαν τρεις βαθμοί απ’ το πρωτάθλημα. Όπως αναφέρθηκε και μέσω επίσημων ανακοινώσεων το χρέος ξεπερνούσε τα πέντε εκατομμύρια ευρώ, όμως μέσω σωστών ενεργειών βρέθηκε η λύση.
Στη Νέα Σαλαμίνα τα γνωρίζουν όλα αυτά καλύτερα απ’ τον καθένα και με φάρο το γεγονός πως υπερπήδησαν στο παρελθόν τεράστια εμπόδια καλούνται να επανέλθουν δριμύτεροι. Ο υποβιβασμός σε καμία περίπτωση δεν αφαίρει απ' την ιστορία της ομάδας, απ' τα όσα πέτυχε κατά το παρελθόν, αλλά και εκείνα βεβαίως τα οποία πρεσβεύει ένα σωματείο με σημαντική μάζα οπαδών.
Πλέον όπως τονίσαμε πολλές φορές, το μεγάλο στοίχημα είναι να μπει άμεσα η ομάδα σε επαγγελματικές βάσεις, δείχνοντας πως μπορεί να ανταπεξέλθει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Χρειάζεται εν ολίγοις η φετινή χρονιά να λειτουργήσει ως κώδωνας κινδύνου.
