Χρήστος Ζαβός
Η ικανότητα των παικτών της ΑΕΚ ν’ αλλάζουν θέσεις και την μπάλα σε γρήγορο ρυθμό, σε συνδυασμό με την παρουσία του Γιόβετιτς, που δεν είναι ο κλασσικός χαφ που θα κλείσει χώρους, δημιούργησε ένα πλεονέκτημα για τους Σκαλιώτες στο χώρο της μεσαίας γραμμής.
Το μειονέκτημα των Χάμπου και Μάριτς που ανασταλτικά ήταν αβοήθητοι, δημιούργησε κενά για τους «διαβόλους» του Μπεργκ και άμα ο Φαράζ δεν ήταν τόσο αναποτελεσματικός στα πρώτα 25 λεπτά, τα ζόρια θα ήταν πολλά για τους παίκτες του Αναστασίου.
Του Αναστασίου που για μια ακόμη φορά, από παιγνίδι σε παιγνίδι, επέλεξε να παρέμβει στην τριάδα των χαφ, αφήνοντας τον Εβάντρο στον πάγκο, τραβώντας τον Γιόβετιτς πίσω από τον Στεπίνσκι.
Όπως και να έχει, εκεί που βλέπεις τους Σκαλιώτες αεράτους, να βρίσκουν χώρους και αρχίζει η ανησυχία να κτυπάει κόκκινο, για το πως θα πάει ο αγώνας, ήρθε η κόκκινη που είδε ο βαρίστας πάνω στον Πολωνό από το 27ο λεπτό και λες πάει και τελειώσαμε.
Έλα όμως που η αποβολή και αλλαγή των δεδομένων, δεν αποδείχθηκε καταστροφική. Αντιθέτως!!!
Τράβηξε πίσω τις γραμμές ο Ελλαδίτης, άφησε τον Γιόβετιτς προωθημένο, ν’ ανιχνεύει τον χώρο και άφησε πάνω στα δέντρα, τους Σεμέδο και Λοΐζου, μήπως βρεθούν οι χώροι και ληστέψουν τον αντίπαλο.
Έκλεισαν οι χώροι στην άμυνα, οι χαφ τραβήχτηκαν κοντά στα στόπερ, οι προοπτικές της ΑΕΚ για να βγει στην κόντρα εκμηδενίστηκαν, βάλε και τον Μπεργκ που έχει το κουσούρι να μην προσαρμόζεται στα υπέρ του δεδομένα, εμμένοντας στο αρχικό πλάνο που εκπόνησε… ο Στεπίνσκι και η μαλακία που έκανε, όσο και αν ακούγεται οξύμωρο, σουλούπωσε την ομάδα, μπλοκάροντας τον αντίπαλο.
Μην το παρά χέσουμε όμως και νομίσει κανείς ότι είναι και αβαντάζ να παίζεις με 10.
Θέλει παλικαριά, κότσια και κουράγιο να παίζεις στον ημιτελικό με μειονέκτημα, απέναντι σε μια ομάδα όπως η ΑΕΚ μ’ ένα σωρό επικίνδυνους παίκτες.
Ο Φαράζ προκαλούσε ρήγματα στη μεριά του Χαμάς, ο Τσακόν ήταν συνεχής μπελάς για τον Μασούρα, ο Αΐτόρ σφήνα για τους Μάριτς και Χάμπο ενώ ο Καμπρέρα σπυράκι στον πισινό για τους Κουλιμπαλί και Μάριτς.
Βρήκε όντως το δοκάρι η ΑΕΚ στο 70 παρά κάτι, κράτησε ίσως και λίγη μπάλα περισσότερο, μα όσες φάσεις βρήκαν οι Σκαλιώτες από την κόκκινη και έπειτα, άλλες τόσες βρήκαν και πριν την φυγή του Στεπίνσκι.
Άσε κιόλας που άνοιξε ο Μπεργκ την ομάδα του από το 70, δίνοντας την ευκαιρία στους πρασίνους να κατέβουν, με τον Μασούρα εξτρέμ, τον Αλιούμ, τον Εράκοβιτς που μπήκε προωθημένος του Χάμπου και τον Μπεζούς που έπαιζε κάτι σαν σε σέντερ φορ και δεκάρι.
Για τον Χάμπο, να σου πω. Δεν ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας καθώς ο Σίμιτς αμυνόμενος έκανε μεγάλο ματς, μα ήταν και πάλι αρχοντικός στη μεσαία γραμμή, θυμίζοντας σ’ όλους μας γιατί ο Χάμπος δεν είναι ο κάθε Χάμπος!!
Όπως και να έχει οι παίκτες του Αναστασίου, με 10 για 70 περίπου λεπτά, απέδειξαν ενώπιον του κοινού τους, ότι η κόκκινη και το όποιο αριθμητικό μειονέκτημα, δεν είναι ικανός παράγοντας για να τους αφήσει εκτός της προσπάθειας να χρωματίσουν την κούπα πράσινη.
Όπως δηλαδή έκαναν, το 2023 και το 2022!!!
