Στέλλα Μάρκου
«Ένα αμάξι δίχως φώτα, χάρος που βγήκε παγανιά, του κόσμου έκλισε την πόρτα σε μια περήφανη καρδία… κάτω από το φως των αστεριών πήρε τον δρόμο των Αγίων, λεβέντης 20 χρονών»
Δεκαπέντε χρόνια έχουν περάσει μα κανείς δεν ξέχασε και κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει τον λεβέντη-μαχητή που έφυγε νωρίς, πολύ νωρίς…
Ήταν 21 Οκτώβρη 2007 ξημερώματα Κυριακής, καβάλα πάνω στη μηχανή του, που λάτρευε.
Τυχεροί νιώθουν όσοι γνώρισαν τον Χριστάκη, τυχεροί που έστω και για λίγο έζησαν και πορεύτηκαν μαζί του. Ένας νέος γεμάτος όνειρα. Ένας «Μαχητής» που αγαπούσε με πάθος την μοτοσυκλέτα του και λάτρευε με όλο του το είναι την ομάδα του, την Ανόρθωση.
Οι δύο του αγάπες έμελλε να είναι μαζί του αιώνια! Αγκαλιά με τη μοτοσυκλέτα πήρε τον δρόμο για τον ουρανό και την γειτονιά των αγγέλων. Όσο για την Ανόρθωσή του δεν τον πρόδωσε και δεν τον ξέχασε ποτέ!
Ο Χριστάκης παραμένει σύμβολο για όλους τους οπαδούς της ομάδας της Αμμοχώστου. Το οίκημα των οργανωμένων φίλων της «Κυρίας» στη Λάρνακα, μετονομάστηκε σε «Χριστάκης Φωτίου».
Το όνομα του έχει γίνει τραγούδι στους «Μαχητές» στους οποίους ο ίδιος ήταν ενεργό μέλος. Πανό και μπλούζες έχουν τα αρχικά του. Όσοι από εσάς ασχολείστε με τη «στρογγυλή θεά», ίσως κάπου να έχει πάρει το μάτι σας σε αγώνες της Ανόρθωσης το «Χ.Φ».
Όσο πιστά ακολουθούσε ο ίδιος την ομάδα της Ανόρθωσης σε αγώνες τόσο εντός όσο και εκτός Κύπρου, τόσο πιστή είναι και η ίδια απέναντί του.
Ένας «Μαχητής» είναι περήφανος για όσο ζει παλεύοντας για το ιδανικό του, μα άλλο τόσο όταν φεύγει τότε που το ιδανικό του υπάρχει μέσα από αυτόν…
Τα «αδέρφια» του και φέτος θα είναι εκεί!
«Τα αδέρφια δεν τα κλαίμε τα τραγουδάμε. Χριστάκη ζεις για πάντα Μαχητής… 21.10.2007»
