Η ερώτηση είναι συνηθισμένη, αφού στην Ανόρθωση φέτος την έχουν ακούσει ουκ ολίγες φορές: «Ποιο είναι το κίνητρο για να παίζετε στη Β’ φάση;».
Απαντήσεις δίνονται πολλές και διάφορες, όμως στην ουσία μια και μόνο είναι αυτή που αρκεί να τα πει όλα: η Ανόρθωση προσπαθεί να αγωνίζεται για το βάρος της φανέλας της.
Ένα βάρος που εδώ και μερικά χρόνια κινδύνεψε να «ελαφρύνει» από τις συνεχόμενες κακές πορείες και ο Ανδρέας Παντελή με το που ανέλαβε έδειξε διάθεση να το υπενθυμίσει σε όλους. Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα να πηγαίνεις στην έδρα του πρωτοπόρου όντας αδιάφορος αλλά να τα δίνεις όλα για να μη χάσεις το ματς.
Αυτό είναι το νόημα να έχεις ματς κυπέλλου, που είναι ο στόχος που σε ενδιαφέρει παραπάνω, σε τρεις μέρες αλλά να «ματώνεις» για 98 λεπτά να πάρεις ένα βαθμό που στη βαθμολογία δε σου προσφέρει τίποτα.
Αυτό είναι και το νόημα, να κάνεις δηλώσεις πως σε ενόχλησε που δεν κέρδισες. Όντας οριστικά έκτος και αγωνιζόμενος στην έδρα του πρωτοπόρου που «καίγεται» για να πάρει το πρωτάθλημα.
Μπορούσε βέβαια η Ανόρθωση να το έχανε το ματς στο φινάλε, η ευκαιρία του Ντε Καμάργκο ήταν απίθανη, όμως δε θα άλλαζε αυτό την ουσία. Πως έπαιξε όσο μπορούσε. Φέτος, δεν μπορεί η ομάδα να ελέγξει τέτοια ματς και αναγκάζεται να δέχεται πίεση και να προσπαθεί να κρατήσει. Δεν έχει τις πολλές λύσεις, δεν έχει σε όλες τις θέσεις την απαραίτητη ποιότητα. Αλλά έχει ήδη ξαναβρεί την απαραίτητη θέληση για να παλεύει, αφού αυτό πέρασε στα αποδυτήρια από τη νέα διοίκηση και μάλιστα τονίστηκε αρκετές φορές και με έντονο ύφος στους παίκτες αυτό ώστε να το εμπεδώσουν. Πέραν από τακτικές, συστήματα, μεταγραφές και όλα τα άλλα, για να κερδίζεις πρέπει να το πιστεύεις και να είσαι έτοιμος να ματώσεις για αυτό.
Τα όσα είδαμε στο ΓΣΠ, είναι δείγμα πως η Ανόρθωση είναι σε καλό δρόμο. Επόμενη στάση, Λεμεσός.
