Η φανέλα με τον αριθμό «10» χαρακτηρίζεται ως ιστορική ενώ συνηθίζεται ο ποδοσφαιριστής που την φοράει να είναι αυτός που ξεχωρίζει από το σύνολο. Αυτός με την υψηλή τεχνική κατάρτιση και αυτός που προωθεί τη τελική πάσα που μετατρέπεται σε γκολ.
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης αρέσκεται να χρησιμοποιεί έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή (έναν επιτελικό μέσο δηλαδή) στο σχεδιασμό της ομάδας, ο οποίος σηκώνει το βάρος των προσδοκιών του συλλόγου και αποτελεί βαρόμετρο στην απόδοση του συνόλου γενικότερα.
Στο ρόστερ των «γαλαζοκιτρίνων» εμπλέκονται δύο ποδοσφαιριστές οι οποίοι προσθέτουν στο παιχνίδι την ποιότητα και το ποδοσφαιρικό μυαλό. Στις καλές τους μέρες όχι μόνο μπορούν να κάνουν τη διαφορά αλλά και να διαμορφώσουν την εικόνα της ομάδας.
Αναφερόμαστε φυσικά στον Τομάς Ντε Βινσέντι και στον Γκάγιας Ζαχίντ τους οποίους η αξία είναι δεδομένη. Η περίπτωση του δεύτερου αποτελεί ένα ερωτηματικό καθώς ναι μεν ο Νορβηγός επέστρεψε στην Κύπρο από τον Παναθηναϊκό στον οποίο και έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει φέτος πρωταγωνιστικό ρόλο στο πλάνο του Εβρίτη τεχνικού, ωστόσο το μέλλον του είναι αβέβαιο.
Εάν ο Ζαχίντ παραμείνει στη ομάδα, ενδέχεται να δώσει λύσεις σε μία θέση την οποία ο ΑΠΟΕΛ «πονούσε» αφού ο Ντε Βινσέντι έδειχνε να χρειάζεται ανάσες αλλά και βοήθεια στα αγωνιστικά του καθήκοντα. Δεν τίθεται θέμα πως οι δυο τους διαθέτουν στοιχεία που καθορίζουν έναν αγώνα και κρίνουν αποτελέσματα όταν είναι στα καλά τους.
Η φιλοσοφία του Ουζουνίδη και η προτίμηση του σε ποδοσφαιριστές που σκέφτονται «γρήγορα» βάζουν τους δύο τους στη λίστα των εκλεκτών. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε αν ο Ζαχίντ θα παραμείνει…
Παναγιώτης Κουζάλης
