Ανδρέας Βιολάρης
Οι κυπριακές ομάδες επιδόθηκαν και πάλι στο αγαπημένο τους σπορ. Σε ένα μία ακόμη μεταγραφική περίοδο έτρεξαν να διορθώσουν τις λανθασμένες επιλογές του περασμένου καλοκαιριού φέρνοντας κάθε λογής ποδοσφαιριστές, με τις περισσότερες να πιάνουν το «πλαφόν» των τεσσάρων μεταγραφών. Υπήρξαν όμως και οι εξαιρέσεις.
Η Πάφος και ο Άρης επιβεβαίωσαν και σε αυτή την μεταγραφική περίοδο ότι έχουν αλλάξει επίπεδο. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και οργανωτικά-λειτουργικά. Και θα έπρεπε να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τις παραδοσιακά μεγάλες ομάδες του τόπου μας. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την ΑΕΚ. Αλλαγή τακτικής στο ΑΠΟΕΛ, ενώ οι υπόλοιποι μεγάλοι προσπαθούν να σώσουν ότι σώζεται.
ΑΡΗΣ: Η «ελαφρά ταξιαρχία» ουσιαστικά δεν ενισχύθηκε εν όψει του δεύτερου μισού της σεζόν. Τυπικά πήρε τον νεαρό ... υπό την μορφή επενδύσεις για το μέλλον. Από εκεί και πέρα δεν έγινε άλλη κίνηση, παρά το γεγονός ότι υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να το πράξει. Η συγκεκριμένη καταδεικνύει την εμπιστοσύνη που έχει στο ρόστερ του ο Σπιλεφσκι και ταυτόχρονα ενισχύει την άποψη ότι έγινε εξαιρετική δουλειά από τους αρμόδιους για θέματα προγραμματισμού το περασμένο καλοκαίρι.
ΠΑΦΟΣ: Εντελώς αντίθετη ήταν η τακτική της παρέας του Ντουμπόφ. Η παφιακή ομάδα έκανε επίδειξη δύναμης, ξοδεύοντας για πλάκα μερικά εκατομμύρια για να αγοράσει Μπρούνο και Ίβουσιτς, ενώ ενέγραψε και τον Ισπανό επιθετικό Χεφτέ Μπετανκόρ τον οποίο απέκτησε από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Ζητούμενο για τον Μπεργκ να αξιοποιήσει στο έπακρο το βάθος και την ποιότητα του ρόστερ που έχει στα χέρια του και η ομάδα του (κάτι που δεν πέτυχε μέχρι σήμερα) να αποκτήσει τη σταθερότητα και την συνέπεια του πρώτου α΄ γύρου.
ΑΕΚ: Τρεις κινήσεις έκανε και ο Τσάβι Ρόκα, με στόχο να βελτιώσει τις αδυναμίες στην επίθεση. Η ΑΕΚ να διαθέτει την 2η καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, η αλήθεια όμως είναι πως δεν πήρε αυτά περίμενε από τους τέσσερις επιθετικούς της (πέτυχαν μόλις τα 11 από τα 37 γκολ). Στοίχημα η περίπτωση Νίκολιτς. Δε γνωρίζω σε ποια κατάσταση βρίσκεται στα 35 του. Γνωρίζω όμως πως πρόκειται για ένα σπουδαίο στράικερ, με αξιοθαύμαστη συνέπεια στο σκοράρισμα. Στην επαγγελματική του καριέρα σημείωσε ακριβώς 300 γκολ (!), είχε σεζόν με 30άρια, ενώ την τελευταία 15ετία δεν τελείωσε ποτέ χρονιά με μονοψήφιο αριθμό τερμάτων! Αυτό το σερί κινδυνεύει να σπάσει στην τρέχουσα περίοδο, αφού ήρθε στην Κύπρο «άσφαιρος» από το σύντομο πέρασμά του στην 2η κατηγορία Τουρκίας.
ΑΠΟΕΛ: Οι δύο κινήσεις είναι οι λιγότερες που έκαναν οι γαλαζοκίτρινοι σε μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου τα τελευταία 8-9 χρόνια. Εκτιμώ πως αν οι οικονομικές συνθήκες ήταν διαφορετικές, θα βλέπαμε περισσότερες. Όχι πως δεν ξόδεψε αρκετά λεφτά. Προτίμησε να δώσει μεγαλύτερα συμβόλαια σε λιγότερους ποδοσφαιριστές. Μπεν και Μακέντα διαθέτουν ποιότητα, εμπειρία και θεωρητικά είναι δύο πολύ καλές προσθήκες. Απομένει να το επιβεβαιώσουν και στην πράξη. Μεγαλύτερο στοίχημα θεωρώ την περίπτωση Μακέντα. Ο Ιταλός δεν ήταν ποτέ σπουδαίος σκόρερ. Με εξαίρεση τις τρεις γεμάτες σεζόν στον ΠΑΟ (11, 14 και 10 γκολ αντίστοιχα σε όλες τις διοργανώσεις) κι άλλη μία στην Τσάμπιονσιπ (10 γκολ με Μπέρμιγχαμ το 2013/14), στο υπόλοιπο της καριέρας του σκόραρε κατά μέσο όρο μόλις 2.75 γκολ ανά σεζόν.
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Η χειμερινή ενίσχυση των πρωταθλητών δείχνει ξεκάθαρα την στροφή που έγινε στη μετά Κονναφή εποχή, ρίχνοντας δίκτυα και σε άλλες αγορές. Μετά το εμφαντικό ξεκίνημα με Ουάρντα, ακολούθησαν τρεις μεταγραφές με άρωμα... Σκανδιναβίας. Εκπολό και Χουσαίν μετακόμισαν Λεμεσό μετά από πολυετή παρουσία σε Σουηδία και Νορβηγία αντίστοιχα, ενώ και ο Ντόνιο αγωνίστηκε Δανία και Σουηδία στα πρώτα οχτώ χρόνια της καριέρας του.
ΑΕΛ - ΑΝΟΡΘΩΣΗ: Τις βάζω στην ίδια κατηγορία. Εμπιστοσύνη σε λάθος άτομα παρόμοια λάθη και πορεία, αλλαγές προπονητών, αθλητικών και τεχνικών διευθυντών, διοικητική κρίση, μουρμούρα. Αν μπορούσαν αν κάνουν... 14 μεταγραφές αντί για τέσσερις θα τις έκαναν. Το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό μπορούν να βελτιώσουν τις χτυπητές αδυναμίες που έχουν ΑΕΛ και Ανόρθωση οι νέες προσθήκες. Η απάντηση θα την δώσει ο χρόνος και το γήπεδο.
ΟΜΟΝΟΙΑ: Άφησα τελευταίο το «τριφύλλι». Θα μπορούσα να αφιερώσω ένα ολόκληρο άρθρο για πάρτη της. Ωστόσο, το έχω κάνει πολλές φορές τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και δεν θέλω να καταντήσω γραφικός. Οι πράξεις, τα γεγονότα, τα αποτελέσματα και ο βαθμολογικός πίνακας είναι εκεί και μιλάνε από μόνα τους. Κερασάκι στην τούρτα της αλλοπρόσαλλης τακτικής που ακολουθείται στα θέματα προγραμματισμού αποτέλεσε το «ξεγύμνωμα» στα άκρα της επίθεσης, με την πώληση του κορυφαίου της εξτρέμ και πρώτου σκόρερ και τη μη αντικατάστασή του! Ας μην μιλήσουμε για την περίπτωση Σράντι (ένα μήνα μετά την άφιξή του ακόμα αγνοείται) ή για την αμφιλεγόμενη μεταγραφή του Ουκρανού επιθετικού, Αρτέμ Μπεσεντίν. Αμφιλεγόμενη, όχι ως προς την ποδοσφαιρική του αξία, αλλά για όσα απαράδεκτα και καταδικαστέα συνόδευσαν την καριέρα του. Πρόκειται για πράξεις που είναι εύκολα προσβάσιμες και... δωρεάν για όλους μέσω διαδικτύου. Με ένα απλό «Google search», το οποίο μάλλον κάποιοι στην Ομόνοια θεωρούν περιττό εργαλείο. Και δεν είναι η πρώτη φορά...
