Στο Τσίρειο ο αγώνας έπρεπε να διακοπεί και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση. Από τη στιγμή που έπεσαν στο γήπεδο αντικείμενα που μπορούσαν να προκαλέσουν σωματική βλάβη σε όλους τους νόμιμα ευρισκόμενους στο γήπεδο δεν υπήρχε άλλη επιλογή από την οριστική διακοπή.
Το ball boy βρισκόταν νόμιμα στο γήπεδο. Αν όμως ο διαιτητής θέλησε να μην εξαντλήσει όλη την αυστηρότητα του και να κάνει χρήση της λογικής, όπως υπάρχουν τέτοιες οδηγίες και κατά την κρίση του θα έπρεπε να δώσει μία ακόμα ευκαιρία στον αγώνα, δεν δικαιολογείται να συνεχίσει να κάνει το ίδιο και στη δεύτερη περίπτωση, όταν σημειώθηκε εισβολή και σύγκρουση φιλάθλων στο γήπεδο και υπήρξε εκατέρωθεν ρίξιμο φωτοβολίδων στο γήπεδο.
Ο ισχυρισμός της Αστυνομίας ότι σε περίπτωση διακοπής του αγώνα θα εντείνονταν τα επεισόδια, δεν ήταν αναγκαίο να γίνει αποδεκτό από το διαιτητή, που πάντα έχει τον τελευταίο λόγο. Πολύ περισσότερο που είχε στο μεταξύ παρέλθει πολύς χρόνος και οι πλείστοι ποδοσφαιριστές έκαναν το ντουζ τους, θεωρώντας ότι ο αγώνας διακόπηκε οριστικά. Με τη συνέχιση του αγώνα δημιουργείται εξάλλου ένα ισχυρό προηγούμενο που θα καθιστά δύσκολή τη διακοπή ενός αγώνα στο μέλλον.
Μπορεί η διακοπή ενός αγώνα να μην είναι αυτοσκοπός και να εξαντλείται κάθε δυνατότητα συνέχισης του, όμως από την άλλη δεν πρέπει να παραβιάζονται οι κανόνες που προνοούν την ασφαλή διεξαγωγή του. Προχθές στο Τσίρειο τα πράγματα έφτασαν στα άκρα, έστω κι' αν στην πρώτη περίπτωση, το ball boy, που λόγω ηλικίας δεν θα έπρεπε να ήταν στο γήπεδο για την επαναφορά της μπάλας και επιπλέον υπάρχουν φωτογραφίες που το δείχνουν να προκαλεί με χυδαίες χειρονομίες την εξέδρα.
Το ρίξιμο κροτίδας και άλλων αντικειμένων εναντίον του ήταν επικίνδυνα γιά τη σωματική του ακεραιότητα. Στη δεύτερη περίπτωση τα πράγματα έφτασαν στα άκρα και τα ξεπερασαν ακόμα. Ο αγώνας έπρεπε να διακοπεί αφού το γήπεδο είχε πιά αδειάσει και η άποψη της Αστυνομίας γιά περισσότερα επεισόδια σε περίπτωση διακοπής, λογικά δεν ευσταθούσε πιά.
Μπορεί να υπάρχει ο δικαιολογημένος ισχυρισμός γιά τη χρησιμοποίηση δυό μέτρων και δυο σταθμών στον προχθεσινό αγώνα και στον αγώνα του Μαίου του 2014, όμως δεν μπορεί να μη γίνει δεκτό ότι τότε ορθά διακόπηκε ο αγώνας γιά αυτονόητους λόγους και πολύ περισσότερο που τραυματίστηκε με κροτίδα ποδοσφαιριστής. Δεν μπορεί να θεωρεί κάποιος ότι κακώς διακόπηκε το 2014 ο αγώνας και την ίδια στιγμή να θεωρεί ότι κακώς δεν διακόπηκε ο προχθεσινός.
Τότε η ΑΕΛ έπρεπε να μηδενιστεί και αντ’ αυτού, ανεξήγητα, λανθασμένα και πρωτοφανώς, η Δικαστική αποφάσισε την εξ υπαρχής διεξαγωγή του αγώνα σε ουδέτερο γήπεδο, κεκλεισμένων των θυρών. Μια απόφαση την οποία αναίρεσε στη συνέχεια το Εφετείο. Όσον αφορά το προχθεσινό παιχνίδι, αν διακοπτόταν στην πρώτη περίπτωση, θα μηδενιζόταν το ΑΠΟΕΛ, ενώ αν διακοπτόταν στη δεύτερη περίπτωση, θα μηδενίζονταν και οι δυό ομάδες.
Ανεξαρτήτως όλων αυτών, το κυπριακό ποδόσφαιρο γνώρισε μια ακόμα μαύρη μέρα. Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφτεί και λεχθεί για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα. Τίποτα δεν γίνεται προς την ορθή κατεύθυνση. Ως πότε όμως οι λεγόμενοι ανεγκέφαλοι θα είναι οι νικητές και θα διώχνουν τον κόσμο από τα στάδια; Μήπως είναι αήττητοι; Αν ναι, τότε αλλοίμονο μας! Πάντως σε άλλες χώρες φάνηκε ότι κάθε άλλο παρά αήττητοι είναι! Χρειάζονται επιτέλους αποτελεσματικά μέτρα! Πότε και ποιοί θα τα πάρουν;
