«Γιά ανάρτηση πανό ακατάλληλο γιά αθλητικές εκδηλώσεις κατά παράβαση του άρθρου 10.2 ε των Πειθαρχικών Κανονισμών της ΚΟΠ.
Απόφαση: Πρόστιμο.»
Αυτή ήταν η απόφαση του Αθλητικού Δικαστή γιά το πανό γιά το Πολυτεχνείο που αναρτήθηκε στο νότιο πέταλο και τη σημαία που αναρτήθηκε στο βόρειο πέταλο, στο τελευταίο ντέρμπι
Ομόνοια-ΑΠΟΕΛ. Γιά τις δυό αυτές περιπτώσεις, ούτε το συμβούλιο της Ομόνοιας, ούτε αυτο του ΑΠΟΕΛ έκριναν σκόπιμο, ως ώφειλαν, να εκδώσουν μιά απολογητική προς τον ελληνικό λαό ανακοίνωση. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ σε ανάλογες περιπτώσεις «αναρτησης πανό ακατάλληλων γιά αθλητικές εκδηλώσεις».Τα συμβούλια των ομάδων προσπαθούν μερικές φορές να περιορίσουν την ανάρτηση τέτοιων πανό που φέρνουν βαριά πρόστιμα, πλην όμως μάταια.
Δυστυχώς ο ακροδεξιός φασισμός από τη μιά και ο ακροαρίστερός φασισμός από την άλλη, παραμένουν γιά χρόνια αήττητοι, αφού η πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου μας ακόμα καλά κρατεί και εκδηλώνεται με πολλούς και διάφορους τρόπους μέσα και έξω από τα γήπεδα. Δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι υπήρξε τα τελευταία χρόνια μιά άμβλυνση του προβλήματος της πολιτικοποίησης στο κυπριακό ποδόσφαιρο, αλλά κάτι τέτοιο αποδείχτηκε μιά πλάνη. Σε όλα τα επίπεδα, οπαδικά, παραγοντικά και δημοσιογραφικά, ζει και βασιλεύει.
Οι δεξιοί σκέπτονται και ενεργούν δεξιά και οι αριστεροί αριστερά. Προσωπικά έχω γράψει πολλά άρθρα γιά το βαθύ πρόβλημα της διχοτόμησης του ποδοσφαίρου μας και έχω επισημάνει ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά την ανάγκη απαλλαγής μας από τη μάστιγα αυτή που συνεχώς ταλαιπωρεί και δηλητηριάζει το ποδόσφαιρο μας εδώ και πολλές δεκαετίες, ακόμα και τις δυό τελευταίες που υποτίθεται πως έχουμε επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Οι δυό τελευταίες περιπτώσεις στο αιώνια πολιτικά διχασμένο ντέρμπι, επιβεβαιώνουν ότι το πρόβλημα είναι ζωντανό και ότι ελάχιστες ελπίδες και προοπτικές αφήνουν γιά την απαλλαγή μας απ'αυτή την ιδιομορφία. Το ποδόσφαιρο μας έχει ίσως το μοναδικό...προνόμιο σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο. Υπάρχει ελπίδα; Προσωπικά πιστεύω πως όχι. Το πρόβλημα έχει βαθιές ρίζες. Πολύ βαθιές!
