Χρήστος Ζαβός
Εκατό τοις εκατό μέτρια ήταν η διαιτησία, όπως είναι οι πλείστες των κυπρίων διαιτητών. Αν είναι να μιλήσουμε για τις φάσεις, ο καθένας έχει άποψη. Δίνεται ή όχι το χέρι του Ασάντε στην φάση του γκολ, αποβάλλεται ή δεν αποβάλλεται ο Σαρφό στην φάση που πατά τον αντίπαλο του, ήταν δεν ήταν τέσσερα λεπτά οι καθυστερήσεις και πάει λέγοντας.
Άμα με ρωτάς, το μεγάλο λάθος δεν το έκανε, ούτε και δικαιολογεί τούτο το ξέσπασμα του ΑΠΟΕΛ. Δεν είναι όμως μήτε η πρώτη φορά που βλέπουμε ομάδα να ξεσπά, μήτε η τελευταία. Είναι αλήθεια ότι άμα φωνάζει ο ΑΠΟΕΛ, γίνεται μεγαλύτερος ντόρος και είναι λογικό. Όσο πιο μεγάλο είναι το θηρίο, άλλο τόσο μεγαλύτερη είναι και η κραυγή του.
Δεν χρειάζεται να είσαι Αποελίστας για να καταλάβεις ότι οι πρωτευουσιάνοι ωρύονται, έχοντας μεταξύ άλλων στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους την ΑΕΚ.
Περισσότερα λεπτά καθυστερήσεων έπρεπε να βάλει, δεν υπήρξε κανά πέναλτι στην τελευταία φάση του ματς, που φώναζε ο Μιλόγιεβιτς, σωστά δεν απέβαλε τον Σαρφό αφού δεν είναι επιτηδευμένο το πάτημα του και σωστά κατακυρώθηκε το γκολ της Δόξας. Εσύ μπορεί να πεις, να γράψεις, να βρίσεις και να απειλήσεις τον όποιο θέλεις.
Το point, που λέμε στα κυπριακά, δεν είναι η διαιτησία του Μενελάου ή του κάθε Μενελάου, αλλά η γενικότερα η στάση του ΑΠΟΕΛ. Η οποία στάση μοιάζει μεν υπερβολική σε σχέση με αυτά που συνέβησαν στον αγώνα με την Δόξα, έχει όμως βαθύτερα αίτια που σχετίζονται εννοείται με το ποιος θα κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Δεν χρειάζεται να είσαι Αποελίστας για να καταλάβεις ότι οι πρωτευουσιάνοι ωρύονται, έχοντας μεταξύ άλλων στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους την ΑΕΚ.
Μια εκ των δύο βασικών ανταγωνιστών τους, πολύ πιο μπασμένη στα κέντρα αποφάσεων, πιο έμπειρη από τις διοικήσεις της Πάφου ή του Άρη και στην τελική ομάδα που μοιάζει οχυρωμένη πάνω στα θέματα διαιτησίας. Δεν λέω ότι ευνοείται, μα εκατό τοις εκατό, δεν διώκεται.
Και στην Κύπρο, ποτέ ή σπάνια ομάδα κατέκτησε τον τίτλο και την ίδια ώρα διωκόταν από τις «κλίκες» μιας και τις επανάφερε σήμερα ο Καραβίδας ή το βαθύ κράτος του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Ο ΑΠΟΕΛ με τις φωνές του, χτυπά καμπανάκι ενόψει της συνέχειας, θέλοντας έτσι να διαφοροποιήσει τα δεδομένα. Επί τούτου, δεν είναι τυχαίο που τα βάζει ευθέως με τον Μάζιτς, κουνώντας ταυτόχρονα το δάκτυλο στον Κούμα. Από τον τελευταίο ζητούν ν’ αναλάβει τις ευθύνες του, ότι και να σημαίνει αυτό, ενώ άρουν την εμπιστοσύνη από τον αρχί- διαιτητή, ξεκαθαρίζοντας ότι οι τακτικές του δεν περνάνε στον ΑΠΟΕΛ.
Με επίμαχο σημείο τον διαιτητή Μενέλαο Αντωνίου, οι του ΑΠΟΕΛ ξεκαθαρίζουν ότι δεν θα τον ξανά δεχθούν σε αγώνα της ομάδας, πηγαίνοντας κόντρα στην τακτική του Μάζιτς που ορίζει διαιτητές στις ομάδες που φωνάζουν. Αυτό που ξαφνιάζει στην ανακοίνωση των γαλαζοκιτρίνων είναι ότι δεν ζητούν ξεκάθαρα την κάθοδο των ξένων διαιτητών στην Β’ φάση.
Ναι μεν επισημάνουν την αδυναμία των κυπρίων, όντως αναγνωρίζουν την ανωτερότητα των ξένων, μα ξεκάθαρο αίτημα τους δεν αναγράφεται στην τελευταία ανακοίνωση.
Ενδεχομένως να εννοείται, μα δύο αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου, κανείς αρμόδιος δεν αναφέρθηκε με σαφή τρόπο για το πώς θα πορευτούμε στην Β’ φάση. Ο ΑΠΟΕΛ όπως και οι υπόλοιπες τρεις διεκδικήτριες οφείλουν να πάρουν ξεκάθαρη θέση για το διαιτητικό στάτους της Β’ φάσης.
Στο τοξικό αυτό σκηνικό, της σύγκρουσης, των κατηγοριών, για το ποιος ευνοείται και ποιος όχι, κανείς μα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η κάθοδος των ξένων διαιτητών στα παιγνίδια της Β’ φάσης είναι μονόδρομος.
Όπως συνέβηκε στα τελευταία δύο πρωταθλήματα, έτσι και φέτος με τις τέσσερις ομάδες να μπαίνουν φουριόζες στην τελική ευθεία, οτιδήποτε άλλο πέραν από τους ξένους διαιτητές, θα ισούται με έγκλημα κατά του αθλήματος… και της ψυχή μας!!!
