Χρήστος Ζαβός
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν προ μηνών και εγκρίθηκαν μόλις πρόσφατα από το Υπουργικό Συμβούλιο, μοιάζουν με ενέργειες και προσεγγίσεις άλλων εποχών, που καμία λύση δεν έδωσαν ούτε τότε που θεσπίστηκαν, ούτε και πιθανόν θα προσφέρουν στη σύγχρονη εποχή που οι απαιτήσεις είναι παντελώς καινούργιες και διαφορετικές.
Πέραν κάποιων «εφέ», όπως το νάρκοτεστ, το άλκοτεστ και το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, ο πυρήνας των μ΄έτρων παραμένει παλιομοδίτικος, αναβιώνει ή και μιμείται λογικές παλιών εποχών.
Πέραν κάποιων «εφέ», όπως το νάρκοτεστ, το άλκοτεστ και το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, ο πυρήνας των μ΄έτρων παραμένει παλιομοδίτικος, αναβιώνει ή και μιμείται λογικές παλιών εποχών.
Στο σύνολο τους, τα μέτρα είναι κατασταλτικά, με κύριο άξονα όπως δημόσια ομολογεί η Υπουργός Δικαιοσύνης, την ενδυνάμωση της παρουσίας της αστυνομίας στους αθλητικούς χώρους.
Δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη η κυρίαρχη αντίληψη στην Ευρώπη που έχει ως κύριο στόχο την απαλλαγή της αστυνομίας από την φύλαξη αθλητικών χώρων, ούτε και η δεδομένη αδυναμία της κυπριακής αστυνομίας ν’ ανταποκριθεί στο έργο της.
Η κατασταλτική προσέγγιση και η υπερεξουσία που παραχωρείται στις διωκτικές αρχές, αποτελούν βασικό συστατικό μιας αποτυχημένης συνταγής που διατηρεί χρόνια το Κράτος μ’ αποτέλεσμα η βία στους αθλητικούς χώρους και κατ’ επέκταση στην κοινωνία ολοένα και να μεγεθύνεται λαμβάνοντας διαστάσεις ασύμμετρης απειλής.
Η παρούσα Κυβέρνηση δεν διαφοροποιείται σε σχέση με τις προηγούμενες, παραμένει κολλημένη σε τακτικές άλλων εποχών και δεν καταθέτει επί της ουσίας κάτι το καινούργιο, στην ήδη αποτυχημένη προσπάθεια που κάνει η Πολιτεία εδώ και δεκαετίες.
Είναι δε, άκομψο, έως και πολιτικά δειλό, να εξαγγέλλονται μέτρα κατά της Βίας από το Κράτος και να μην υπάρχει ίχνος παραδοχής για το φιάσκο που λέγεται «Κάρτα Φιλάθλου» και το πλαίσιο νόμου «Περί της πρόληψης και της καταστολής της βίας στους αθλητικούς χώρους».
Πέραν της μη παραδοχής, η εξαγγελία των μέτρων κατά της βίας, ως όφειλε, απαλλάσσει τα σωματεία ή τις ποδοσφαιρικές εταιρείες από τις δεδομένες ευθύνες που τους αναλογούν, ενώ αφαιρεί από το διάλογο για την εξεύρεση λύσης, τα οργανωμένα σύνολα οπαδών που επίσης τους αναλογεί μεγάλο έως και τεράστιο κομμάτι για το συμβαίνει εντός και εκτός γηπέδων.
Επιπλέον στις νέες εξαγγελίες, απουσιάζει για μια ακόμη φορά η απροθυμία της Πολιτείας ν’ αναζητήσει βοήθειες από τον διεθνή παράγοντα, υπό τη μορφή καθοδήγησης ή και συμβουλευτικού ρόλου.
Ο επαρχιωτισμός, η εσωστρέφεια, η επανάληψη τακτικών και η «κολλημένη» αντίληψη του Κράτους, υπερτερούν κατά πολύ της όποιας εκσυγχρονιστικής διάθεσης και την εμπλοκή νέων παραγόντων που διαθέτουν σύγχρονη αντίληψη, την πείρα και την τεχνογνωσία για να καταπολεμηθεί η βία.
Με την ελπίδα και την ευχή να αυτοδιαψευστούμε στο μέλλον, τα μέτρα Κουκκίδου, μοιάζουν βγαλμένα από άλλες εποχές. Παλιομοδίτικα.
Δυστυχώς, δεν χρειάστηκε να απολογηθούμε για την στάση που διατηρήσαμε έναντι της «Κάρτας Φιλάθλου», τότε, όταν ελάχιστοι ευθύς εξ αρχής αναφερθήκαμε για το ανέφικτο και αναποτελεσματικό μέτρο που τόσο ταλαιπώρησε και εξακολουθεί να ταλαιπωρεί την κυπριακή κοινωνία.
