Χρήστος Ζαβός
Ούτε και ο Παπασταύρου να χορηγούσε τέτοια δημοσκόπηση. Τέτοια ηδονή, τέτοια προσήλωση στα αποτελέσματα της έρευνας… ούτε παραγγελιά να ήταν από το Πανεπιστήμιο. Γιατί δεν είναι μόνο ότι αποκαταστάθηκε η τάξη στο μυαλό των Ομονοιατών και όχι μόνο … είναι ότι και ο αντίπαλος καταποντίστηκε.
Επί τούτου, δεν είμαι σίγουρος για το ποιο προκαλεί περισσότερη χαρά στον Ομονοιάτη. Τ’ ότι η ομάδα είναι η πιο δημοφιλής και με τη βούλα ή ότι ο ΑΠΟΕΛ έχασε μετά από κάποια χρόνια τεράστιο ποσοστό από τη δυναμική του;
Το «κινέζοι» είναι μακράν μια από τις πιο εύστοχες περιγραφές που δόθηκαν στην «οπαδό-γεωγραφία» του νησιού., Δεν είναι να αμφισβητείς τον όγκο των οπαδών της Ομόνοιας...
Όπως και να έχει, η έρευνα μοιάζει με παραγγελιά, απ’ αυτές που κάνει ο πελάτης για να ολοκληρώσει την διασκέδαση του. Πρόσθεσε κιόλας ότι οι «αποστάτες» ή οι «προτεστάντες» της 29ης Μαΐου, δεν εμφανίστηκαν καν στο ταμπλό των ομάδων με οπαδούς και σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται να επηρέασαν την μαζικότητα των φιλάθλων της «ορθόδοξης» Ομόνοιας. Μιλάμε για την απόλυτη ηδονή… μέχρι και επίσημη ανακοίνωση βγήκε επί του θέματος.
Να σου πω την αλήθεια μου, όπως και με τις προηγούμενες έρευνες έτσι και με την τελευταία δεν είχα ποτέ την αμφιβολία ότι οι Ομονοιάτες είναι και οι περισσότεροι στο νησί. Παιδί που μεγάλωσε στο νησί την δεκαετία του 80’ μέχρι τα μέση της δεκαετίας του 90’ και έναν, έναν να μου τους μετράς μπροστά μου, δύσκολα θα πιστέψω ότι άλλη ομάδα είναι περισσότεροι από τους «κινέζους».
Δεν είναι για να το αναλύσουμε στην παρούσα φάση, αλλά πολιτικό-κομματικοί λόγοι και γενικώς το κοινωνικό γίγνεσθαι του νησιού έχουν καθιερώσει την Ομόνοια ως την πιο δημοφιλή ομάδα. Μαζί και οι μεγάλες ομάδες που διατήρησε την δεκαετία του 70’ και 80’ όταν ο ένας στους τρεις οπαδούς στην Κύπρο, φόραγε πράσινο κασκόλ γουστάροντας να βλέπει το επιθετικό ποδόσφαιρο του Άρσοφ και των παικταράδων του. . Το ίδιο λίγο πολύ ίσχυσε και με την Ανόρθωση του Μιτόσεβιτς στα τέλη της δεκαετίας του 90’ αλλά και με τον ΑΠΟΕΛ του Γιοβάνοβιτς και των ευρωπαϊκών επιτυχιών τον 21ο αιώνα.
Όπως και να έχει, δεν είναι να αμφισβητείς τον όγκο των οπαδών της Ομόνοιας, η βάση των οποίων ξεκινά από τον Πύργο Τυλληρίας και διακτινίζεται μέχρι το Ριζοκάρπασο και από τον Κορμακίτη μέχρι την Λάρνακα, την Κερύνεια και τη Λεμεσό, ΄έχοντας ως πυρήνα την Λευκωσία. Εξ’ ου και το «κινέζοι» που είναι μακράν μια από τις πιο εύστοχες περιγραφές που δόθηκαν στην «οπαδό-γεωγραφία» του νησιού.
Είναι μάλιστα τόσοι, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια δική τους μικρή πολιτεία. Με συγκεντρωτική ενημέρωση και με τους οπαδούς ως επι το πλείστον να ακολουθούν με προσήλωση τα θέλω της διοίκησης. Επί τούτου, δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι των «κινέζων», επικροτούν, χαίρονται,, ηδονίζονται για το γεγονός ότι δεν υπάρχουν διαρροές στο μεταγραφικό ρεπορτάζ, συγχαίροντας τους αρμόδιους για την μυστικότητα των κινήσεων τους, που προστατεύει την ομάδα από εχθρούς και εξωγενείς κινδύνους.
Επιλέγουν και προτιμούν το ρεπορτάζ να μοιάζει με απονευρωμένο δόντι, που δεν διαθέτει κανένα αισθητήριο όργανο. Περιμένουν ευλαβικά τον πέμπτο ποδοσφαιριστή, τ’ όνομα του οποίου θα φύγει από τον Σίμο Ταραπουλούζη και τον Δημήτρη Γρηγόρη για να πάει στον Ανδρέα Δημητρίου και από κει στην επίσημη ιστοσελίδα.
Λαός είναι αυτός και έχει και τα κουσούρια του.
