Χρήστος Ζαβός
Δεν πέρασε πολλής καιρός από τότε που υπήρξε δημόσια ομολογία του εκπροσώπου τύπου του Απόλλωνα (δες εδώ) σχετικά με την ύπαρξη μηχανισμών που αποτελούνται από «δημοσιογράφους» και μόλις πριν κάποιες μέρες γίναμε μάρτυρες ενός ακόμη επεισοδίου που σχετίζεται με την προσπάθεια επιβολής των εκπροσώπων τύπου στους δημοσιογράφους.
Με περίσσιο θράσος και με την ιδιότητα να υποθέσω του πρώην δημοσιογράφου, ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΠΟΕΛ προσπάθησε να παρέμβει στο περιεχόμενο της ερώτησης που έθεσε ο δημοσιογράφος προς τον προπονητή της ομάδας, ισχυριζόμενος λίγο, πολύ ότι ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από τη διαδικτυακή κουβέντα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, δεν μπορούν να τίθενται σε συνέντευξη τύπου (!!).
Έτσι όπως πάει το πράγμα, με την ύπαρξη «μηχανισμών», την αξιολόγηση σωστών ή λανθασμένων ερωτήσεων, θα σηκώνουμε χέρι όπως τα πρωτάκια στο σχολείο για να θέτουμε ερωτήματα.
Προσπερνώντας την ορθότητα ή όχι του επιχειρήματος που τέθηκε εκ μέρους του εκπροσώπου τύπου νιώθω ως επαγγελματίας την ανάγκη να καταθέσω ότι καμία δημοσιογραφική ερώτηση δεν θεωρείται κακή, εκτός και εάν και εφόσον προσβάλει ή εισχωρεί σε προσωπικές πτυχές του ερωτώμενου.
Και με τα λίγα που κατανοώ, το να ρωτά ο ρεπόρτερ του ΑΠΟΕΛ τον προπονητή της ομάδας, τι ακριβώς ισχύει στην περίπτωση του καλύτερου ίσως παίκτη του πρωταθλήματος δεν μπορεί να είναι μήτε προσβλητικό, μήτε άστοχο ούτε και άσχετο με το αντικείμενο της δουλειάς του.
Πάμε μια ακόμη για να το εμπεδώσουμε. Είναι ρεπόρτερ του ΑΠΟΕΛ και ρωτά τον προπονητή του ΑΠΟΕΛ ποιοι ακριβώς είναι οι λόγοι που δεν αγωνίζεται ο καλύτερος παίκτης του ΑΠΟΕΛ. Και ναι, ο δημοσιογράφος αναφέρθηκε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ούτε κανά πάπυρο που ξεθάφτηκε στην Αίγυπτο επικαλέστηκε, ούτε τηλεγράφημα άγνωστου αποστολέα, ούτε σήματα Μορς από βουνοκορφές του Τρόοδους, ούτε περιστέρι σταλμένο από ξένη χώρα, τη Γκάνα εν προκειμένω μιας και μιλάμε για τον Σαρφό.
Επιπλέον ξενίζει η στάση του εκπροσώπου τύπου σχετικά με την επιλεκτική ευαισθησία που εκφράζει όσον αφορά το επίπεδο της δημοσιογραφίας και την ποιότητα των ερωτήσεων που υποβάλλονται.
Θα ήταν πιο φρόνιμο και πολύ πιο ωφέλιμο για το σινάφι μας, μιας και το ζει από άλλο μετερίζι, αυτό του εκπροσώπου τύπου, να τοποθετηθεί για τυχόν δημοσιογράφους που θέτουν ερωτήματα σε τρίτους υποκινούμενοι από εκπροσώπους τύπου. Ή κατά πόσο έχει αντιληφθεί τη στενή συνεργασία εκπροσώπων τύπου με σάιτ και «δημοσιογράφους» που εκτελούν διαταγές. Ή κατά πόσο τα γραφεία τύπου προσπαθούν να ελέγξουν την ενημέρωση, επιβάλλοντας την δική τους ατζέντα καταπατώντας ταυτόχρονα κάθε κανόνα της ελευθεροτυπίας. Ή πόσο ανεκτά είναι τα γραφεία τύπου στο αναφαίρετο δικαίωμα του δημοσιογράφου να ασκεί κριτική. Ή την ύπαρξη ψεύτικων προφίλ στα ΜΚΔ που προωθούν ή υπερασπίζονται συμφέροντα ομάδων ή και προσώπων που εργάζονται σε ομάδες.
Και στην τελική εάν όντως έχει πέσει στην αντίληψη του, η ύπαρξη «μηχανισμών» αποτελούμενους από «δημοσιογράφους», όπως ομολόγησε ο συνάδελφος του στον Απόλλωνα.
Και αν όντως υπάρχουν και γνωρίζει, τότε ας βοηθήσει και ο ίδιος και οι συνάδελφοι του να να ξηλωθούν και να μπορέσει ο χώρος ν’ αναπνεύσει σ’ ένα περιβάλλον όπου η ελευθερία έκφρασης είναι δεδομένη και αυτονόητη.
Γιατί έτσι όπως πάει το πράγμα, με την ύπαρξη «μηχανισμών» , την αξιολόγηση σωστών ή λανθασμένων ερωτήσεων, θα σηκώνουμε χέρι όπως τα πρωτάκια στο σχολείο για να θέτουμε ερωτήματα.
Και αν ο δημοσιογράφος ανήκει στο «μηχανισμό» της ομάδας έχει καλώς. Αν όχι όμως; Υποθέτω θα τραβιούνται αυτιά ή κάποιοι θα ειδοποιούνται ότι είναι κακό παιδί και πρέπει η τιμωρία του να είναι μεγαλύτερη.
