Χρήστος Ζαβός
Το χει γενικώς ως ομάδα η ΑΕΛ. Όπως κάτι τύποι ανθρώπων που δεν μπορούν ή δεν έχουν την σταθερότητα στη ζωή τους. Πες το ασυμβίβαστοι, πες το ότι είναι κάποιος δαίμονας μέσα τους που δεν τους αφήνει ν’ αγιάσουν. Από τέτοιους είναι γεμάτη η ζωή μας… που να πάρει η ευχή.
Κάπως έτσι είναι η ΑΕΛ γενικώς, πόσο μάλλον δε η φετινή. Έχει περάσει από πολλές διακυμάνσεις κατά τη τρέχουσα σεζόν. Θυμάμαι στις 21 Αυγούστου, μια μέρα μετά το ματς πρεμιέρας με τον Άρη γράφαμε σε τούτη τη στήλη για το «πείραμα» το οποίο δημιούργησε η διοίκηση με τη βοήθεια του τότε προπονητή Μπρούνο Μπαλνταζάρ.
Ομολογώ ότι δεν αποδείχθηκε και πολύ πετυχημένο αφού πολλοί από τους παίκτες που ήρθαν το καλοκαίρι που είχαν μάλιστα πολλές ομοιότητες μεταξύ τους, δεν έπεισαν. Κάποιοι έφυγαν ως αποτυχημένοι (Αλνταίρ, Ρεζέντε), ο Λεόντσο έφυγε για λόγους μεταγραφικούς, ο Τεϊσέιρα δεν καθιερώθηκε, ο Φιντέλις δεν έπεισε ακόμη… μόνο ο Λεάντρο κατά καιρούς πρωταγωνίστησε σε κάποια από τα παιγνίδια.
Πρόσεξε όμως. Δεν μιλάμε για επιστήμη. Για ποδόσφαιρο μιλάμε συνεπώς τα δεδομένα μετατρέπονται σε γρήγορο χρόνο. Όπως η ίδια η ζωή, έτσι και στο άθλημα τα πράγματα αλλάζουν και έχεις συνεχώς νέα εμπόδια να αντιμετωπίσεις.
Όπως και να χει, γενικώς η φετινή ΑΕΛ τίθεται ενώπιον πολλών τεστ. Αρχικά ήταν η Ευρώπη, αργότερα η έναρξη του πρωταθλήματος, πως θα δέσει η ομάδα, πότε θα κερδίσει ντέρμπι, πως θα μπουν οι τέσσερις καινούργιοι του χειμώνα, πως θα τη βοηθήσουν στα πλέι οφ… και τώρα Ντούσαν Κερκέζ.
Πάλι άλλο πράγμα. Άλλη κατάσταση. Και ενώ μπήκε φουριόζος ο Ντούσαν, δεν μπορεί και πάλι να κριθεί ως ομάδα αφού η Ομόνοια ούτε και για κριτήριο δεν προσφέρεται. Άρα, ξανά μανά τεστ.
Και ενδιαφέρον μάλιστα. Απ’ όλες τις απόψεις. Είναι ντέρμπι, είναι η Ανόρθωση πολύ καλή ομάδα και πλέον έχει βαθμολογικό ενδιαφέρον. Γιατί άμα ο Άης Νικόλας βοηθήσει και πάρεις νίκη… ξανά μανά θα μιλάμε για άλλα πράγματα. Τρελαίνεσαι… άλλα όλοι το ξέρουν ότι άμα ασχολείσαι μ’ αυτή την ομάδα, μοιάζεις με τον Προμηθέα που του τρώνε τα συκώτια καθημερινώς.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε, πως θα παίξουν απέναντι στους παίκτες του Λέβι που δεν είναι όπως τους παίκτες του Πέτεφ. Πάντως ομολογώ ότι στον αγώνα με την Ομόνοια, να μεν δεν είναι το απόλυτο κριτήριο, υπήρξαν διάφορες αλλαγές. Και μάλλον σημαντικές.
Κατ’ αρχήν η ομάδα ήταν πειθαρχημένη. Κάτι που δεν ίσχυε σε πολλά παιγνίδια φέτος. Λίγο να δεις τον Αϊρόσα ή τον Σοάρες θα καταλάβεις ότι οι οδηγίες του νέου προπονητή έπιασαν τόπο. Και προσηλωμένοι στην τακτική και συμπεριφορά επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Δεν ξέρω τι γινόταν επί Μπαλνταζάρ, αλλά μου φαίνεται ότι κάποιοι εκ των ποδοσφαιριστών του είχαν πάρει τον αέρα.
Τακτικά άμα το δεις, επιτέλους η ομάδα έπαιξε με επιτελικό χαφ. Κάτι που προκαλούσε αλλεργία στο ομορφόπαιδο από την Πορτογαλία. Παίκτη που να πατά περιοχή από τον άξονα, που θα μοιράζει παιγνίδι, που θ’ αλλάξει ρόλο με τους εξτρέμ, που θα βγει ως κρυφός επιθετικός, δεν είδαμε σε ολόκληρο πρωτάθλημα. Το είδαμε όμως με την Ομόνοια. Και όχι μόνο τον είδαμε αλλά δεν υπάρχει κάποιος που να μην αναρωτήθηκε κατά πόσο ο Καμπιονέτα είναι παικτούρα.
Φυσικά και δεν μπορεί κανείς να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα αλλά ένα ψιλό show το έκανε η μούρη από την Βραζιλία. Και το γκολ του, μη νομίζεις δεν μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε. Βάλε ας πούμε τον Φιντέλις να σου τελειώσει τη φάση όπως τον Βραζιλιάνο και άμα το πετύχει, να πάω εκκλησία μετά από τριάντα χρόνια.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε, πως θα αντιδράσει η άμυνα απέναντι στους Βαρωσιώτες. Γιατί είναι δεδομένο ότι θα δεχθεί πολλή περισσότερη πίεση παρά από την Ομόνοια. Θα μπορέσει ο Ντούσαν να στήσει ή να ξανά-διορθώσει τον μηχανισμό;
Έχει εν ολίγοις πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να δει κανείς. Ξανά μανά η ΑΕΛ έχει ζουμί. Δεν ξέρω ως πότε θα ισχύει, άμα όμως γίνει κάτι καλό το Σάββατο… τότε ξανά μανά όλα αλλάζουν. Μα όλα…
