Χρήστος Ζαβός
Πως είναι τα παιδιά ζωηρά, μη συγκεντρωμένα, ίσως και κουρασμένα καμιά φορά… κάποιος πρέπει να επιβληθεί. Συνήθως ενήλικας ή «μεγάλος». Ε… κάτι τέτοιο έγινε.
Σ’ ένα παιγνίδι που η ομάδα ήταν νωθρή, κουρασμένη απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που στόχο είχε να μην δεχθεί γκολ, παρενέβη ο «μεγάλος». Και τέτοιους όχι μόνο ο Απόλλωνας, το κυπριακό ποδόσφαιρο γενικότερα δεν έχει και πολλούς. Άντε κανά δύο.
Έκοψε το γόρδιο δεσμό με τον τρόπο που γνωρίζει καλύτερα. Παίρνει το όπλο, οπλίζει και πυροβολεί. Και άντε τώρα να το πιάσει ο κάθε πορτιέρο. Με την μπάλα γεμάτη από φάλτσα και με τέτοια ταχύτητα, ο Spiderman να είναι κάτω από το γκολ ποστ, θα δει το τόπι μέσα στα δίχτυα του.
Με λίγα λόγια, το γκολ του «μεγάλου» θα ήταν το σημείο αναφοράς του παιγνιδιού με τον Άρη… έλα όμως που δεν ήταν γιατί επέστρεψε ο Φώτης. Ένας άλλος «μεγάλος».
Δεν υπάρχει άλλος παίκτης τόσο συνυφασμένος με την ομάδα του. Τον βλέπεις και σου θυμίζει ότι έχει να κάνει με τον Απόλλωνα. Από τη Γλάδστωνος μέχρι το Κολόσσι, ο Παπουλής είναι το πρόσωπο του Απόλλωνα.
Μπήκε μέσα ο αθεόφοβος και λες και δεν έλειπε ποτέ. Ιδιαίτερα στο Α ημίχρονο ήταν θετικός ενώ παρουσίασε όλο το ρεπερτόριο που διαθέτει σαν παίκτης. Εκείνο το πλασέ από το ύψος της κορυφής, το σλάλομ με τη μπάλα στα πόδια ακόμη εκείνη τη χαρακτηριστική περιστροφή γύρω από τον εαυτό του με σκοπό να σκοράρει από τα τρία μέτρα.
Σπουδαία προσθήκη. Και δεν είναι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι, ο Ελλαδίτης είναι προσωπικότητα. Είναι απ’ αυτούς που βοηθάνε και πέραν του αγωνιστικού. Έγραφα παλαιότερα ότι ο Απόλλωνας φέτος δεν έχει παίκτη που θα παρενοχλήσει τον διαιτητή. Τώρα πια έχει… είναι ο Παπουλής και θα παίξει μέσα στο ΓΣΠ τον ΑΠΟΕΛ. Άμα είχε και τον Γκιέ δίπλα του, θα σου θύμιζε ωραίες αναμνήσεις από τη Λευκωσία.
Τώρα που θυμήθηκα τον Ιβοριανό, δυστυχώς επιβεβαιώνεται αυτό που γράψαμε εδώ και μήνες και έχει να κάνει με την αδυναμία της ομάδας στην κορυφή της επίθεσης. Δεν ξέρω, ούτε και κανείς άλλος, τι θα κάνει ο Ζελάγια αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει άτομο που βλέπει ποδόσφαιρο και θα τον πει «killer». Εκτός και αν είσαι ο μάνατζερ του.
Και με τον Μάγκλιτσα να είναι εκτός γκολ, έχω την άποψη ότι η ομάδα δεν έχει προς το παρόν το άτομο που θα κάνει το «εύκολο» γκολ. Ξέρεις αυτό που λέμε μ’ ένα άγγιγμα και η μπάλα να πηγαίνει μέσα στο πλεκτό.
Υποθετικά μιλώντας άμα είχε ένα τέτοιο παίκτη, δεν θα χρειαζόταν να παρέμβει ο «μεγάλος», ούτε με τον Ολυμπιακό θα ερχόσουν ισοπαλία, ούτε και στο Α ημίχρονο με την ΑΕΛ θα έμενες στο ένα γκολ.
Μην παρεξηγηθούμε, δεν εννοώ ότι η ομάδα έχει επιθετικό πρόβλημα, αντιθέτως, αλλά τον «killer» εντός της περιοχής προς το παρόν δεν τον έχει. Εκτός και αν πάρει τα πάνω του ο Αργεντινός ή ο Κροάτης ή ακόμη και ο Σκέμπρι που θεωρητικά ανήκει στην τριπλέτα των φορ.
Για τον αγώνα συνολικότερα, σε κάποιες περιπτώσεις μύριζε γκέλα, αλλά είπαμε και πιο πάνω μίλησε ο «μεγάλος». Λογικά είναι όλα αυτά, οι παίκτες δεν είναι μηχανές, άμα παίρνεις τέτοια τρίποντα πρέπει να είσαι ευτυχισμένος. Μην πέσεις κιόλας να τους «φας ζωντανούς».
Τώρα που είπα για φαγητό με ζωντανή ανθρώπινη σάρκα… έχεις πια τον ΑΠΟΕΛ. Η πίεση είναι πάνω τους νοουμένου ότι οι παίκτες είναι υπό απειλή για να γίνουν ένα υπέροχο γεύμα από «κανίβαλους». Έχεις και αυτή την ωραία παράδοση που έχτισες … άμα ήταν ο Γκιέ που ανέπτυξε μια πολύ στενή σχέση με την άμυνα του ΑΠΟΕΛ, θ’ άπλωνες και ζάμπα.
Υπερβολές… το παιγνίδι είναι σημαντικό, δεν είναι σε καμία περίπτωση καθοριστικό. Και ο ΑΠΟΕΛ η αλήθεια άμα είναι υπό πίεση, θεριεύει. Εκτός αν μπορέσεις και σκοτώσεις το θεριό για να σαι καβάλα στ’ άλογο.
