Χρήστος Ζαβός
Πέρα από το «Σέξι θεία Λόλα» ή τα «Εσώρουχα» ο Καρβέλας είχε γράψει την εποχή της κασέτας, μια μπαλάντα που έφερε τον τίτλο «Ποτέ με λες ποτέ».
Την ακούγαμε, οι τωρινοί σαραντάρηδες στην προ-εφηβεία και νιώθαμε στο πετσί μας αυτό που λέμε «καψούρα». Και δώστου εκεί έρωτα, «μ αγαπάει δεν μ αγαπάει», « «να τις ζητήσω σχέσεις», «τα πιάσαμε», «τα χαλάσαμε» και πάει λέγοντας.
Και εκεί που λες τι μαλακίες έκανα στην εφηβεία, ήρθε ο Ποτέ κάθε φορά που σκοράρει να θυμάμαι τον Καρβέλα. Ποτέ και Καρβέλας… πες το και σχιζοφρένεια.
Όσο δηλαδή ο Ποτέ παρακολουθούσε το ματς από τον πάγκο φλερτάροντας με την ετικέτα « πατάτα μεταγραφή» όλα ήταν μια χαρά.
Καθόσουν και σκεφτόσουν, ότι την έκανε ο Πετρίδης την χαζομάρα, γιατί έφυγε ο Πιέρος και δεν ήρθε κανείς, ως πότε θα βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά ο Ντε Καμάργκο, με ποιο φορ θα πάμε να πάρουμε το «έκτο» και κάτι τέτοια.
Άσε που αναρωτιόσουν πως είναι δυνατό αυτός ο παίκτης να ξέχασε την τέχνη του σκοραρίσματος. Και μετά ξεκινά η φιλοσοφία του τύπου δεν του κάτσε ο Αρχάγγελος, το ΑΠΟΕΛ είναι μεγάλη ομάδα για την αφεντιά του και κάτι τέτοιες έξυπνο-βλακείες, που γράφουμε εμείς οι δημοσιογράφοι για να δώσουμε εξηγήσεις σε πράγματα που δεν πολύ γνωρίζουμε.
Και εκεί που λες, οι πρωταθλητές θα παν για φορ τον Ιανουάριο, ξεκίνησε ο οίστρος και δεν αφήνει δίχτυ για δίχτυ να μην το ενοχλήσει. Ρε από το Βεστφάλεν μέχρι το Δασάκι και το ΓΣΠ, με ο Αφρικανός δείχνει αγριεμένος.
Τραυματίστηκε ο Ντε Καμάργκο και είπε να το πάρει πάνω του. Με το κεφάλι, με πλασέ, με σουτ έξω από την περιοχή, με την πλάτη στο γκολ ποστ, πρόσωπο με πρόσωπο με τον τερματοφύλακα… έκανε άπαντες να ξεχάσουν τον Πιέρο και εμείς να θυμηθούμε τον συνθέτη του «Σούζι, Τσούζι».
Και τη διοίκηση μάλλον να τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση. Γιατί είναι διαφορετικό να μιλάμε για τον Ποτέ ως «πατάτα» και διαφορετικό για τον Ποτέ ως « super killer».
Με λίγα λόγια η απόδοση που έπιασε εντός του Οκτώβρη μέχρι σήμερα, αποσυμπίεσε μια ολόκληρη κατάσταση. Και έδωσε λύση στο επιθετικό πρόβλημα και αποτίναξε από τη διοίκηση την ευθύνη για κακή μεταγραφή.
Και με τον Ποτέ να συνεχίζει έτσι, δεν είμαι σίγουρος πως τον αντιμετωπίζουν οι άμυνες. Πέραν του ότι έχει ένα σωρό συμπαίκτες να του πάνε τη μπάλα μες στην περιοχή, ο Αφρικανός χτυπά στα στημένα, κτυπά και στη κόντρα, κτυπά και μέσα από ατομική προσπάθεια. Ότι δηλαδή πρέπει να έχει ένα σέντερ φορ. Και έχω την εντύπωση ότι δεν του λείπει και τίποτα.
Προσαρμογή ήθελε το παιδί και ευκαιρίες. Πέρασε ο χρόνος, πήρε την ευκαιρία του και άντε τώρα να τον κουμαντάρεις. Ιδιαίτερα με τους αμυντικούς στο κυπριακό πρωτάθλημα, δύσκολο μου φαίνεται ν’ αντικρούεται ο επιθετικός του οίστρος.
Χαλάλι και τα λεφτά που δαπανήθηκαν. 250, 400, 500 ο καθένας λέει τα δικά του για τα πόσα παίρνει από τον ταμία. Άλλα εδώ να μου πεις, λεφτά από τον ταμία του ΑΠΟΕΛ πήρε ο Πιατκόφσκι. Άμα δηλαδή τους συγκρίνεις ο Πολωνός είναι λες και λήστεψε εκκλησία σε απομονωμένο χωριό.
Δεν ξέρω μέχρι που θα πάει. Δεν τον βλέπω όμως να ξεφουσκώνει γιατί πρόκειται για παίκτη κλάσης. Και δεν το λέμε εμείς, το λέει η καριέρα του. Από τη Δρέσδη μέχρι την Ομόνοια και την Ανταλιασπόρ, ο επιθετικός από το Μπενίν δεν είναι παίκτης να υποτιμάς.
Και άμα συνεχίσει μ’ αυτό τον τρόπο, ο ΑΠΟΕΛ θα συνεχίσει εκεί που ξέρει να πηγαίνει τον Μάη, οι Αποελίστες θα σκέφτονται τις «Καλοκαιρινές Διακοπές», οι αντί Αποελίστες θα ταλαιπωρούνται από τους «Δαίμονες», και όλοι εμείς θα σκεφτόμαστε πως από το συνθέτη του «Βας, Βας ο Παρασκευάς» καταλήξαμε στον Τζίμ Μόρισσον και τον Μητροπάνο.
